Vaderdag een trieste aangelegenheid.

Vanmorgen word ik wakker en de hele wereld slaapt nog.
Buiten regent het en deze klettert tegen het raam.
Het is vaderdag vandaag dus ik kruip er nog maar weer even in.
Ik probeer nog om mijn vrouw in beweging te krijgen, maar ook hier krijg ik dezelfde antwoorden.
"Blijf van me af en laat me met rust."
Inmiddels is mijn wachten op niets uitgelopen en ik besluit dan ook maar om mijn kleren aan te doen en mezelf dan maar op een ontbijtje te trakteren.
Mijn kinderen zijn ook niet op het idee gekomen dat papa, ontbijt op bed wel erg leuk vindt.
Maar ach wat mopper ik nou. Ik moet toch blij zijn dat ik nog in een vrij gezonde staat op deze aardkloot mag vertoeven en ik woon nog steeds bij mijn gezin.
Mijn gedachten dwalen even af naar al die gescheiden vaders en bedenk dan dat ik niet klagen mag.
Maar het is wel jammer dat je zelfs op vaderdag gewoon volledig genegeerd word door een ieder die beweert dat ze nog altijd van je houden.
Persoonlijk hoop ik dat deze liefdeloosheid van korte duur zal zijn en dat er snel andere tijden aan zullen breken.
Helaas is het zo dat je van je eigen huisgenoten geen ereplaatsje meer krijgt.
We zijn door het liberalisme en feminisme van ons voetstuk gestoten.
En nu worden we langzaam aan vergeten, we zijn alleen nog nuttig op het gebied dat we een gratis kinderoppas zijn.
Zelfs voor het maken van kinderen zijn we binnenkort niet meer nodig.

Ach vader, werk je kapot en sterf daarna een gewisse dood dan heb je een goed leven gehad en mag je verder niet klagen.

De Old Sailor,