Als de geest het moet verliezen van het lichaam

Geachte Medebloggers,

In het leven kom je soms rare dingen tegen, die je min of meer niet verwacht.
Toch is het niet zo dat ik als realist verwacht dat we allemaal stokoud worden.
Het is namelijk al een paar keer in mijn leven voorgevallen dat er personen die me dierbaar waren, zijn weggevallen.
Naarmate je ouder wordt ga je hier steeds makkelijker mee om.
Je bent meer een steunpunt voor anderen, die nog niet zoveel hebben ervaren in het leven.
Elke dode is een hartverscheurende kwestie voor de nabestaanden, hun leven zal nooit meer hetzelfde zijn.
Voor hen is er de leegte en de stilte die er overblijft.
Nadat er een paar heftige gebeurtenissen in mijn leven zijn voorgevallen, ken ik bij sterfgevallen bijna geen emotie meer; al is elk sterfgeval een ander verhaal er zijn er maar weinig die paradijselijk deze aardkloot verlaten.
Vaak zie je een zekere pijn in het gezicht van de overledene.
Ondanks de weinige emoties zijn je gedachten iedere keer wat verward en het realisme dringt erg door in je geest; als je bedenkt dat degene die dan net heengegaan is niet zoveel in leeftijd verschilde met jezelf.
Af en toe heb je momenten dat je niet kunt slapen en dan overdenk ik mijn eigen leven.
Ik denk dan maar heel simpel en hardop: “Misschien ben ik morgen aan de beurt.”
Maar ja leef het leven zoals het komt, voor je het weet is het afgelopen.
Al vind ik het nog altijd vreemd dat sommige mensen niet kunnen genieten en altijd maar over alle kleine dingen klagen en zeuren.
Ik ben dan ook overtuigd van het feit, als mijn einde komt de geest het zal moeten verliezen van het lichaam.
Na een jaar of tien zijn er nog weinigen die je herinneren en langzaam vervaag je uit een ieders gedachten.
Wees daarom niet te voorzichtig met het leven te leven en geniet van elk mooi moment.
Probeer elke droom die je hebt zoveel mogelijk waar te maken.
Kijk om je hen en ervaar hoe slecht een ander het soms heeft, en prijs jezelf dan gelukkig dat jij al deze mooie dingen in je leven kunt doen.
Op het moment geniet ik eindeloos van simpele dingen zoals een prachtige zonsondergang, een goeie borrel en van de prachtigste en extravagante figuren die op deze aardbol rondscharrelen.
We hebben de tijd niet om te verspillen, dus wacht niet tot je oud bent en versleten.
Mensen die praten over later moeten bij zichzelf bedenken waarom leef ik in de toekomst en niet in het heden.
Geniet het leven want voor hetzelfde geld kom je morgen door een of ander ongeluk om het leven.

Mijn motto is dan ook: “Leef het leven zolang het daar is, Bid voor minder ruzie, geef je laatste geld uit aan een stevige borrel en neuk of je leven er van afhangt.”

De Old Sailor,

Nou vooruit nog eentje dan.

Nou nog eentje dan om het af te leren.
Ik was een beetje aan het sneupen op het Internet en als zeeman ben je geïnteresseerd in bijna alles wat varen kan.
Ik vond een aantal prachtige beelden van een langweerder sloepje wat ik graag zou bezitten, als ik het geld en de ruimte ervoor zou hebben.



Je zou dan zo heerlijk ’s ochtends vroeg uit kunnen lopen om van de prachtige natuur te genieten. De kans zit er redelijk in dat ik er in ieder geval eentje ga huren in de na dagen van deze zomer.
Ik hoef niet zoveel toeristen om me heen.
Van dit soort avonturen zal ik jullie allemaal vertellen op mijn blog.
Je kunt het leven maar een keer genieten en wacht er dan ook niet te lang mee.



Ik blijf het herhalen, maar leef het leven zolang het daar is, Bid voor minder ruzie, geef je laatste geld uit aan een stevige borrel en neuk of je leven er van afhangt.

