mijn onbezorgde jeugd

De afbeeldingen heb ik geleend van de website van "meester" de Haan. http://www.idehaan.nl/

Mijn oude schoolmeester van de lagere school, een man met oog voor schoonheid dat ons kleine dorpje aan het water is. Ik heb altijd de mensen benijd die met pen of penseel heel hun ziel en zaligheid kunnen vastleggen op doek of papier. Als je kunt kijken met je hart, en kunt voelen met je ziel. Dan worden ogen en handen de werktuigen van de geest.

Ik heb een onbezorgde jeugd genoten en me gelukkig nooit laten lijden door het feit dat mijn omgeving niet bijzonder genoeg was omdat we niet op vakantie gingen. Zoals vele andere gezinnen tegenwoordig op vakantie moeten om de buurtjes de ogen uit te kunnen steken.

Ik woonde heel mijn jeugd in het watersport dorpje Langweer. Mijn vader had als hobby een manege. Het was voor mijn ouders belangrijker dat ieder kind plezier kon hebben in zijn leven dan dat ze er rijk van werden. Ik heb hierdoor wel het besef gekregen dat geluk niet te koop is, maar dat je er vooral zelf aan moet werken om gelukkig te worden. Achteraf denk ik wel eens we zijn nooit op vakantie geweest maar ik heb het ook niet echt gemist. Er was immers genoeg te doen in en om de manege en in het dorp zelf ook al telde dit niet eerder mee dan toen ik in de leeftijd kwam om te gaan stappen.

Pas toen ik een jaar of achtien was kwam het in me op om te gaan reizen. En dat ben ik dan ook gaan doen. Tot het moment dat ik mijn huidige vrouw tegenkwam en die zag het niet zo zitten dat ik een half jaar van huis zou zijn en dan een maand thuis, niet echt haar voorstelling van een romantische relatie. Ik ging op zoek naar wat anders en kon gelukkig met haar tot een compromis komen om te gaan varen op een grote veerboot voor een Deense maatschappij. De deal was een schema van 2 tegen 1 oftewel 16 dagen werken en 8 dagen thuis. Het geld was goed en mijn vrouw werkte alleen nog voor de hobby. Tussentijds werkte ik in banen aan wal veelal bij uitzendbureaus. De baantjes die tussen de contracten in deed zijn onder andere: inpakker, taxi chauffeur, heftruckchauffeur, orderpikker, schoonmaker. Ook veranderde ik van route en ook van baan aan boord van de schepen. Tot op een gegeven moment de vakbond en het bedrijf tot een regeling kwamen om 14 dagen op 14 dagen thuis. hierdoor maakte je je vakantiedagen op en wordt je vakantiegeld in je loon opgebruikt. Toen de euro kwam was de rijkdom snel over en verdien ik nog altijd een redelijk salaris. Maar ja er was voor mij aan wal ook geen cent te verdienen en daar bovenop werd ik ziek. Ik werkte als chauffeur in de transport sector.Ik leerde op dat moment de Nederlandse domheid kennen. Het werd een martelgang bij het UWV terwijl ik wel graag weer aan het werk wilde. Na veel gewik en geweeg kwam ik in een traject terecht om me om te laten scholen. Godzijdank stapte er iemand op bij mijn oude Deense baas en kon ik direct aan de slag. Er werden een aantal dingen duidelijk besproken en als het goed zou gaan was er altijd een opening om in gesprek te raken. Mijn werkplek werd aangepast en tot nog toe kan ik mijn werk met plezier doen. Mijn baan is iets wat ik van thuis heb meegekregen mensen proberen gelukkig te maken al valt dat tegenwoordig niet altijd mee. Veel mensen denken tegenwoordig dat ze teveel betalen om het simpele feit dat ze niet echt goed lezen of beseffen wat ze bestellen. Alles heeft een prijs gekregen en ze zijn vergeten om de lonen mee te laten stijgen.

Dit is mijn huidige schip waarop ik werk en Wilke de Jager uit Lippenhuizen heeft haar op dit schilderij vastgelegd. Mocht er interesse zijn voor de getoonde werken en wilt u in contact komen met de makers ervan reageer dan even op deze log en ik zal uw wensen proberen te vervullen.

