Dear Blogger,
Has the world gone crazy or is it me?
It came to my mind when I was at work and saw a bunch of totally crazy people around me.
They have been drinking themselves out of their head, and smoked loads of marihuana.
But as usual I started thinking further that they are not the only ones on this planet, there are plenty of them. In all kinds and sorts and also in all kinds of functions: politicians, religic leaders, environmental guru’s and worst ones I think are the so called inbreeds and from the last group of people, we are getting more and more. It is surprising me that we still don’t have had bigger accidents than the wars and terror attacks that have taken place in recent history.
There is a time coming I fear that either the animals will take over or some lunatics will blow up the whole planet, both options are not that un natural if we look back in history.
Maybe the dinosaurs are coming back after a huge tsunami, most of the survivors in human beings will not live that long as there will be no more internet connection, so how can they survive when they can not google their way out. And communicating with other people, how is that working?
Because there is no skype, mobile network, or an active site like facebook.
Or the other option that they blow up the whole planet, this only needs a war and shooting missiles at eachother. It might happen even in the natural way, but that might be the hand of god?
Use the following link to do the test and find out if you are one of them?
http://www.addictinggames.com/theidiottest.html
This is the first page you will see if you use the link
The Old Sailor
August 25, 2008
August 18, 2008
There are female hormones in beer
This blog was posted in Dutch on 28-02-2008
Dear blogger,
Also I have lowered myself to the world of science, to find some facts and results.
But of course the part of scientific experiment is that the outcoming facts would bring something for myself aswell.
It has to bring us some profit otherwise it would have been a waste of money and time. Otherwise it would not add something to the future.
There are female hormones in beer !!!
Last weekend I was hanging out with a couple of mates in a pub and at certain point it became a philosophic conversation.
At a certain point one of them said that had read somewhere that beer contains alot of female hormones.
After having a good laugh about it, we decided to proof this matter and we will find out about the unbearable naked truth, of course purely in the name of scientific believes, we had to drink about 20 beers.
At the end of the experiment we had effectifly found the proof that beer is filled with female hormones.
01. We all gained weight.
02. We talked a lot, without saying anything.
03. We could not drive a car in a normal way, also parking became impossible.
04. We could not think logical anymore.
05. We could not admit that we were wrong, eventhough this was definitely the case.
06. All of us thought that 'she' the centre of the universe.
07. We had a headache and totally no lust for sex.
08. Our emotions where hardly controlabble.
09. We walked toghether holding hands or arms wrapped around to support eachoter.
10. We had to go to the toilet every 15 minutes, and most of the time all of us at the same point.
In the name of science we will test next week if rum has the same effect.
Life is a waste of time, time is a waste of life, so get wasted all the time and have the time of your life!
P.s point 03 does not have my full support.
I agree on the fact that a lot of women have the problem with things like parking, but the average woman drives better than a man as they are driving slower and drive with less potention to show off.
And they driving more carefully by looking more forward.
For example "I also have 2 kids in the backseat who i have to get home safely.”
August 15, 2008
The Birthday Present
This blog was posted in Dutch on the 18th of march 2008
The Birthday Present
Dear bloggers,
I did not dare to tell but my wife and spouce had the genious idea to get as a birthday present a new pneumatic drill for me....
Well... when i took off the giftwrapping, my mouth fell open of astonishment.
"And?" she said, "Do you like your gift, is it ok?" I stotterd something like "Thanks... very impressive.
"Where did you buy this thing actually?"
"From a friend who just came back from Afghanistan." She said.
"He has bought a huge amount of them overthere and sells them now in the West of Europe for peanuts."
I was totally shocked.
That bad that, when she said: "And now you finally gone hang up this pictureframe with the picture of my dad."
And i really got started with the users manual.
After an hour of studying some kind of outrages….. anger….yes…..anger, dear bloggers, a kind of outrages madness.
I could just control myself and asked her finely tuned: "And where on the wall did you want to have in mind to place this picture of your dad?" "Well overhere!" she said, and pointed me the place at the wall where on the other side definitely the neighbors livingroom would be.
The bang was overwhelming, the penetration abilities of the projectiel were unbelieveable and the aquarium of the neighbors was fully splintered into a million pieces.
Dear bloggers, I am writing you this letter from the prison.
They have – totally with no right at all – meant to lock me up as a dangerous idiot that i am actually not.
But you did know this, or? That i am not dangerous, i mean!
It is pretty lonely out here, dear bloggers. All conversations are about soccer, motorbikes and horny bitches, or molotovcocktails and how a human being can in a very suffistucated way bring a prison warden to the end of his life.
Not really 'My cup of tea'.
More than ever i need your support.
Send me letters and postcards and... and... packages with presents and... yes... those cakes and bread WITH ALL KINDS OF THINGS IN IT.... you know what i mean.
It doesn’t make sence to give you the openingtimes of the prison, as only my family is allowed to visit me.
Luckely my wife and spouce is coming every day to visit me.
She keeps outing herself in vague apoligies and asks over and over again. 'how this all could have happened?'
Until now i did not succeed to explain her the difference between a pneumatic drill and a ….. well, have a look at the picture.
Dear bloggers, i don’t see any way to get out of here.
I can not take this forever.
If they are gone take me to trial and ask me about the how and why, what should i say?
That i never meant to hit the neighbors wife and after that the aquarium?
The odds are against me.
I will never see you again.
I loved you all in a passionate way!
Your Old Sailor.
August 14, 2008
A bad hair day
Count all your blessings!!
Dear Blogger,
I just woke up and grinn to my face in the mirror, my hair looks like an exploded pillow.
Oh yes my dear bloggers i am having one of these bad hair days.
When i walk into the bathroom and threaten to wash my hairs, then my three women have taken care of the fact that there are five or six different kinds of shampoo are available.
Everytmie i am in doubt: do i have bold hair or dry hair or do i have in between hair?
If you ever go to the supermarket, just pay attention for once what they have in stock in so many different kinds and brands.
All good news so to say.
I hope that our next generation knows how to handle all this.
For the past decade, people have focused on the importance of clean drinking water. Purified drinking water reduces or eliminates chemicals found in normal tap water. However,the body derives its need for water from alternative sources, most notably while showering.