Fijne vakantie,

De Old Sailor,

Het is weer bijna op vakantie

Geachte Medebloggers,

Nog een paar dagen werken en dan gaan we ons weer eens heerlijk laten verwennen in een hotel, kamperen is namelijk niet mijn ding.
We gaan of in een huisje of in een hotel.
Dit jaar is Antwerpen de eindbestemming en de auto is ons favoriete vervoermiddel. We gaan weer optimaal genieten en als de kinderen naar bed zijn gaan pa en ma nog gezellig een flesje wijn opentrekken.
Hierna zullen wij waarschijnlijk weer veel oud en vertrouwd het zogeheten "visserslatijn" spreken.
Het mooie aan Belgen vind ik dat ze veel meer originele (Nederlandstalige)woorden gebruiken, wij zullen ons dan ook volledig laten plezieren.
Laat het schip maar even zonder mij kunnen, de mobiele telefoon blijft thuis en de e-mail lees ik de komende dagen niet.
Ons budget is aardig en wij gaan ons te buiten aan alles wat god verboden heeft.
De kinderen gaan voor het dagje pretpark en zeer waarschijnlijk de dierentuin, moeder voor de rust en vader voor het genieten.
In plaats van met toeristen werken gaan we de toerist uithangen.
Het is dit jaar een korte vakantie maar het vast weer heftig.
We hopen dat we mooi weer krijgen natuurlijk, maar ja dat zal moeten blijken.


In verband met deze komende vakantie is er volgende week waarschijnlijk geen blog.
Kortom we gaan genieten van het leven.
Elke dag dronken is ook een geregeld leven toch?

Oud schip "De Morgenster" begint aan een niew leven

Geachte Medeblogger,

Een Oud schip krijgt een volledig nieuw leven.
Een prachtige droom en een paar handige personen zo zal ik Harry en Marian Müter maar omschrijven.
Ik bezoek regelmatig een goede vriend van me als we in de haven liggen en dan bespreken we onder een kop koffie alles wat er in de wereld en ons leven gebeurt.
Eerder had ik al foto's gezien van het bijna overleden schip dat in 1919 van stapel is gelopen als "Vrouw Maria" en na een bewogen leven en ondertussen verlengd en omgedoopt tot Morgenster.
Ze lag weg te kwijnen in het entrepotdok in Rotterdam.
De Familie Müter heeft haar van een gewisse dood gered.
Ze hebben wat mij betreft een wonder verricht.
Als je deze prachtige website bekijkt kun je meerdere foto's van dit schip bekijken. http://www.zeilbrik.org/
Een droom is werkelijkheid geworden en ik blijf me erover verbazen dat een paar mensen zoiets van haver tot gort uit kunnen denken.
En met hulp van anderen ook alles zelf kunnen maken.
Ik wens de familie Müter veel succes met dit nieuwe avontuur.
Wie echt wil genieten en zich niet wil vervelen kan ook met dit schip mee op reis.
Heb een mooie bries en een goede vaart met deze mooie brik.

De Old Sailor,

Als de zon langzaam ondergaat………

Geachte Medeblogger,

Niet alles in het leven is even gemakkelijk.
En als alles helemaal goed zou gaan, dan zou er ook ergens iets flink fout zitten. Een leven zonder hindernissen bestaat helaas niet.
Op het moment verkeert onze relatie even in zeer slecht weer.
Zelfs de zon wil niet echt meer doorbreken.
Toch leg ik de fout niet alleen bij mijn eega neer.
Ook ik ben niet de allerhandigste als het op het emotionele en liefdegevende vlak aankomt.
Toch hoop ik met wat hulp weer de wind in de zeilen te krijgen.
En onze toekomst weer aan de horizon te zien gloren.
Met het zoeken naar hulp is voor mij iets angstigs omdat ik bang ben dat ze in mijn verleden willen graven.
En ik heb niet echt zin om een paar oude wonden open te rijten.
Maar ja, wat moet je doen als je keuzes beperkt zijn?
Al moet ik toegeven dat sommige periodes niet makkelijk zijn geweest, de humor ben ik gelukkig nooit verloren.
Toch zijn er veel van mijn andere gevoelens ergens verloren gegaan.
Soms ben ik bijvoorbeeld te hard en realistisch als het op sterf gevallen aankomt, dan zijn er weinig of geen emoties te bekennen.
Ik ken geen enkel ander medelijden dan dat de nabestaanden een donkere en vaak moeilijke tijd tegemoet gaan en daar houd alles mee op.
Ik vrees dan ook altijd voor de tere zieltjes die leren om te reanimeren, en volledig kapot gaan aan zelfverwijt als iemand niet valt te redden.
Ik hoop dan ook met heel mijn hart dat mijn huwelijk nog gereanimeerd kan worden. Het is en blijft een kwestie van afwachten.
Ik kan op dit moment alleen maar keihard werken aan de dingen die komen gaan.