Einde van het jaar, einde van het geld.

Het is best gek om te horen op de radio dat er zoveel mensen in de schulden terecht zijn gekomen. Aan de andere kant denk ik het is helemaal niet zo verbazingwekkend want alles is zoveel duurder geworden dat zelfs ik tegen de problemen oploop dat het geld ook af en toe op is.

Dit is pas van de laatste tijd want voorheen werkte mijn vrouw ook maar dat was meer als hobby, want van mijn salaris konden we er riant rondkomen. Haar salaris werd gebruikt om leuke dingen mee te doen. Zo lieten we bijvoorbeeld een garage bijbouwen en betaalden dit direct het kostte maar 6 maanden om dit soort dingen bij elkaar te sparen. Eerst dacht Ik nog dat het aan het feit lag dat we kinderen hadden gekregen en dat deze ook best veel geld kosten. (Een goede kennis heeft namelijk eens uitgerekend dat een baby de eerste twee jaar en hele nieuwe Porsche opeet en uitpoept.) Maar ja, die eerste twee jaar zijn al weer lang voorbij. Tegenwoordig moet mijn vrouw gewoon werken voor de kost om rond te komen. Maar aan het einde van de maand is het geld allemaal op.

Mijn oudste dochter is al zo wijs dat ze zegt: Dan leen je toch van mij wat geld om te gaan boodschappen ? Als ik dan uitleg dat ze waarschijnlijk niet genoeg heeft om boodschapen te doen, kijkt ze me ongeloofwaardig aan.

Een paar jaar terug raakte ik ongewild in de ziektewet. Ik gleed uit op de trap thuis en liep een zware hersenkneuzing op en een gebroken duim. Na de val was de verdenking dat ik mijn rug of nek misschien had gebroken en werd ik per ambulance afgevoerd. Na een nacht in het ziekenhuis mocht ik weer naar huis want het leek allemaal mee te vallen. Eenmaal thuis had ik problemen met lopen ik viel namelijk om over mijn rechterzijde. Ook normale gesprekken kon ik niet voeren, om het simpele feit dat de woorden niet aanwezig waren. En dat is lastig als je normaal alles in het Engels doet op je werk. Na veel oefenen met de logopediste en met een paar hele goede vrienden heb ik al mijn talen weer terug kunnen halen op het niveau waar Ik vroeger ook op zat. Na een jaar was ik weer zover dat ik weer normaal Nederlands sprak en weer wat kon gaan werken.

Mijn baan was inmiddels door iemand anders overgenomen, maar Ik zou in de vacaturebank bij hun blijven staan. Ik ben dus bijna drie jaar vrachtwagen chauffeur geweest via het uitzendbureau. Ik vond het schandelijk wat mensen verdienen in deze baan en ben me echt wild geschrokken dat mijn gezin het nu met de helft van ons normale inkomen het zou moeten redden.

Maar ja, je leert wel dat er velen zijn die zich met dit salaris moeten redden en daar ook nog van op vakantie kunnen gaan ???

Toch had ik wel plezier in wat ik deed. Maar helaas op een Nederlandse zomerdag was ik druk bezig om tussen de buien door mijn vrachtwagen leeg te trekken. Gekleed in alleen een t-shirt en werkbroek ging ik zware trolleys te lijf om ze richting de plaats van bestemming te krijgen. En zomaar uit het niets barstte er een enorme hoosbui los. Nat tot op het bot en volledig verkleumd maakte ik mijn dag af.

Gevolg de volgende dag was ik doodziek, maar ja het is weekend en dan bel je geen dokter. Onder het mom maandag ben ik vast weer beter. Dit viel tegen, ik werd geveld door een behoorlijke long ontsteking, na 4 weken en verschillende penicilline kuren knapte ik nog steeds niet op. Na een prednison kuur in het ziekenhuis kwam ik er weer bovenop. Ik probeerde de draad weer op te pakken maar mijn oude werk ging niet meer. Ik hield pijn aan mijn linkerkant ter hoogte van de long. De pijn was zo hevig dat ik onder verdenking van een hart aanval werd afgevoerd richting het ziekenhuis. Weer belande ik in de ziektewet en op uitzendbasis is dit al helemaal geen vetpot en dan nog maar te zwijgen van al die grote instanties die jouw de centjes moeten verstrekken, geen idee hebben waar jij recht op hebt.