It is common practice in most of Europe to shower on a daily basis, sometimes more than once.
Unfortunately, most people are unaware that more chlorine is absorbed through the skin during the average shower than by drinking six to eight glasses of tap water. This may make one wonder,how clean is shower water?
Furthermore, chlorine and other water contaminants reduce the effectiveness of many shampoos, conditioners, lotions, oils and skin creams, leaving your skin dry and unnourished.
Any contact the body has with water is cause for concern.
Swimming pools and hot tubs use chlorine to kill bacteria.
Little thought is given to the effect on the human body.
Chlorine is a highly toxic element, which has the ability to denature protein.
All living organisms are made up of protein; so any living organism that comes in contact with sufficient quantities of chlorine is killed.
After swimming or showering you may notice that you have sore eyes, nose blockage, respiratory problems (such as asthma), cracking skin (hands and feet), or dry hair and an itchy scalp.
You may also feel tired and your skin might smell of chlorine for hours afterwards, even after showering.
Do not think I want to keep you away from getting clean by taking a shower, or talking a swim to relax.
But it is worth considering that in my young days, we went swimming in the lake and showered once a week all the other days you just washed yourself.
We were good for our body and saved the environment without knowing it.
Smelly people, live longer due to their higher resistance level.
The Old Sailor,
Dear Blogger,
I just woke up and grinn to my face in the mirror, my hair looks like an exploded pillow.
Oh yes my dear bloggers i am having one of these bad hair days.
When i walk into the bathroom and threaten to wash my hairs, then my three women have taken care of the fact that there are five or six different kinds of shampoo are available.
Everytmie i am in doubt: do i have bold hair or dry hair or do i have in between hair?
If you ever go to the supermarket, just pay attention for once what they have in stock in so many different kinds and brands.
All good news so to say.
I hope that our next generation knows how to handle all this.
For the past decade, people have focused on the importance of clean drinking water. Purified drinking water reduces or eliminates chemicals found in normal tap water. However,the body derives its need for water from alternative sources, most notably while showering.
It is common practice in most of Europe to shower on a daily basis, sometimes more than once.
Unfortunately, most people are unaware that more chlorine is absorbed through the skin during the average shower than by drinking six to eight glasses of tap water. This may make one wonder,how clean is shower water?
Furthermore, chlorine and other water contaminants reduce the effectiveness of many shampoos, conditioners, lotions, oils and skin creams, leaving your skin dry and unnourished.
Any contact the body has with water is cause for concern.
Swimming pools and hot tubs use chlorine to kill bacteria.
Little thought is given to the effect on the human body.
Chlorine is a highly toxic element, which has the ability to denature protein.
All living organisms are made up of protein; so any living organism that comes in contact with sufficient quantities of chlorine is killed.
After swimming or showering you may notice that you have sore eyes, nose blockage, respiratory problems (such as asthma), cracking skin (hands and feet), or dry hair and an itchy scalp.
You may also feel tired and your skin might smell of chlorine for hours afterwards, even after showering.
Do not think I want to keep you away from getting clean by taking a shower, or talking a swim to relax.
But it is worth considering that in my young days, we went swimming in the lake and showered once a week all the other days you just washed yourself.
We were good for our body and saved the environment without knowing it.
Smelly people, live longer due to their higher resistance level.
The Old Sailor,
August 12, 2008
Navigation of Vaginazi
This blog was also posted in Dutch on june 20, 2008
Dear blogger,
All of a sudden the memories of last years holiday are popping into my head.
It is that time of year again, we are going on a holiday, a kind of car rally with two wining and fighting kids on the backseat.
And this is for many of us a yearly repeating ritual.
Luckely for me that I am allergic to everything that is called camping misery. Cocclusion no draggingmobile (caravan) for me.
The first heat is the roll play as this: I drive, my wife reads the map.
Somewhere along the way we drove in the wrong direction, but what the heck it is traffic jams all over.
Luckely we printed a clear route discription and this we will follow as good as possible.
Completely against all the instrictions given on the routeplanner that we have used, she decides all of a sudden that we have to take a left turn and............yes she knows it for sure.
It nearly becomes a serious fight, but wisely i am biting my lip and remeber that every comment that i want to give, might lead us towards a divorce.
From this moment the atmosphere is suffacated and the rest of the holidays i can forget about sex.(I am not even allowed to think about it.)
Everything that goes wrong from now on is my fault and I was the one that has planned this, so it is my problem.
It is so lovely and relaxing this so called holiday feeling.
For the next laps to come, we have decided that she will drive and I will read the map.
In the darkest hour of the night we finally found our destination.
Also the weather is the following days not my best friend as it is only pooring with rain, rain and nothing else but rain, even the locals have never ever experienced so much shitty weather.
Now can women do a lot of things but reading maps is a disaster.
I close my eyes and go to sleep….And get lost in pleasant way if i have to drive somewhere.
I am now seriously planning to buy a Tomtom.(Navigationbrand)
My wish for everybody: "have a lovely holiday season."
The Old Sailor,
Dear blogger,
All of a sudden the memories of last years holiday are popping into my head.
It is that time of year again, we are going on a holiday, a kind of car rally with two wining and fighting kids on the backseat.
And this is for many of us a yearly repeating ritual.
Luckely for me that I am allergic to everything that is called camping misery. Cocclusion no draggingmobile (caravan) for me.
The first heat is the roll play as this: I drive, my wife reads the map.
Somewhere along the way we drove in the wrong direction, but what the heck it is traffic jams all over.
Luckely we printed a clear route discription and this we will follow as good as possible.
Completely against all the instrictions given on the routeplanner that we have used, she decides all of a sudden that we have to take a left turn and............yes she knows it for sure.
It nearly becomes a serious fight, but wisely i am biting my lip and remeber that every comment that i want to give, might lead us towards a divorce.
From this moment the atmosphere is suffacated and the rest of the holidays i can forget about sex.(I am not even allowed to think about it.)
Everything that goes wrong from now on is my fault and I was the one that has planned this, so it is my problem.
It is so lovely and relaxing this so called holiday feeling.
For the next laps to come, we have decided that she will drive and I will read the map.
In the darkest hour of the night we finally found our destination.