Ik sluit af met dit Engelse gedichtje:

Roses are red
violets are blue
sugar is sweat and so are you.
but the roses are wilting and the violets are dead
the sugar bowls is empty and so is my head.

Laten we maar hopen dat het met ons iets beter afloopt.

De Old Sailor,

Verwaaide gedachten en schoenen vol zand.

Geachte Medeblogger,

Vandaag was het weer zo’n zondag, de hele familie was alweer vroeg op en mijn dochter had in haar hoofd om in het zwembad te zitten vandaag.
Maar daar is het net niet warm genoeg voor.
Papa smeert broodjes want er wordt unaniem besloten dat we gaan toeren met de auto.
Ondanks de hoge brandstofprijzen gaan we toch af en toe een paar keer op de bonnefooi een stukje Nederland verkennen.
Eerst bedenk ik dat we ondanks de ietwat koele wind wel op het strand kunnen gaan kijken.
Ik zet koers richting afsluitdijk en aan de andere zijde besluit ik richting Den Helder te rijden automatisch rijden we richting veerhaven en bekijken natuurlijk het schip “Dokter Wagemaker” van de Teso.



Na de afvaart gaan we eens vragen wat een overtochtje(retour ticket)kost en voor € 35,- gaan we inclusief auto een dagje Texel doen.
Tijdens het aankopen van het kaartje komen we tot de ontdekking dat er net niet genoeg op de betaalrekening staat, maar de telefoon is gewillig en na het over maken van de andere rekening mogen we door de slag boom en stellen ons op in zoals gewoonlijk de verkeerde lijn.

Dat heet nou genieten, het laden en lossen is simpelweg massaproductie net als het uitserveren van koffie aan boord.

Op het eiland rijden we eerst naar het Noordelijkste puntje en in de buurt van de Cocksdorp gaan we richting de vuurtoren.
Deze is helaas niet open voor publiek dus we besluiten maar om naar het strand te gaan dit tot vreugde van onze kinderen.



Er staat een straffe wind vanuit zuidelijke richting die het zand richting de zee jaagt.
Het is verboden te zwemmen hier maar om mijn oudste dochter te overtuigen dat het water toch veel te koud is, besluiten we toch te gaan pootjebaadden.
Het water was wel erg koud moest mijn dochter toegeven en in de tussentijd striemde het zand over onze voeten.
Na een tijdje maken we langs de kustlijn een omtrekkende beweging en wandelen met gepaste snelheid (dit in verband met de vele schelpen) terug richting auto.
Het zand zit overal en mijn oudste dochter zegt “We zijn volledig gezandstraald.” Hier moeten we toch wel om lachen en ik denk dan ook dit is weer zo’n machtig stukje natuur.
Ja zelfs mijn hoofd is leeg gewaaid en al mijn gedachten zijn verdwenen zowel de goede als de slechte.
Het is niet zo dat ik nu alle verwarde geesten oproep om gezamenlijk uit te waaien op Texel, maar de natuur is een bijzondere heelmeester die we nog al te vaak vergeten.
We doorkruisen het eiland per auto en halen voor we aan de terugreis beginnen nog een ijsje in Den Burg, nog even lijkt het er op dat we weer eens hopeloos verdwaald zijn als we via een andere weg terug lopen naar de auto.
Ouderwets zoeken met een minima aan aanknopingspunten vinden we dan toch ons voertuig terug.
We hebben nog acht minuten om de boot te halen, gelukkig is het maar een paar kilometer en redden we het net.
De volgende optie was geweest om de volgende afvaart mee te gaan en nog een uurtje te genieten op dit eiland.
Op de vaste wal aangekomen rijden we weer richting huis, tijdens de nieuwsuitzending op de radio horen we dat het rondom Arnhem noodweer is geweest.
Er zijn hagelstenen zo groot als duiven eieren gevallen en bomen ontworteld, ook is er veel wateroverlast.
En dat terwijl wij tegen een stralend blauwe lucht hebben aangekeken.
Zo verschillend is het weerbeeld van vandaag.
Voor ons is het genieten geblazen en voor de mensen in het Oosten des lands is het misère.

Geniet dan ook van elk klein moment van geluk in het leven.