Geweldig je moet jezelf in de schulden steken omdat ze eigenlijk niet weten wat ze nu wel en wat ze nou niet moeten uitbetalen. Na een jaar vindt men het wel tijd dat ik ga reïntegreren en dat ik dan maar een kantoorbaan moet gaan doen. Als je een leven lang met je lichaam hebt gewerkt ben je niet zo geschikt voor kantoor werk.

Maar ja we komen tot een compromis om me om te laten scholen tot beveiliginga medewerker. (half kantoor, half patrouillewerk) deze opleiding zou in september van start gaan en ik moest zelf de school instellingen benaderen.

Gelukkig komt er een telefoontje van mijn oude werkgever of ik interesse heb in een tijdelijke baan in het Guest Service Centre aan boord. Ik leg mijn problemen uit en het enige waar het op hangt is de medische keuring maar verder ben ik goed gezond en is dit geen probleem meer. Degene die in September zou komen heeft de interesse verloren en komt dus niet aan mij de vraag of ik wil blijven. Het antwoord is ja graag en ik heb zoveel lol in deze ''kantoorbaan" dat ik papierwerk er gewoon een beetje bij doe, al is het niet mijn hobby. Bij het UWV klopte ik aan om mijn omscholinggeld anders te gaan besteden in een cursus Word en Excel want dit zou beter van pas komen dan een beveiligings diploma. In deze tijd van misére hebben we wel altijd op tijd onze rekeningen en hypotheek moeten betalen en hebben we meer dan onze reserves moeten aanspreken. Intussen krabbelen we weer heel langzaam omhoog maar Ik kom tot de ontdekking dat het niet meer zo snel gaat als vroeger want de € is dan wel meer waard volgens de geleerden ook de rentes zijn niet bijgesteld naar beneden, en de bank haalt met grote scheppen het geld binnen. Ook de loonsverhoging zijn alleen meegegaan met de inflatie index dus niemand is er beter van geworden. Alleen de rijkeren hebben minder moeite om het hoofd boven water te houden. Maar ook zij klagen dat ze niet meer alles kunnen doen zoals zij in het ''gulden'' tijperk wel konden. Misschien is het de hoogste tijd om eens bij de regering aan te kloppen dat hebberigheid uit de mode is geraakt en dat iedereen moet werken voor zijn geld. Tenzij je niet kunt werken heb je recht op een uitkering, verder moet de vaste baan verdwijnen en zullen de rotte appels vanzelf in onze maatschappij ten onder gaan omdat degenen die goed presteren niet zomaar op straat worden gezet. En zal de zich omhoog gelikte werknemer als vanzelf uit het beeld verdwijnen. Er zullen veel bedrijven baat bij hebben om mensen makkelijker aan te kunnen nemen ook al is het maar voor een bepaalde tijd. Dit zal de economie ten goede komen als ik kijk naar landen die dit soort systemen toepassen dan hebben ze tevreden werknemers want het voordeel is dat slechte bazen ook erg gauw verdwenen zijn omdat het bedrijf als van zelf leegloopt. Je zit aan beide kanten nog wel vast aan een contract maar op een meer flexibele manier kun je ook zelf opstappen. Het bedrijf hoeft ook niet meer na te denken over oudere werknemers omdat iedereen boven de 23 hetzelfde verdient, en ervaring, diploma's in een apart deel van het loon zijn opgenomen. Toch zijn dit geen schokkende bedragen en wordt er extra uitgekeerd op prestatie. Geen gejammer meer over: Maar hij verdient meer omdat hij al zo lang hier is. Nee hij verdient meer omdat hij creatiever is of omdat hij harder werkt dan ik. Als de vakbonden zich nu eens samen gingen oriënteren op dit soort zaken en ook samen gingen werken dan zouden ze veel betere regelingen kunnen treffen met de werkgevers en de werknemers. De toekomst in Nederland is nogal traag als het op oer oude tradities aankomt.