Also the weather is the following days not my best friend as it is only pooring with rain, rain and nothing else but rain, even the locals have never ever experienced so much shitty weather.
Now can women do a lot of things but reading maps is a disaster.
I close my eyes and go to sleep….And get lost in pleasant way if i have to drive somewhere.
I am now seriously planning to buy a Tomtom.(Navigationbrand)
My wish for everybody: "have a lovely holiday season."
The Old Sailor,
August 11, 2008
ANNOUNCEMENT
Time to go back to school
The summer is nearly over and the kids need to go back to school, not a single day of their holiday they wanted to sleep in.
But of course today school was starting again and to get them out of bed was a crime.
Strange because six weeks long they were up before seven o’clock in the morning. Yes, all of a sudden we had to get up early and then my little princesses did not want to get out of bed.
All the things in live have a rythm.
At least that is what they say, but I am not a 100% sure about that.
Some days you never get into the rythm, eventhough you would love to.
A family life is not always easy, I must admit that it has it’s beautiful sides.
But some days are pretty heavy, youre not only dealing with the kids but also with your hard working spouce.
There is simply no rest at all in your situation.
If you make the choice to do nothing the world around starts to complain and looks angry at you.
In these kind of situations i envy all the single people.
But let us look on the bright side of life.
Now the kids have gone to school and my wife has gone to work, it is very quiet in the house.
And it is kind of lonely to be home on your own.
There is never a moment to escape from reality, it is always there.
I hope that i can get myself to do something today, as the weather outside is as depressing as my mood.
Of course we going to give it a try, but i am not expecting a lot that will come out of my hands.
I think it is the after-the-summer-holiday-depression-season
The Old Sailor,
But of course today school was starting again and to get them out of bed was a crime.
Strange because six weeks long they were up before seven o’clock in the morning. Yes, all of a sudden we had to get up early and then my little princesses did not want to get out of bed.
All the things in live have a rythm.
At least that is what they say, but I am not a 100% sure about that.
Some days you never get into the rythm, eventhough you would love to.
A family life is not always easy, I must admit that it has it’s beautiful sides.
But some days are pretty heavy, youre not only dealing with the kids but also with your hard working spouce.
There is simply no rest at all in your situation.
If you make the choice to do nothing the world around starts to complain and looks angry at you.
In these kind of situations i envy all the single people.
But let us look on the bright side of life.
Now the kids have gone to school and my wife has gone to work, it is very quiet in the house.
And it is kind of lonely to be home on your own.
There is never a moment to escape from reality, it is always there.
I hope that i can get myself to do something today, as the weather outside is as depressing as my mood.
Of course we going to give it a try, but i am not expecting a lot that will come out of my hands.
I think it is the after-the-summer-holiday-depression-season
The Old Sailor,
August 8, 2008
Just because everybody is beautiful
Dear Bloggers,
Never judge anybody on their looks, nice people are not always looking nice.
Not everybody is a beauty on the outside, but some people are so beautiful inside
Here is a little food for thought:
There is so much beauty in life,
beauty in the soul,
beauty in the heart and in the mind
of the good man and woman.
There is beauty in nature,
beauty in the sky and in the clouds,
in the mountains and in the sea.
Beauty in true friendship.
And immeasurable beauty in love.
To delight us in this world.
I hope that you can find the beauty in your life.
And live as happy as possible.
The old Sailor,
Never judge anybody on their looks, nice people are not always looking nice.
Not everybody is a beauty on the outside, but some people are so beautiful inside
Here is a little food for thought:
There is so much beauty in life,
beauty in the soul,
beauty in the heart and in the mind
of the good man and woman.
There is beauty in nature,
beauty in the sky and in the clouds,
in the mountains and in the sea.
Beauty in true friendship.
And immeasurable beauty in love.
To delight us in this world.
I hope that you can find the beauty in your life.
And live as happy as possible.
The old Sailor,
August 7, 2008
Cause of all trouble
Dear Bloggers,
Nearly all problems, conflicts and wars in this world are caused by the 3 C’s
Church: Cause of all emotional and spiritual problems, done by the almighty one.
Cash: Cause all emotions and trouble that money and power can give.
Cunt: Cause of all emotians and trouble, where sexuality is saddled up with.
These three things have been studied by many others and there where only a few that could find denial in this matter.
My motto is: Live life as long it is there, pray for less fights, spend your last money on a drink and fuck if your life is on the line
p.s (I am rewriting and translating some of the blogs that i published earlier on my site in the Dutch language.)
The Old Sailor,
Nearly all problems, conflicts and wars in this world are caused by the 3 C’s
Church: Cause of all emotional and spiritual problems, done by the almighty one.
Cash: Cause all emotions and trouble that money and power can give.
Cunt: Cause of all emotians and trouble, where sexuality is saddled up with.
These three things have been studied by many others and there where only a few that could find denial in this matter.
My motto is: Live life as long it is there, pray for less fights, spend your last money on a drink and fuck if your life is on the line
p.s (I am rewriting and translating some of the blogs that i published earlier on my site in the Dutch language.)
The Old Sailor,
August 3, 2008
I am beautiful inside
Beautiful women date ugly guys.
And yes I must admit I am one of them, I think it is just the way that we have to live life. Some women that are too picky they will never find a way to keep a man.
Beauty is more important for women than men when it comes to breaking into Tinseltown. An ugly woman who wants to be a superstar virtually doesn’t have a shot; an ugly man only has a slightly harder time making it than his better looking counterparts. Hence, there is a decent amount of ugly men, but there are plenty of good looking women… so when they pair off, some of the better looking women inevitably end up with the not-so-cute guys.
I can’t think of many unfortunate looking women with good looking men.
Of course, there’s that thing called “personality” that often attracts people to one another, but for the sake of analysis, we’ll put good intentioned love aside.
This happens with real people, too. How many times do we look at the wedding pictures of someone else, and see the beautiful bride, and her not-so-much prince on a white horse kind of husband?
Perhaps this happens because women are less critical of men’s bodies than men are of women’s; this is in the sense that, yes, women do nag and complain.
And they are extremely demanding to get attention, men in that case are picky but they are not all loving themselves too much. It means that they will fully go for it but will not drown themselves in tears and stop eating, like a lot of women would do.