De Old Sailor,

Navigatie of Vaginazi

Geachte Medeblogger,

Even schieten mij de herinneringen van de vakantie van vorig jaar weer door het hoofd
Het is weer de tijd van het jaar we gaan op vakantie, een soort autorally met twee jengelende en bekvechtende kids achterin.
En dit is voor velen een jaarlijks herhalend ritueel.
Gelukkig ben ik allergisch voor alles wat camping leed heet.
Conclusie geen sleurmobiel voor mij.
De eerste etappe is de rolverdeling als volgt: ik stuur, mijn vrouw leest kaart.
Ergens onderweg zijn we verkeerd gereden, maar ach wat geeft het er staan toch overal files.
Gelukkig hebben we een duidelijke routebeschrijving geprint en deze volgen we maar zo goed en zo kwaad als het gaat
Compleet in tegenstelling tot de aanwijzingen die we hebben gehad, vindt ze ineens dat we linksaf moeten en … ja ze weet het zeker.
Het wordt bijna een echte ruzie maar wijselijk verbijt ik mijn lip en bedenk dat elk commentaar zou kunnen uitmonden in een scheiding.



Vanaf dat moment zit de stemming er goed in en voor de rest van de vakantie kan ik naar seks wel fluiten.
Alles wat vanaf nu fout gaat is mijn schuld en ik heb dit bedacht en moet het verder maar uitzoeken.

Het is zo heerlijk ontspannend dat zogeheten vakantie gevoel.
Voor de volgende etappes hebben we maar besloten dat zij gaat rijden en ik de kaart lees.
We hebben in het holst van de nacht eindelijk onze bestemming gevonden.
Ook het weer is ook de volgende dagen nog niet mijn beste vriend het doet anders niet dan regenen, regenen en nog eens regenen, zelfs de lokale bevolking heeft nog nooit zoveel “kutweer” gezien.
Nu kunnen vrouwen veel dingen maar kaartlezen is en blijft een ramp.



Ik doe mijn ogen dicht en ga slapen... en verdwaal heerlijk als ik alleen ergens naartoe moet rijden.
Ik ben nu toch serieus van plan om een Tomtom te gaan kopen.

Ik wens een ieder een fijne vakantietijd toe,

De Old Sailor,

Een echte tv celeb……………..laat me niet lachen

Geachte Medeblogger,

Vanaf heden is het mogelijk dat u mij zou kunnen herkennen van de televisie.
Er loopt op het moment een docusoap serie bij RTV Noord Holland dit team geeft een alledaags beeld van wat onze passagiers doen en wat een aantal bemanningsleden heeft te doen als dagelijks werk.



In mijn kennissen kring vergelijkt men het programma met de afleveringen van Hotel en anderen zien er ook iets in terug van de documentaire de cruise die een aantal jaren geleden werd uitgezonden op Discovery channel.



Het is ook leuk in elkaar gezet en de meesten die ik gesproken heb, zijn bijzonder enthousiast over de samenstelling van het programma.
Het is in ieder geval geen saai verhaal. Een bijzonder leuk iets om aan mee te werken en zo treed ik dan een klein beetje in de voetsporen van mijn beroemde (Achter achter nicht of zoiets) familielid Simone Kleinsma.
Ik heb nog geen ster allures en hoop die ook niet te krijgen.
Mocht u zich willen storten in onze zeevarende perikelen ga dan naar de volgende link
http://www.rtvnh.nl/programmas/gemist/ onder het kopje IJMUIDEN NEWCASTLE vind u complete uitzending klik hierop en geniet met volle teugen.

De Old Sailor,

Oude liefde of oud zeer?

Wat deze man nog altijd bij vele vrouwen losmaakt is mij nog steeds een raadsel.

Het is toch vreemd denk ik wel eens, dat er bij veel vrouwen een gebrek aan realiteitszin leeft.
Kunnen ze niet gewoon accepteren dat schoonheid vergankelijk is.



Ik ben zelf niet de knapste en ik lig niet meer in de markt en dat is gewoon omdat je wat ouder aan het worden bent.
Maar nu heb ik het idee dat ook mijn eigen vrouw mij niet meer zo aantrekkelijk vind als vroeger.
Ik krijg steeds minder aandacht van haar.
Toch komt ze nog iedere avond nog thuis en zegt dat ze van me houd.
Dat moet ik dan maar geloven en beschouwen als een compliment.
Aan de andere kant hangt ze elke avond voor de televisie en aanbidt de programma’s zoals shownieuws en klaagt aan de andere kant dat ze moe is.
Het is moeilijk voor me om mezelf voor te stellen dat dit een leven is waarvan ik vroeger heb gedroomd.
Het irriteert me dan ook mateloos dat ze zit weg te dromen bij films waarvan het plot zo doorzichtig is, dat je van te voren al redelijk kan bepalen waar het op uit draait.

