Aan elk einde zit een nieuw begin

Geachte Medeblogger,

Ik ben net wakker en zet de radio aan, onder het genot van een kop koffie hoor ik de berichten aan die in onze wereld nog belangrijk schijnen te zijn. Want ja, overal om je heen hoor je dat er weer een leven op haar einde loopt, en net even later hoor je ook weer dat er een nieuw leven zit aan te komen. (een natuurlijke levensloop) Voor velen van ons zit daardoor het leven vol tegenstrijdigheden. Toch in mijn opinie merk je dit soort dingen beter op naarmate jezelf ouder wordt. Er worden in je omgeving dan ook grote bressen van verdriet geslagen en aan de andere kant vallen er geboortekaartjes in de bus. Het stralende gezicht van een nieuwbakken moeder overtreft alle verdriet.

Al ben ik nogal een realist, het geeft toch iedere keer mentaal een klap als er iemand in je omgeving sterft. Of iets minder erg een scheiding of het failliet gaan met je eigen zaak. Het leed dat hierdoor berokkend wordt is voor de meesten maar moeilijk te overzien. De treurnis en het verdriet slaan diepe wonden en sommigen komen er hard en verbitterd uit.

Geestelijk gezien zijn ze te vergelijken met oorlogsslachtoffers of met mensen die een grote natuurramp hebben overleefd. Enig verschil is dat de laatstgenoemden echt alles kwijt zijn. Ook de bitterheid en verdriet zijn vaak in hun gezichten af te lezen. Of te horen in de ondertoon van hun redevoeringen. Het ergste vind ik nog wel de mensen die in volle overtuiging gaan roepen dat God, Allah, Boeddha of wie ze ook maar aanhangen het zo heeft bedoeld. Het wordt uitgelegd aan de stumpers als een boodschap van een hogere macht.

En dit is al eeuwen zo, alleen heeft de mens meer kennis kunnen vergaren. Toch zijn er nog grote groepen die het geloof zo aanhangen dat ze worden gehersenspoeld door hun zogenaamd geestelijk leiders (die zelf buiten schot proberen te blijven.) Uit de naam van hun "God" plegen ze aanslagen of blazen hun zelf op temidden van een groep onschuldige mensen. Degenen die het kwaad sturen onderdrukken degenen die voor zichzelf willen denken.

Ook het geloof in jezelf kan overdreven worden en een ieder die jou ideeën dwarsboomt laat je uit de weg ruimen. Denk hierbij aan mensen als Napoleon, Adolf Hitler, Fidel Castro, Saddam Hussein en op dit moment actueel, de idiote generaal Than Swe van Birma(Myanmar)die in de veronderstelling leeft dat hij de verlosser zelf is. En dat terwijl zijn land schreeuwt om hulp na een zware natuurramp. De wereld reageert dan ook geschokt dat dit regime voor niets of niemand zal buigen. Omdat er in dit land niets te verdienen is voor de "grote jongens" wordt er ook politiek weinig actie ondernomen tegen de militaire junta.

Als ik dan iemand in mijn omgeving hoor mekkeren of piepen over hoe zwaar en hoe moeilijk ze het wel niet hebben. Dan denk ik bij mezelf je moet eerst eens om je heen kijken want je hebt nog niets te klagen.

Het leven is als een vrouw op leeftijd, ze kan je alles geven als je haar liefhebt. Maar doe je dingen tegen haar wil in, zal ze je net zo lang laten boeten tot eventueel de dood erop volgt. (want tussen de rimpels in haar gezicht ligt het geluk.)

De Old Sailor,

Als de zon tevoorschijn komt....

Eindelijk is daar dan de lente.
Maar het gekke is dat de mens erg op de zon reageert.
Men gaat plotseling veel luchtiger met elkaar om en is minder somber als er ergens problemen ontstaan.
Ook voor ons mannen is er zoals de Engelsen het zo mooi uitdrukken "more eyecandy" want ja, er valt weer meer te zien als de dikke koltruien weer de kast in gaan.
Bijkomend effect is dat je meer verliefde stelletjes ziet die van het leven genieten.

Toch is het gek dat het weer zo'n invloed op de mens kan hebben.
Het is natuurlijk simpelweg een samenspel tussen lichaam en geest.
We moeten er maar van genieten zou ik zeggen want dat is een van de belangrijkste dingen in het leven.

"Kijken mag maar aankomen niet" heeft mijn eega aangegeven.
(Onderweg honger krijgen en thuis eten is mijn slogan.) en geloof me als je echt van iemand houd is dat geen probleem.
Kortom we gaan weer genieten van het prachtige weer in al zijn eigenzinnige vormen.
En een beetje uitzicht op een mooi balkonnetje kan geen kwaad en is altijd mooi meegenomen.

Neem van mij het volgende aan:
"Geniet van alles in het leven, de zon en de ontluiking van de natuur."
Ik wens een ieder veel zonnige dagen toe.