Even, look at the respective pornographic magazines aimed towards the genders. The women in Playboy have “perfect” bodies to the point that they don’t look like real women, whereas the models in Playgirl often have little bulges and occasionally excessive body hair.
Perhaps women are genuinely more attracted to a man’s personality, his heart, and his shared interests?
Also, but a not-so-hot man’s money can do a lot of the persuading that his looks can’t.
Has anyone else noticed this?
The Old Sailor
August 1, 2008
For all the happy parents
Dear Bloggers,
Here we go with the first blog in English.
On board we can really sense it, the so called holiday atmosphere.
The weather is pretty good and our passengers are in a happy mood.
A big help is that the sea is extremely calm and the only movement you can feel is that we are going forward, although some people are getting motion sickness all the time.
I must admit that all our crew members are very busy at this time of the year.
But we are still having fun.
The only thing that is happening that not all families are as organized as they should be.
And some parents will never understand that there kids are the most precious things they can have in live, even though they can be trouble sometimes.
The poor little things are getting lost on this big ship.
Something I can still not understand is how you can loose a child?
Lucky enough for these parents, we are bunch of caring mums and dads who are working on board to make a living for our families.
So the missing kids are in good hands with us.
We are always finding the parents back, if a child is lost.
When we can find out the child's name the problem is solved quickly.
Unfortunately I must say that the parents from this generation, hardly say "thank you."
We just keep up the good work and get them back to were they belong.
Dear people, be more careful in this cruel world, it is embarrassing that you loose a part of yourself.
The Old Sailor
July 25, 2008
Grote verandering/ the big change
Geachte Medebloggers,
Het werd mij onder de aandacht gebracht door een aantal buitenlandse lezers, dat mijn blog er erg leuk uitziet maar helaas voor hun niet leesbaar is.
Ik heb dan ook besloten om begin augustus over te stappen op het Engels, ik hoop dan ook dat de mensen die gewend waren aan mijn Nederlandse blog, mij gewoon in het Engels blijven lezen, reageren mag natuurlijk gewoon in het Nederlands.
Dear Bloggers,
It was brought to my attention by a few foreign readers, that my blog looks ok, but unfortunately in Dutch and due to that unreadable for them.
I have decided to change to the English language by the first of August, i hope that my dutch readers will follow me anyway and of course they can still react in Dutch.
I hope that I will be able to write as sharp as i do in Dutch, There might be a few spelling mistakes. But English is not my native tongue. So forgive me for that, please.
The Old sailor,
July 24, 2008
Een bjusterbaarlik barren
Geachte Medebloggers,
Als Fries gaat het je toch aan op een of andere manier als je niet thuis bent en niet live kan genieten van de wedstrijd verslagen van het skûtsjesilen.
Er is geen sfeer te bekennen aan boord van dit schip als het op dit evenement aankomt.
Ik surf dan ook eenzaam en alleen over het internet om de uitslagen te bemachtigen op de sks site.
Het is en blijft een gevoel van heimwee.
Toch geniet ik nog altijd met volle teugen van deze typisch Friese traditie.
Ook de berenburg moet ontbreken omdat we tijdens het varen niet mogen drinken uit veiligheidsoverwegingen.
Maar ja, je kunt niet altijd vakantie hebben op het juiste moment.
Als jochie zaten we met het hele gezin rondom het transistor radiootje te luisteren naar de spannende wedstrijd verslagen van Klaas Jansma op Omrop Fryslân (voor de niet Friezen: deze man geeft verslag van de wedstrijden op een zelfde manier als Theo Koomen vroeger een voetbal wedstrijd versloeg op de radio.)
Ook een aantal familieleden hield fanatiek de scores bij van alle wedstrijden.
Toen destijds was het dan ook veel spannender omdat de schippers nog hun brood verdiend hadden met deze skûtsjes, en daardoor nog veel meer uit deze toch wel grote vrachtschuiten wisten te halen.
Men vloog elkander dan ook met regelmaat in de haren.
Het was net zo spannend als sinterklaas avond maar dan veertien dagen lang.
Op latere leeftijd genoot ik met volle teugen van alle feestelijkheden die er omheen waren. Het waren de meest wilde jaren van mijn leven.
Maar ik kan nog altijd genieten van alle rariteiten en het soms extravagante publiek wat dit evenement aantrekt.
Ik hoop dan ook van harte dat ik deze prachtige stukjes heitelân aan mijn kinderen mag overdragen.
Want het is toch een geweldig stuk ouderwetse gezelligheid dat in mijn ogen niet verloren mag gaan.
Ik hoop dat een ander er net zo van kan genieten en deze vorm van topsport een warm hart blijven toedragen.
Oh ja, beste ouders leer uw kinderen om te genieten van dat laatste beetje natuur dat we nog hebben en zorg dat je rommel in de daarvoor bestemde prullenbak gaat.
Dan kunnen ook onze kleinkinderen nog genieten van ons zo mooie Fryslân.
Laten we wat we nog hebben goed bewaren voor onze kinderen.
De Old Sailor,
July 21, 2008
Miserabel weer stemt tot blijdschap
Geachte Medebloggers,
Ik probeer ondanks het miserabele weer te genieten en ik moet zeggen dat dit aardig begint te lukken.
Als ik buren zie retourneren van een camping vakantie.
Maar het gekke is ze hebben zich allemaal vermaakt.
Vreemd want het is al een tijdje kutweer.
Nou ja alles is wel zeiknat maar ze hebben een geweldige vakantie gehad. (Waarschijnlijk omdat dat zo hoort.)
Ik heb er zeer zelden doekjes omgewonden als ik iets of iemand zwaar kut vond.
Ik kan me dan ook terdege ergeren aan mensen die het overdreven leuk hebben gehad op vakantie, en daar een ieder die ze tegenkomen mee lastig moeten vallen.
Ik kan dan ook niet meer genieten als dit soort mensen een volledig verregende vakantie hebben gehad en als verzopen katten terugkeren.
Helaas moet ik tegenwoordig ook met de massa op vakantie omdat mijn kids leerplichtig zijn.
Maar ja, het kan niet altijd meezitten.
