A Schocking Story

Dear Bloggers,

This week I write about fibromyalgia again.And as usual Iam reading on the internet about it.

When I am ending up on one of the forums of Rheumapatients, I am reading too many stories that can bring you down. Also here I find some jolly people, but most of them are quite negativ. When I open one of the subjects, I hardly can believe what I am reading.

It is about a young lady that is not been taken serious by the medical staff. Who are working for the medical unemployment services. She had been sent home with the diagnoses “There is nothing wrong with you, fibromyalgia is not recognized as a sicknes”. It is just something that you have, so learn to live with it. I see it many times that these doctors are not taking it serious.

Also the employers are not wanting to pay for a sickness that is not acknowledged in our country. Unfortunenetly she felt being left out and had the feeling that nobody wanted to understand her pain. Not even her own doctor was believing that fibromyalgia is real, and actually let her down.

Her pain became in many ways unbearable. When she was home on sick leave last week, she took her own live. Her family is totally devastated but they are greatful and thankful to the writers on the forum. Here she found people that understood most of her promlems and were giving some plain advices out of there own experience.

She stepped out of this life without any pre warning on the age of twenty-six. For a while I have been speechless anf tears were burning. How hard can it be for a doctor to acknowledge this crazy sickness. There should be more known about it especially by medical staff.

What a shame that absolutely nobody saw this coming and hardly anybody was understanding her. This has been hell on earth for her, now it is that for her parents and everybody else that loved her. I wish them a lot of strength in this bitter loss and to get through this darkest hour of their life.
Here you see that life is brutal and I will need some medication to calm myself down.

The Old Sailor,

Als de pijn de baas wordt

Het jaar is net begonnen en het is een pijnlijk begin.
Een aantal maanden terug is bij mij het syndroom van Tietze ontdekt.
Ik liep al bijna 2 jaar rond met een zeurende pijn aan mijn linkerkant ter hoogte van mijn 4e rib.
Eerst werd er gedacht dat het napijn was van een longontsteking die ik toen heb gehad.
Omdat ik nog redelijk onbekend was met de heftige pijnen die dit teweegbracht werd ik in het begin een paar keer afgevoerd richting het ziekenhuis met de verdenking van een hartaanval.
De symptomen lijken namelijk erg op elkaar en door de pijn word ook de linkerarm dusdanig verdoofd dat die gewoon als dood aanvoelt. In het ziekenhuis stelt men na een aantal onderzoeken vast dat het niet aan het hart mankeert.
Maar wat het wel is, is hun ook niet helemaal duidelijk.
Tot mijn grote verbazing kon ik een aantal dingen niet meer zoals vroeger zoals bijvoorbeeld mijn tuin omspitten.
Dit soort grapjes moest ik bezuren met een heftige pijn die me een a twee dagen volledig uitschakelde.
Toen de diagnose Tietze werd gesteld, ben ik gaan zoeken op het Internet en kwam tot de ontdekking dat ik niet de enige was die hier aan leed.
Ik belandde op de site van A.G.Hol:www.tietze.nl
Ik ontdekte nu pas iets wat er al jaren met me aan de hand is.
's Winters heb ik moeite met opstaan en ben ik stijf van top tot teen.
Alle bewegende delen doen zeer.
Ik voel me een zeer oude man als ik zo mijn dag moet beginnen.
Je hebt het gevoel als met een zware griep dan verga je ook van de spierpijn.
Alleen is de pijn heftiger en scheurt je ziel in tweeën.
Ook mijn vingers willen niet zo goed en zijn pijnlijk, waardoor ik bijvoorbeeld mijn dochtertjes niet kan helpen om bijvoorbeeld een koekjes verpakking open te maken. Toch zal ik dit ook weer moeten leren accepteren en dat fibromalogie mijn voorland is zal ook wel weer wennen.
Het leven is een pad dat doorkruist wordt door pijn en liefde.
Enkel jammer dat er meer pijn dan liefde is.
Geluk zit in heel kleine pilletjes ook wel pijnstillers genoemd.