Happy Birthday Old Sailor.

Dear Bloggers,

It is that time of the year again, soon there is my birthday to celebrate and year 41is there (that is 14.975 days).
Like every year the discussion starts what should we get you this year.
And funny enough the answer is already there, like always.

This year I get a new car stereo as the “old” one is giving up on us.
Not too expensive I claimed as the “new second hand car” might have these things integrated.



Aging. Getting old. Nothing seems to shrivel up a person's wish to celebrate the anniversary of their birth like the number of candles to be lit on their cake.

Sure, there's a large number of cards at the corner store dedicated to sagging skin and creaking joints, but you know: age is just a number, right?
Comedic interpretation, learning to laugh about turning 41 will do much more to make you smile than woe over your latest grey hair ever will.



There's great reason to look at getting older as a good thing - you get to move on from the torture of growing up and look forward to things to come. With age tends to come a sense of peace and forward thinking - as we move into adulthood, life can become more about what the future holds for us than what we missed out on yesterday.

Now, a quiet dinner with your loved ones, without any gifts at all, can make for the best celebration you've ever had.
Remember the hell that was adolescence? You're done with shyly wondering if the popular kid in school was gossiping about you or one of your best friends.

Your early twenties were likely the years of (not just birthday) parties, hot dates, not being a grown-up, but no longer a child. It seems like every one's got the same early 20s strife: we searched to figure out who we were going to be with someone else, instead of figuring out who we already were. We were running after the perfect achievements - things, friends, careers and lovers - without being able to sit still and recognize what we already had.



I've heard that with the 30s comes a sense of peacefulness and acceptance. We stop always looking for something better, shinier and more expensive and get to know ourselves. We become more focused on comfort, as opposed to unachieved idealism. Some of us develop families and become the parents we would like to be; others put their time and effort into career and personal development outside of the home. Some of us do both! All of us tend to learn that what we have is okay and even a little bit wonderful, and we drop the feelings of regret over unimportant choices we made in the past.



With our 40th birthday, we might evaluate our lives. Our kids (if there are any) are often growing old enough for us to grant them more independence, we've got a lot of experience we didn't 20 years ago, and we've come to know ourselves and the world around us enough to ask, "What's next?" without negating anything we've already lived. We can sit, pondering whether we'd like to study something new, take a new turn in our careers, start a business - and best of all, we've gained enough confidence in ourselves to believe that we can do what we set out for.



I can't wait to get older and to celebrate each birthday that marks me maturing. Maybe wrinkles and sagging aren't on my wish list, but the wisdom, being comfortable with myself and my life's choices, peacefulness and the adventures that await? Definitely the best birthday presents I could ever hope for.

What are you looking forward to as you get to your next milestone?

The Old Sailor,

Aan elk einde zit een nieuw begin

Geachte Medeblogger,

Ik ben net wakker en zet de radio aan, onder het genot van een kop koffie hoor ik de berichten aan die in onze wereld nog belangrijk schijnen te zijn. Want ja, overal om je heen hoor je dat er weer een leven op haar einde loopt, en net even later hoor je ook weer dat er een nieuw leven zit aan te komen. (een natuurlijke levensloop) Voor velen van ons zit daardoor het leven vol tegenstrijdigheden. Toch in mijn opinie merk je dit soort dingen beter op naarmate jezelf ouder wordt. Er worden in je omgeving dan ook grote bressen van verdriet geslagen en aan de andere kant vallen er geboortekaartjes in de bus. Het stralende gezicht van een nieuwbakken moeder overtreft alle verdriet.

Al ben ik nogal een realist, het geeft toch iedere keer mentaal een klap als er iemand in je omgeving sterft. Of iets minder erg een scheiding of het failliet gaan met je eigen zaak. Het leed dat hierdoor berokkend wordt is voor de meesten maar moeilijk te overzien. De treurnis en het verdriet slaan diepe wonden en sommigen komen er hard en verbitterd uit.

Geestelijk gezien zijn ze te vergelijken met oorlogsslachtoffers of met mensen die een grote natuurramp hebben overleefd. Enig verschil is dat de laatstgenoemden echt alles kwijt zijn. Ook de bitterheid en verdriet zijn vaak in hun gezichten af te lezen. Of te horen in de ondertoon van hun redevoeringen. Het ergste vind ik nog wel de mensen die in volle overtuiging gaan roepen dat God, Allah, Boeddha of wie ze ook maar aanhangen het zo heeft bedoeld. Het wordt uitgelegd aan de stumpers als een boodschap van een hogere macht.

En dit is al eeuwen zo, alleen heeft de mens meer kennis kunnen vergaren. Toch zijn er nog grote groepen die het geloof zo aanhangen dat ze worden gehersenspoeld door hun zogenaamd geestelijk leiders (die zelf buiten schot proberen te blijven.) Uit de naam van hun "God" plegen ze aanslagen of blazen hun zelf op temidden van een groep onschuldige mensen. Degenen die het kwaad sturen onderdrukken degenen die voor zichzelf willen denken.