Als ze straks groot zijn en het nest hebben verlaten dan ga ik op mijn oude dag omzwerven en genieten van elk moment.
We zijn dan wel dik in de 50 maar ach ja, het is modern dat ouwe lullen gaan reizen. Velen hebben afgewacht tot hun pensioen om leuke dingen te doen.
Dit laat mij koud en onverschillig want al is mijn leven nu redelijk stabiel en moeten de kinderen iets gaan leren voor later.
Het zal mij niet weerhouden om andere dingen te gaan doen.
Ik moet zeggen dat ik langzaam aan wel word afgestompt door mijn directe omgeving, omdat ze liever spelletjes spelen op de computer of naar programma’s van commerciële omroepen kijken die absoluut niets toevoegen aan het leven.
Iets cultureels doen is of saai of eng omdat we er niets vanaf weten.
Of was je op schoolreis met een groep verstandelijk gehandicapten. (Een voordeel van gehandicapten, ze hebben humor en zijn veel dankbaarder.)
Nog even en ze weten me te bepraten om in een caravan te gaan zitten voor twee weken op dezelfde camping.
’s Ochtends met je handdoek en je rol schijtpapier onder je arm, strompel je richting het altijd net te ver wegstaande toiletgebouw.
Goedemorgen zeggend tegen al die vreselijke mensen die op dit onmenselijke tijdstip ook al wakker zijn.
Omdat in een caravan slapen geen pretje is in vergelijking met wat je thuis hebt.
Vakantie in een caravan is en blijft een foute vertaling van "een natte droom".
Gelukkig het was alleen een nare droom en mijn oudste dochter wil al niet eens in een zomerhuisje in Nederland bij zo’n opgesmukt vakantie park.
Volgend jaar gaan we gewoon weer in een paar hotelletjes, als we niet massaal ontslagen worden tenminste, maar ja wie dan leeft wie dan zorgt.
Onthoud maar een ding: “Het maakt niet uit waar je vakantie viert, ze zijn allang blij dat ze jou zakken leeg kunnen kloppen.”
Allemaal nog een fijne camping vakantie toe gewenst.
De Old Sailor,
July 19, 2008
Oude herinneringen,die je liever niet had meegemaakt.
Geachte medebloggers,
Ik zal niet klagen over het feit dat mijn diensttijd saai is geweest.
Want ik heb me namelijk nooit een moment hoeven vervelen en ja er waren beroerder baantjes dan te moeten varen met een bootje op de Nederlandse wateren.
Omdat wij allerhande speciale technieken leerden om te overleven, moesten we ook door de lucht verplaatsbaar zijn. Tegenwoordig heet dit onder een noemer de luchtmobiele brigade.
In mijn tijd waren dit nog losse onderdeeltjes wat af en toe samen oefende.
En natuurlijk had je af en toe een keer een dienst op afroep bij eventuele ongelukken of rampen waarbij je kon worden ingezet.
Dit was normaliter het saaiste wat je kon overkomen.
Toch was dit in dit weekend niet het geval, onze weekenddienst begon ’s middags om 17:00 uur en de vijand was inmiddels ook met weekend verlof.
Het was erg stil op het kazerne terrein en het was een rustige winterachtige avond. We speelden een beetje kaart, keken wat televisie en onze sergeant een beoefend goochelaar in zijn vrije tijd leerde ons een paar trucjes.
Om 20:00 was er telefoon voor de sergeant en werd de alarmbel geluid.
Binnen vijf minuten zat een ieder bepakt en bezakt in de viertonner, die ons richting Roosendaal reed.
Daar zouden we te horen krijgen dat we ons richting Zeebrugge zouden verplaatsen, om assitentie te verlenen bij de ramp die zich daar had voltrokken.
Alhoewel we naderhand hulp hebben gehad van een aantal psychologen, laten sommige beelden en voorvallen je nooit meer los.
Soms is het voor mij moeilijk om een ander zijn emoties te begrijpen, bijvoorbeeld als een huisdier of familielid op leeftijd aan een slopende ziekte sterft.
Hun plotselinge verdriet kan ik dan niet bevatten, ben ik te hard en realistisch geworden?
Deze vraag rijst nog dagelijks bij me, als ik moeite heb om mijn gevoelens naar buiten te brengen.
Veel van deze ervaringen had ik liever niet gehad, maar ja het is niet meer terug te draaien helaas.
Eindeloos staar ik over het water van het leven, met ogen die niets zeggen maar zwijgend de omgeving opnemen.
Herald of Free Enterprise zonk twintig jaar geleden
BRUSSEL - Op dinsdag 6 maart 2007 is het precies twintig jaar geleden dat de Britse ferry 'Herald of Free Enterprise' kapseisde voor de kust van Zeebrugge. De ramp kostte aan bijna 200 opvarenden het leven. Het was de zwaarste Britse scheepsramp in vredestijd sinds de schipbreuk van de legendarische Titanic in 1912.
De ferry voer op vrijdag 6 maart 1987 de haven van Zeebrugge uit. Op dat ogenblik waren 80 bemanningsleden, 459 passagiers, 81 auto's, 3 bussen en 47 vrachtwagens aan boord van de 'carferry'. Het moest een routinetrip worden naar de Britse havenstad Dover. Na een draaimanoeuvre van 180 graden, stevende de Herald of Free Enterprise op open zee af.
Dat manoeuvre gebeurde met openstaande boegdeuren, en tonnen water stroomden de garagedekken binnen. In nauwelijks een minuut kapseist het schip en gaat het op zijn linkerzij liggen op een zandbank, op amper anderhalve kilometer van de Belgische haven. Het was precies 19.28 uur toen de ramp zich voltrok. Onmiddellijk start een reddingsactie. Belgische maar ook Britse en Nederlandse helikopters vliegen uit, maar de actie is tevergeefs voor bijna 200 opvarenden, die in het ijskoude water aan onderkoeling sterven.
Een dag later bracht de toenmalige Britse premier Margaret Thatcher hulde aan de Belgische autoriteiten voor de snelheid en de doeltreffendheid van het optreden van de reddingsploegen.
