Verwaaide gedachten en schoenen vol zand.

Geachte Medeblogger,

Vandaag was het weer zo’n zondag, de hele familie was alweer vroeg op en mijn dochter had in haar hoofd om in het zwembad te zitten vandaag.
Maar daar is het net niet warm genoeg voor.
Papa smeert broodjes want er wordt unaniem besloten dat we gaan toeren met de auto.
Ondanks de hoge brandstofprijzen gaan we toch af en toe een paar keer op de bonnefooi een stukje Nederland verkennen.
Eerst bedenk ik dat we ondanks de ietwat koele wind wel op het strand kunnen gaan kijken.
Ik zet koers richting afsluitdijk en aan de andere zijde besluit ik richting Den Helder te rijden automatisch rijden we richting veerhaven en bekijken natuurlijk het schip “Dokter Wagemaker” van de Teso.



Na de afvaart gaan we eens vragen wat een overtochtje(retour ticket)kost en voor € 35,- gaan we inclusief auto een dagje Texel doen.
Tijdens het aankopen van het kaartje komen we tot de ontdekking dat er net niet genoeg op de betaalrekening staat, maar de telefoon is gewillig en na het over maken van de andere rekening mogen we door de slag boom en stellen ons op in zoals gewoonlijk de verkeerde lijn.

Dat heet nou genieten, het laden en lossen is simpelweg massaproductie net als het uitserveren van koffie aan boord.

Op het eiland rijden we eerst naar het Noordelijkste puntje en in de buurt van de Cocksdorp gaan we richting de vuurtoren.
Deze is helaas niet open voor publiek dus we besluiten maar om naar het strand te gaan dit tot vreugde van onze kinderen.



Er staat een straffe wind vanuit zuidelijke richting die het zand richting de zee jaagt.
Het is verboden te zwemmen hier maar om mijn oudste dochter te overtuigen dat het water toch veel te koud is, besluiten we toch te gaan pootjebaadden.
Het water was wel erg koud moest mijn dochter toegeven en in de tussentijd striemde het zand over onze voeten.
Na een tijdje maken we langs de kustlijn een omtrekkende beweging en wandelen met gepaste snelheid (dit in verband met de vele schelpen) terug richting auto.
Het zand zit overal en mijn oudste dochter zegt “We zijn volledig gezandstraald.” Hier moeten we toch wel om lachen en ik denk dan ook dit is weer zo’n machtig stukje natuur.
Ja zelfs mijn hoofd is leeg gewaaid en al mijn gedachten zijn verdwenen zowel de goede als de slechte.
Het is niet zo dat ik nu alle verwarde geesten oproep om gezamenlijk uit te waaien op Texel, maar de natuur is een bijzondere heelmeester die we nog al te vaak vergeten.
We doorkruisen het eiland per auto en halen voor we aan de terugreis beginnen nog een ijsje in Den Burg, nog even lijkt het er op dat we weer eens hopeloos verdwaald zijn als we via een andere weg terug lopen naar de auto.
Ouderwets zoeken met een minima aan aanknopingspunten vinden we dan toch ons voertuig terug.
We hebben nog acht minuten om de boot te halen, gelukkig is het maar een paar kilometer en redden we het net.
De volgende optie was geweest om de volgende afvaart mee te gaan en nog een uurtje te genieten op dit eiland.
Op de vaste wal aangekomen rijden we weer richting huis, tijdens de nieuwsuitzending op de radio horen we dat het rondom Arnhem noodweer is geweest.
Er zijn hagelstenen zo groot als duiven eieren gevallen en bomen ontworteld, ook is er veel wateroverlast.
En dat terwijl wij tegen een stralend blauwe lucht hebben aangekeken.
Zo verschillend is het weerbeeld van vandaag.
Voor ons is het genieten geblazen en voor de mensen in het Oosten des lands is het misère.

Geniet dan ook van elk klein moment van geluk in het leven.

De Old Sailor,