Ook het geloof in jezelf kan overdreven worden en een ieder die jou ideeën dwarsboomt laat je uit de weg ruimen. Denk hierbij aan mensen als Napoleon, Adolf Hitler, Fidel Castro, Saddam Hussein en op dit moment actueel, de idiote generaal Than Swe van Birma(Myanmar)die in de veronderstelling leeft dat hij de verlosser zelf is. En dat terwijl zijn land schreeuwt om hulp na een zware natuurramp. De wereld reageert dan ook geschokt dat dit regime voor niets of niemand zal buigen. Omdat er in dit land niets te verdienen is voor de "grote jongens" wordt er ook politiek weinig actie ondernomen tegen de militaire junta.

Als ik dan iemand in mijn omgeving hoor mekkeren of piepen over hoe zwaar en hoe moeilijk ze het wel niet hebben. Dan denk ik bij mezelf je moet eerst eens om je heen kijken want je hebt nog niets te klagen.

Het leven is als een vrouw op leeftijd, ze kan je alles geven als je haar liefhebt. Maar doe je dingen tegen haar wil in, zal ze je net zo lang laten boeten tot eventueel de dood erop volgt. (want tussen de rimpels in haar gezicht ligt het geluk.)

De Old Sailor,

Als ik later.....

Laat ik maar weer eens beginnen over vroeger tijden. Ja dat krijg je als je een dagje ouder wordt. Vroeger dacht ik: Als ik later groot ben, of is het.... "Als ik later oud ben?" Als klein jongetje droomde ik er niet van om brandweerman of piloot te worden. Ik droomde dat ik een cowboy zou worden en dan was het niet zozeer om het schietijzer wat ze droegen maar meer om hun vrij gevochten persoonlijkheid en dat je een zwervend bestaan zou moeten leiden. Eindeloze uitgestrekte prairies waren in mijn gedachten en in mijn fantasie doorkruiste ik ze te paard. Maar al vrij jong werden deze wilde dromen wreed verstoord, omdat je gewoon beter je best moest doen op school en niet daar zou zitten te dromen. Ik doe dan tegenwoordig ook mijn uiterste best dat mijn kinderen wel zoveel mogelijk van hun dromen kunnen realiseren. En mijn vrouw zal mij daar geen strobreed in de weg leggen. En dat is soms best moeilijk als je te horen krijgt dat je kind enorm kan genieten, maar aan de andere kant wat achterop dreigt te raken omdat ze bepaalde dingen nog niet volledig onder de knie heeft. Want helaas kom je bijna nergens meer aan de bak zonder opleiding. Dit in tegenstelling tot de tijd dat ik mijn jeugd beleefde, toen waren er nog velen die alleen de lagere school hadden gedaan en dat was niets vreemds in die tijd. (Oh ja, dat heet Basisschool tegenwoordig) Toch had ik niet de indruk dat je deze mensen kon beduvelen met bijvoorbeeld rekenen, schrijven of topografische kennis. Ik zal niet beweren dat er toen geen domme mensen bestonden.
Maar ja waarom zullen we nog hoofdrekenen leren? Nee daar heb je toch een mobiele telefoon of een rekenmachine voor. En voor de meer ingewikkelde berekeningen gebruiken we een spreadsheet programma op de computer. Ook de topografische kennis zit tegenwoordig in de kunst van het bedienen van GPS navigatie systeem. Om over de schrijfkunsten nog maar te zwijgen. Eerst schreef men nog complete volzinnen. Nu hebben ze MSN of SMS taal waar je soms geen touw aan vast kan knopen. Even geduld alstublieft is tegenwoordig ff w8ten aub. Maar ja ik word binnenkort al veertig en dan ben je volgens de jongeren oud. Ben ik dan te vlug oud geworden? Ben ik te oud om te dromen. Binnenkort krijg ik waarschijnlijk een automatisch aangemaakte brief van een of andere instelling dat ik me moet melden bij het clubje van hang ouderen.
In mijn jeugd had je respect voor die "oude mannetjes" die zich elke dag verzamelden op of om het zogeheten "leugenbankje" waar ze menig uurtje doorbrachten. Uitkijkend over de haven. Hier bekritiseerden ze alles wat er in de wereld gebeurde. En dat wereldje was veel kleiner dan die van tegenwoordig. Oké er was wel een krant (gedrukt op papier en een zwart wit televisie was alle technologie die er tot onze beschikking was. Alles gaat tegenwoordig zo vlug en het is best moeilijk soms om alles bij te houden. Ach ja, vroeger was de wereld nog erg klein maar betrekkelijk veilig