Achteraf verliep de identificatie van de slachtoffers vrij moeizaam, omwille van een onvolledige passagierslijst. Slechts een honderdtal passagiers had een reservatie op naam. Velen waren ingegaan op een aanbod van de Britse krant The Sun, om de overtocht te maken voor slechts één pond. Zelfs in de weken na de ramp spoelden nog lijken aan op de Belgische stranden.
Op 27 april werd de ferry naar een voorlopige ankerplaats gesleept. Duikers bergden toen de laatste lichamen. Daarna werd de Herald naar de marinebasis van Zeebrugge gebracht om er door experts te worden onderzocht. Op 13 mei 1987 werd de Herald naar het Nederlandse Vlissingen gesleept en verkocht aan een Nederlandse firma om te worden gesloopt op een scheepswerf in Taiwan.
De conclusie van het officiële onderzoek, gevoerd in Groot-Brittannië, is dat kapitein David Lewry verantwoordelijk is voor de schipbreuk. Na een lange procedure wordt zijn vaarlicentie ingetrokken.
De carferry was eigendom van rederij 'Townsend Thoresen', dat later 'P&O European Ferries' werd. Momenteel varen de ferry's onder de naam P&O Ferries.
Maak het beste van je leven en leef in het nu, want de rest is historie en er is al genoeg ellende in de wereld.
De Old Sailor,
Ik zal niet klagen over het feit dat mijn diensttijd saai is geweest.
Want ik heb me namelijk nooit een moment hoeven vervelen en ja er waren beroerder baantjes dan te moeten varen met een bootje op de Nederlandse wateren.
Omdat wij allerhande speciale technieken leerden om te overleven, moesten we ook door de lucht verplaatsbaar zijn. Tegenwoordig heet dit onder een noemer de luchtmobiele brigade.
In mijn tijd waren dit nog losse onderdeeltjes wat af en toe samen oefende.
En natuurlijk had je af en toe een keer een dienst op afroep bij eventuele ongelukken of rampen waarbij je kon worden ingezet.
Dit was normaliter het saaiste wat je kon overkomen.
Toch was dit in dit weekend niet het geval, onze weekenddienst begon ’s middags om 17:00 uur en de vijand was inmiddels ook met weekend verlof.
Het was erg stil op het kazerne terrein en het was een rustige winterachtige avond. We speelden een beetje kaart, keken wat televisie en onze sergeant een beoefend goochelaar in zijn vrije tijd leerde ons een paar trucjes.
Om 20:00 was er telefoon voor de sergeant en werd de alarmbel geluid.
Binnen vijf minuten zat een ieder bepakt en bezakt in de viertonner, die ons richting Roosendaal reed.
Daar zouden we te horen krijgen dat we ons richting Zeebrugge zouden verplaatsen, om assitentie te verlenen bij de ramp die zich daar had voltrokken.
Alhoewel we naderhand hulp hebben gehad van een aantal psychologen, laten sommige beelden en voorvallen je nooit meer los.
Soms is het voor mij moeilijk om een ander zijn emoties te begrijpen, bijvoorbeeld als een huisdier of familielid op leeftijd aan een slopende ziekte sterft.
Hun plotselinge verdriet kan ik dan niet bevatten, ben ik te hard en realistisch geworden?
Deze vraag rijst nog dagelijks bij me, als ik moeite heb om mijn gevoelens naar buiten te brengen.
Veel van deze ervaringen had ik liever niet gehad, maar ja het is niet meer terug te draaien helaas.
Eindeloos staar ik over het water van het leven, met ogen die niets zeggen maar zwijgend de omgeving opnemen.
Herald of Free Enterprise zonk twintig jaar geleden
BRUSSEL - Op dinsdag 6 maart 2007 is het precies twintig jaar geleden dat de Britse ferry 'Herald of Free Enterprise' kapseisde voor de kust van Zeebrugge. De ramp kostte aan bijna 200 opvarenden het leven. Het was de zwaarste Britse scheepsramp in vredestijd sinds de schipbreuk van de legendarische Titanic in 1912.
De ferry voer op vrijdag 6 maart 1987 de haven van Zeebrugge uit. Op dat ogenblik waren 80 bemanningsleden, 459 passagiers, 81 auto's, 3 bussen en 47 vrachtwagens aan boord van de 'carferry'. Het moest een routinetrip worden naar de Britse havenstad Dover. Na een draaimanoeuvre van 180 graden, stevende de Herald of Free Enterprise op open zee af.
Dat manoeuvre gebeurde met openstaande boegdeuren, en tonnen water stroomden de garagedekken binnen. In nauwelijks een minuut kapseist het schip en gaat het op zijn linkerzij liggen op een zandbank, op amper anderhalve kilometer van de Belgische haven. Het was precies 19.28 uur toen de ramp zich voltrok. Onmiddellijk start een reddingsactie. Belgische maar ook Britse en Nederlandse helikopters vliegen uit, maar de actie is tevergeefs voor bijna 200 opvarenden, die in het ijskoude water aan onderkoeling sterven.
Een dag later bracht de toenmalige Britse premier Margaret Thatcher hulde aan de Belgische autoriteiten voor de snelheid en de doeltreffendheid van het optreden van de reddingsploegen.
Achteraf verliep de identificatie van de slachtoffers vrij moeizaam, omwille van een onvolledige passagierslijst. Slechts een honderdtal passagiers had een reservatie op naam. Velen waren ingegaan op een aanbod van de Britse krant The Sun, om de overtocht te maken voor slechts één pond. Zelfs in de weken na de ramp spoelden nog lijken aan op de Belgische stranden.
Op 27 april werd de ferry naar een voorlopige ankerplaats gesleept. Duikers bergden toen de laatste lichamen. Daarna werd de Herald naar de marinebasis van Zeebrugge gebracht om er door experts te worden onderzocht. Op 13 mei 1987 werd de Herald naar het Nederlandse Vlissingen gesleept en verkocht aan een Nederlandse firma om te worden gesloopt op een scheepswerf in Taiwan.
De conclusie van het officiële onderzoek, gevoerd in Groot-Brittannië, is dat kapitein David Lewry verantwoordelijk is voor de schipbreuk. Na een lange procedure wordt zijn vaarlicentie ingetrokken.
