Geachte Medeblogger,
Niet alles in het leven is even gemakkelijk.
En als alles helemaal goed zou gaan, dan zou er ook ergens iets flink fout zitten. Een leven zonder hindernissen bestaat helaas niet.
Op het moment verkeert onze relatie even in zeer slecht weer.
Zelfs de zon wil niet echt meer doorbreken.
Toch leg ik de fout niet alleen bij mijn eega neer.
Ook ik ben niet de allerhandigste als het op het emotionele en liefdegevende vlak aankomt.
Toch hoop ik met wat hulp weer de wind in de zeilen te krijgen.
En onze toekomst weer aan de horizon te zien gloren.
Met het zoeken naar hulp is voor mij iets angstigs omdat ik bang ben dat ze in mijn verleden willen graven.
En ik heb niet echt zin om een paar oude wonden open te rijten.
Maar ja, wat moet je doen als je keuzes beperkt zijn?
Al moet ik toegeven dat sommige periodes niet makkelijk zijn geweest, de humor ben ik gelukkig nooit verloren.
Toch zijn er veel van mijn andere gevoelens ergens verloren gegaan.
Soms ben ik bijvoorbeeld te hard en realistisch als het op sterf gevallen aankomt, dan zijn er weinig of geen emoties te bekennen.
Ik ken geen enkel ander medelijden dan dat de nabestaanden een donkere en vaak moeilijke tijd tegemoet gaan en daar houd alles mee op.
Ik vrees dan ook altijd voor de tere zieltjes die leren om te reanimeren, en volledig kapot gaan aan zelfverwijt als iemand niet valt te redden.
Ik hoop dan ook met heel mijn hart dat mijn huwelijk nog gereanimeerd kan worden. Het is en blijft een kwestie van afwachten.
Ik kan op dit moment alleen maar keihard werken aan de dingen die komen gaan.
Ik sluit af met dit Engelse gedichtje:
Roses are red
violets are blue
sugar is sweat and so are you.
but the roses are wilting and the violets are dead
the sugar bowls is empty and so is my head.
Laten we maar hopen dat het met ons iets beter afloopt.
De Old Sailor,
