Aan elk einde zit een nieuw begin

Geachte Medeblogger,

Ik ben net wakker en zet de radio aan, onder het genot van een kop koffie hoor ik de berichten aan die in onze wereld nog belangrijk schijnen te zijn. Want ja, overal om je heen hoor je dat er weer een leven op haar einde loopt, en net even later hoor je ook weer dat er een nieuw leven zit aan te komen. (een natuurlijke levensloop) Voor velen van ons zit daardoor het leven vol tegenstrijdigheden. Toch in mijn opinie merk je dit soort dingen beter op naarmate jezelf ouder wordt. Er worden in je omgeving dan ook grote bressen van verdriet geslagen en aan de andere kant vallen er geboortekaartjes in de bus. Het stralende gezicht van een nieuwbakken moeder overtreft alle verdriet.

Al ben ik nogal een realist, het geeft toch iedere keer mentaal een klap als er iemand in je omgeving sterft. Of iets minder erg een scheiding of het failliet gaan met je eigen zaak. Het leed dat hierdoor berokkend wordt is voor de meesten maar moeilijk te overzien. De treurnis en het verdriet slaan diepe wonden en sommigen komen er hard en verbitterd uit.

Geestelijk gezien zijn ze te vergelijken met oorlogsslachtoffers of met mensen die een grote natuurramp hebben overleefd. Enig verschil is dat de laatstgenoemden echt alles kwijt zijn. Ook de bitterheid en verdriet zijn vaak in hun gezichten af te lezen. Of te horen in de ondertoon van hun redevoeringen. Het ergste vind ik nog wel de mensen die in volle overtuiging gaan roepen dat God, Allah, Boeddha of wie ze ook maar aanhangen het zo heeft bedoeld. Het wordt uitgelegd aan de stumpers als een boodschap van een hogere macht.

En dit is al eeuwen zo, alleen heeft de mens meer kennis kunnen vergaren. Toch zijn er nog grote groepen die het geloof zo aanhangen dat ze worden gehersenspoeld door hun zogenaamd geestelijk leiders (die zelf buiten schot proberen te blijven.) Uit de naam van hun "God" plegen ze aanslagen of blazen hun zelf op temidden van een groep onschuldige mensen. Degenen die het kwaad sturen onderdrukken degenen die voor zichzelf willen denken.

Ook het geloof in jezelf kan overdreven worden en een ieder die jou ideeën dwarsboomt laat je uit de weg ruimen. Denk hierbij aan mensen als Napoleon, Adolf Hitler, Fidel Castro, Saddam Hussein en op dit moment actueel, de idiote generaal Than Swe van Birma(Myanmar)die in de veronderstelling leeft dat hij de verlosser zelf is. En dat terwijl zijn land schreeuwt om hulp na een zware natuurramp. De wereld reageert dan ook geschokt dat dit regime voor niets of niemand zal buigen. Omdat er in dit land niets te verdienen is voor de "grote jongens" wordt er ook politiek weinig actie ondernomen tegen de militaire junta.

Als ik dan iemand in mijn omgeving hoor mekkeren of piepen over hoe zwaar en hoe moeilijk ze het wel niet hebben. Dan denk ik bij mezelf je moet eerst eens om je heen kijken want je hebt nog niets te klagen.

Het leven is als een vrouw op leeftijd, ze kan je alles geven als je haar liefhebt. Maar doe je dingen tegen haar wil in, zal ze je net zo lang laten boeten tot eventueel de dood erop volgt. (want tussen de rimpels in haar gezicht ligt het geluk.)

De Old Sailor,