De carferry was eigendom van rederij 'Townsend Thoresen', dat later 'P&O European Ferries' werd. Momenteel varen de ferry's onder de naam P&O Ferries.
Maak het beste van je leven en leef in het nu, want de rest is historie en er is al genoeg ellende in de wereld.
De Old Sailor,
July 17, 2008
Het is weer voorbij die mooie zomervakantie
Geachte Medebloggers,
We zijn weer terug van vakantie, we hebben ons goed vermaakt in de prachtige stad Antwerpen, deze historische stad is een leuke stad voor mensen van allerlei pluimage.
Ook met kinderen is het goed te doen doordat je met de tram op loopafstand van het Scandic hotel de hele stad bijna te bereiken is. Het hotel is in bezit van een binnen zwembad wat prachtig is als het toch af en toe buiten zeer slecht weer is.
Door een dagkaart te kopen kun je van tram nar tram hoppen en heb je geen stress van zelf te moeten rijden in een vreemde stad. Ook de zoo hebben we bezocht, een typische stadsdierentuin de kinderen vonden dit prachtig en genoten dan ook volop.
Verder was het bezoekje aan miniatuur Antwerpen de moeite waard, al hadden we bij aankomst zoiets van zitten we wel goed?
Het gebouw is namelijk een oude opslagloods aan de haven en de verveloze shelter geeft een wat verlaten aanblik.
Toch geven we het niet direct op en gaan op zoek naar de ingang.
Na een omtrekkende beweging vinden we de ingang en treden binnen in een soort van donker café gedeelte en ik vraag me af of het wel geopend is.
Toch verschijnt er uit het niets een aardige dame en deze voegt ons bij de reeds lopende rondleiding.
De oude baas die de rondleiding verzorgt verteld met hart en ziel over zijn stad.
Ook de geschiedenis van de gebouwen en de stad van vroeger worden zeer volledig uitgelicht.
In de jonge jaren van de stad toen nog de nederzetting Ant verpia geheten, “aanwerp” een aangeslibd stuk land in de schelde was.
Ook vanuit het Latijn gezien zou het aan de werf kunnen betekenen en in de loop der jaren is vervormd tot Antwerpen.
En nog altijd is het een havenstad van belang voor de Belgische economie.
De sage van het hand werpen is dus niet kloppend, maar het is een blijft een leuk verhaal natuurlijk.
Al is aan de vergelijking met de bijbelse mythe van David en Goliath de reus niet te ontkomen.
Hier volgt de vertelling van deze legendarische sage:
HANTWERPEN, de legende
Nog tot in de zeventiende eeuw werd Antwerpen vaak als ‘Hantwerpen’ geschreven. Volgens een oude sage hoorde het ook zo.
Volgens die sage heerste rond het begin van onze tijdrekening de reus Druoon Antigoon over de Schelde.
De reus eiste een zware tol van elke voorbijvarende schipper.
Wie niet wilde betalen, hakte hij een hand af.
Maar hieraan kwam een einde toen een Romeinse soldaat, Silvius Brabo, de reus doodde.
Brabo hakte een hand van Antigoon af en wierp ze in de Schelde.
Vandaar: Hantwerpen.
De H verdween, Antwerpen bleef.
In werkelijkheid is de naam Antwerpen wellicht afkomstig van ‘aanwerp’, een aangeslibd stuk land in de Schelde ter hoogte van het Steen.
Hier ontstond een vroege nederzetting.
Deze aanwerp verdween op het eind van de negentiende eeuw, toen de Scheldekaden werden rechtgetrokken.
Maar de legendarische bevrijder Brabo pronkt nog steeds op de Grote Markt.
De bronzen Brabo fontein (1887) is een werk van de Antwerpse beeldhouwer Jef Lambeaux.
Hoe oud is Antwerpen?
Opgravingen hebben aangetoond dat er zeker al in het Gallo-Romeinse tijdperk(tweede en derde-eeuw van onze tijdrekening) bewoning was aan de Schelde.
Dat was ook het geval omstreeks 650, toen de kerstening startte. In 836 verwoestten de Noormannen de toenmalige woonkern.
Daarna kwamen er opnieuw bewoners aan de ‘aanwerp’, waaraan Antwerpen haar naam zou ontlenen, op de plaats waar vandaag nog steeds de burcht het Steen staat.
Deze kern groeide uit tot de huidige stad.
Toen Antwerpen rond 970 een grensplaats werd van het Duitse Rijk, bouwde men een houten versterking.
Die werd later vervangen door een stenen burcht (het Steen) met een omheiningsmuur en Antwerpen mocht zich markgraafschap (grensgraafschap) van het Heilig Roomse Rijk der Duitse Natie noemen.
De Schelde was de grens en aan de overkant lag het graafschap Vlaanderen.
Aan de zuidzijde van Antwerpen richtte de Heilige Norbertus in de twaalfde eeuw de Sint-Michielsabdij op.
De kanunniken van het kerkje dat daar had gestaan, verhuisden toen naar de noordelijke kern en stichtten daar een nieuwe parochie, met als centrum een Onze-Lieve-Vrouwekerk, de eerste voorloper van de Onze-Lieve-Vrouwekathedraal.
De stad, die vanaf dan deel uitmaakte van het hertogdom Brabant, bleef zich concentrisch uitbreiden met opeenvolgende omwallingen die nog steeds herkenbaar zijn in het stratenpatroon.
Een eerste economische bloeiperiode volgde in de eerste helft van de veertiende eeuw.
Toen werd Antwerpen het belangrijkste handelscentrum en financiële hart van West-Europa, vooral bekend voor haar zeehaven en wolmarkt.
In 1356 werd de stad aangehecht bij het graafschap Vlaanderen en verloor ze heel wat privileges, onder meer ten voordele van Brugge.
Maar vijftig jaar later keerde het politieke en economische tij weer en begon de aanloop naar de ‘Gouden Eeuw’, waarin Antwerpen op elk vlak een wereldstad werd; zowat het New York van de zestiende eeuw.
In 1531 bouwt Dominicus de Waghemakere de allereerste Handelsbeurs, ‘de Moeder van alle beurzen’, die onder meer model stond voor de beurzen van Amsterdam, Londen en Rijsel (Lille).