De Old Sailor,

Genieten van de kleine dingen in het leven

Het is voor veel mensen moeilijk om de schoonheid van hun omgeving te erkennen. Terwijl de natuur ons veel van dit soort dingen dagelijks aanbiedt. Als het miezerig weer is dan is er niet veel te beleven, maar ja het voorjaar staat weer voor de deur en de natuur laat haar vroege kleuren zien door middel van sneeuwklokjes en krokussen. Hier kan ik echt eindeloos van genieten. Ook op zee geeft de natuur alle dagen een ander kleuren spektakel, zelfs het water verandert van kleur. Heimwee heb ik niet maar als de zee eenmaal in je bloed zit, krijg je dat er niet zomaar uit. Ik geniet met volle teugen van mijn wat langere vakantie en ik heb nog lang niet het gevoel dat ik volgende maand weer gewoon moet beginnen. Maar ja het schiet weer niet op met die loterijen waarin ik meespeel, ze geven al die centjes steeds aan andere mensen in plaats van aan mij. Ik heb toch niemand wat misdaan?
Ik geloof niet dat ik volledig zou stoppen met werken, maar er zou meer ruimte zijn om te genieten. En ja wie zou dat nou niet willen? Het is toch heerlijk als je met je baas kan overleggen om twee tot drie keer per jaar minstens een maand vakantie te kunnen nemen. Maar ja, zolang we maar gezond blijven hebben we de grootste rijkdom al te pakken. Vandaag zijn we met de kinderen een blok om gewandeld en als je dan bedenkt hoe gelukkig we zijn omdat we allemaal redelijkerwijs gezond zijn. Dan mogen we niet mopperen. Ik ben niet jaloers op de rijken die niet gelukkig kunnen zijn. Ik ben jaloers op de mensen die genoeg verdienen om alles te kunnen doen wat ze graag willen en daar ook nog de tijd voor hebben. Dat bedoel ik nou met eindeloos genieten. Geluk is niet te koop, gezondheid evenmin maar ja je kan altijd blijven hopen. Ook liefde kan je geven, maar liefde krijgen blijft een lastig iets. Het is en blijft een grote zoektocht om de schatten van het leven allemaal te vinden. We zijn allemaal op zoek naar de drie oprechte delen van zwakheid. Geloof, Hoop en Liefde in wat voor vormen dit dan ook mag komen. Maar we willen allemaal hetzelfde doen als in de Griekse Mythologie en het was Pandora die haar nieuwsgierigheid niet kon bedwingen. Wat zijn we toch een rare diersoort. Toch hebben we ook nog wel iets overgehouden van de goede oude tijd, veel van deze figuren hebben een onbedwingbare verzamelwoede en sommigen tot aan het ziekelijke toe. Maar ook dit is voor velen genieten geblazen. Ik ben van plan om briefjes van €500,- te verzamelen een ieder die nog een over heeft kan deze vrijblijvend naar mij opsturen en dan zal het automatisch mijn geluk vergroten. Ik zal ze met alle liefde ontvangen en ik geloof dat er nog wel goedheid in wereld is. En ik hoop dat er vele binnen zullen komen. Als ik straks genoeg heb zal ik dit ook vermelden op mij blog. Een fijne voorjaarsvakantie toegewenst.

Eindelijk stormachtig novemberweer

Het is dan vandaag eindelijk begonnen met nat, koud en guur novemberweer. Ook de wind steekt de kop even op en er word een windkracht 9 voorspeld.

Het is de tijd van het jaar. Maar november laat zich dan eidelijk eens zien zoals we haar al jaren kennen. Het is dit jaar wel wat anders de andere jaren heb ik het op. Het is uitzonderlijk mild geweest al is er een aantal dagen geleden ook een redelijke storm geweest. Ik was aan wal op dat toen dit plaatsvond en heb maar 1 dag wat gemerkt van de harde wind.

Toch ben ik volop aan het genieten want eindelijk rollen we weer eens ouderwets over de zee, en is het besef er weer dat we maar een heel klein puntje zijn dat aan de horizon ligt. Toch laat moeder natuur on de prachtigste dingen zien. De wind die huilt, de kolkende watermassa en een prachtig spectrum aan kleuren in het water en aan de horizon.
Voor mij is dit nou echt genieten. Al wordt het 's avonds vroeg donker ook dat heeft zijn charmes, door de beweging van het schip, komt ook de mens aan boord weer wat dichter bijelkaar. Er is een mengeling van gevoelens onder de bemanning. De nieuwe zeelieden zijn ziek of een beetje angstig voor het onbekende.
Degenen die het schip al wat langer kennen maken zich niet zo druk meer maar stellen onze nieuwe bemanning op hun gemak. Een gevoel van saamhorigheid is er ook want we zijn ons allemaal bewust van de risico's die we kunnen lopen op open zee.
Toch zitten we lekker rustig met een bak koffie bijelkaar en hebben het over vroegere stormen.

Het verleden kunnen we vetellen aan iedereen die het horen wil, iedere keer als je naar huis gaat neemt een zeeman cq. zeevrouw met een groet afscheid van zijn vrienden en collega's. In wezen heb je 2 families eentje thuis en eentje aan boord. Het gekke is denk ik wel eens dat de zeevarende heel veel problemen uit de wereld helpt, door er gewoon met zijn collega over te praten. Het is heerlijk om in zo'n kleine gemeenschap te wonen en werken. Al is het ook wel eens lastig, als iedereen aan je vraagt hoe het met je gaat bijvoorbeeld. Ach ze hebben het beste met je voor moet je dan maar denken