Toch worden vele oude helden die te jong gestorven zijn nog altijd aanbeden door een aantal over fanatieke aanhangters en in mijn ogen is het soms te zielig voor woorden.
Het gekke is dat de minder knappe mannen al snel vergeten zijn, of ze zijn vervangen door een ander die wel knap is om te zien.
Als je gaat zoeken naar oude helden dan springen James Dean en Elvis er met kop en schouders er bovenuit.
Toch zijn ook deze mensen geleefd door hun omgeving en door de pers.



Kijk ik naar Johnny Depp en Brad Pitt dan kijk ik naar een stel verwende jongetjes.
En deze jongetjes kunnen zich alles veroorloven omdat de kijker het wil, want zo ziek zijn wij tegenwoordig als maatschappij.
Doe een misstap en het volk zal je met behulp van de pers afslachtten als een dier wat niet kan vluchten.
Het zou gewoon politiek gezien aan banden moeten worden gelegd.
In mijn ogen zijn het gewoon primitieve middeleeuwse praktijken en is alleen de lichamelijk geweldsfactor er uit gehaald, de mentale geweldpleging mag gewoon straffeloos doorgaan.
Door deze vorm van onderdrukking gaan ook hedendaagse helden er volledig aan onderdoor.
Elke beweging die je maakt is voer voor de persmuskieten.


Een foto levert bakken met geld op en voor geld zetten we al onze principes opzij.
Want wat was de wereld in de ban van de sekstapes van Paris Hilton en de kut van Britney Spears, de wereld hing letterlijk aan de roddelpers hun lippen.



Waarom zijn het toch altijd die figuren die zelf niet in de picture willen het nieuwsgierigst naar andermans leed.
Wat zijn we toch een zielig volkje, waarom vinden we niet gewoon een hobby waarvan we echt kunnen genieten.
Is het omdat ze zo jaloers zijn op andermans rijkdommen, of zijn ze gewoon te blind om te zien dat ze eigenlijk zelf veel rijker zijn door het simpele feit dat ze in vrijheid kunnen leven.
Ze kunnen doen wat ze willen zonder dat de pers achter hun aanzit.


Ik zal toch echt binnenkort om een vis akte en een hengel uitmoeten.

De Old Sailor,

Vaderdag een trieste aangelegenheid.

Vanmorgen word ik wakker en de hele wereld slaapt nog.
Buiten regent het en deze klettert tegen het raam.
Het is vaderdag vandaag dus ik kruip er nog maar weer even in.
Ik probeer nog om mijn vrouw in beweging te krijgen, maar ook hier krijg ik dezelfde antwoorden.
"Blijf van me af en laat me met rust."
Inmiddels is mijn wachten op niets uitgelopen en ik besluit dan ook maar om mijn kleren aan te doen en mezelf dan maar op een ontbijtje te trakteren.
Mijn kinderen zijn ook niet op het idee gekomen dat papa, ontbijt op bed wel erg leuk vindt.
Maar ach wat mopper ik nou. Ik moet toch blij zijn dat ik nog in een vrij gezonde staat op deze aardkloot mag vertoeven en ik woon nog steeds bij mijn gezin.
Mijn gedachten dwalen even af naar al die gescheiden vaders en bedenk dan dat ik niet klagen mag.
Maar het is wel jammer dat je zelfs op vaderdag gewoon volledig genegeerd word door een ieder die beweert dat ze nog altijd van je houden.
Persoonlijk hoop ik dat deze liefdeloosheid van korte duur zal zijn en dat er snel andere tijden aan zullen breken.
Helaas is het zo dat je van je eigen huisgenoten geen ereplaatsje meer krijgt.
We zijn door het liberalisme en feminisme van ons voetstuk gestoten.
En nu worden we langzaam aan vergeten, we zijn alleen nog nuttig op het gebied dat we een gratis kinderoppas zijn.
Zelfs voor het maken van kinderen zijn we binnenkort niet meer nodig.

Ach vader, werk je kapot en sterf daarna een gewisse dood dan heb je een goed leven gehad en mag je verder niet klagen.

De Old Sailor,