De Florentijn Lodovico Guicciardini omschreef dit handels- en cultuurcentrum als ‘de mooiste stad ter wereld’.
De beroemdste inwoners uit die tijd zijn: de schilders Quinten Metsys en Bruegel, de drukker Plantin, de humanisten en wetenschapslui Lipsius, Mercator, Dodoens en Ortelius. De spotnaam ‘sinjoren’, die de Antwerpenaars met trots dragen, stamt uit deze Gouden Eeuw.
In de ogen van al dan niet afgunstige bezoekers leidden vele inwoners toen een waar herenleven: hoofs en zelfbewust, als ‘sinjeurs’ (naar het Spaanse señor.)
In de tweede helft van deze eeuw lag de stad echter in het brandpunt van de politiekgodsdienstige strijd tussen het protestantse Noorden en het katholieke Spanje, met dan dieptepunten de Beeldenstorm (1566), de Spaanse Furie (1576) en uiteindelijk de Val van Antwerpen (1585.)
Na de Val kwam de stad weer onder het gezag van Filips II en sloten de Noordelijke Nederlanden de Schelde af.
Economisch gezien was dit een ramp.
Bovendien ontvluchtten niet alleen de protestanten, maar ook de commerciële en intellectuele elite de stad.
Van de 100 000 inwoners in 1570 bleven er in 1590 zowat 40.000 over.
Toch duurde de culturele bloei nog tot halfweg de zeventiende eeuw, met schilders als Rubens, Van Dyck, Jordaens en Teniers, de beeldhouwerfamilies Quellin en Verbrugghen, drukkers als Moretus en de beroemde Antwerpse klavecimbelbouwers.
Vanaf 1650 tot in de negentiende eeuw valt er nog weinig vrolijks over Antwerpen te melden.
De Schelde bleef dicht en de metropool werd een provinciestad.
Onder het Oostenrijkse bewind (1715–1792) probeerde Jozef II de stroom manu militari vrij te maken, maar dit mislukte.
In 1795, onder Franse bezetting, lukte het wel, maar ditmaal stuitten de schepen op een Engelse blokkade.
Geen wonder, want Napoleon beschouwde de Antwerpse haven als ‘een pistool gericht op het hart van Engeland’.
Aan de Franse periode (1792–1815) dankte Antwerpen wel de aanzet tot een moderne haven, maar tegelijk viel het culturele patrimonium ten prooi aan een zelden geziene kunstroof en vernieling.
Er werden zelfs plannen gemaakt om de kathedraal te slopen.
Na de val van Napoleon in Waterloo (1815) volgde een kortstondige hereniging met de Noordelijke Nederlanden en een even korte bloei, die eindigde met de Belgische revolutie (1830) en opnieuw de sluiting van de Schelde.
Een definitieve vrije doorvaart kwam er pas in 1863.
Toen kon de derde grote bloeiperiode van Antwerpen beginnen.
Afgezien van onderbrekingen tijdens de twee wereldoorlogen beleefde Antwerpen in de twintigste eeuw een gestage economische groei.
In 1920 organiseert Antwerpen de Olympische Zomerspelen.
Voor het eerst werd de Olympische vlag gehesen, worden duiven losgelaten als symbool voor de vrede en werd de Olympische eed afgelegd door een atleet.
Op cultureel vlak kreeg de stad in 1993 internationale uitstraling toen ze Culturele Hoofdstad van Europa werd: meteen de erkenning van haar historische en hedendaagse rijkdom waarvan ook u kan genieten.
We zijn weer terug van vakantie, we hebben ons goed vermaakt in de prachtige stad Antwerpen, deze historische stad is een leuke stad voor mensen van allerlei pluimage.
Ook met kinderen is het goed te doen doordat je met de tram op loopafstand van het Scandic hotel de hele stad bijna te bereiken is. Het hotel is in bezit van een binnen zwembad wat prachtig is als het toch af en toe buiten zeer slecht weer is.
Door een dagkaart te kopen kun je van tram nar tram hoppen en heb je geen stress van zelf te moeten rijden in een vreemde stad. Ook de zoo hebben we bezocht, een typische stadsdierentuin de kinderen vonden dit prachtig en genoten dan ook volop.
Verder was het bezoekje aan miniatuur Antwerpen de moeite waard, al hadden we bij aankomst zoiets van zitten we wel goed?
Het gebouw is namelijk een oude opslagloods aan de haven en de verveloze shelter geeft een wat verlaten aanblik.
Toch geven we het niet direct op en gaan op zoek naar de ingang.
Na een omtrekkende beweging vinden we de ingang en treden binnen in een soort van donker café gedeelte en ik vraag me af of het wel geopend is.
Toch verschijnt er uit het niets een aardige dame en deze voegt ons bij de reeds lopende rondleiding.
De oude baas die de rondleiding verzorgt verteld met hart en ziel over zijn stad.
Ook de geschiedenis van de gebouwen en de stad van vroeger worden zeer volledig uitgelicht.
In de jonge jaren van de stad toen nog de nederzetting Ant verpia geheten, “aanwerp” een aangeslibd stuk land in de schelde was.
Ook vanuit het Latijn gezien zou het aan de werf kunnen betekenen en in de loop der jaren is vervormd tot Antwerpen.
En nog altijd is het een havenstad van belang voor de Belgische economie.
De sage van het hand werpen is dus niet kloppend, maar het is een blijft een leuk verhaal natuurlijk.
Al is aan de vergelijking met de bijbelse mythe van David en Goliath de reus niet te ontkomen.
Hier volgt de vertelling van deze legendarische sage:
HANTWERPEN, de legende
Nog tot in de zeventiende eeuw werd Antwerpen vaak als ‘Hantwerpen’ geschreven. Volgens een oude sage hoorde het ook zo.
Volgens die sage heerste rond het begin van onze tijdrekening de reus Druoon Antigoon over de Schelde.
De reus eiste een zware tol van elke voorbijvarende schipper.
Wie niet wilde betalen, hakte hij een hand af.
Maar hieraan kwam een einde toen een Romeinse soldaat, Silvius Brabo, de reus doodde.
Brabo hakte een hand van Antigoon af en wierp ze in de Schelde.
Vandaar: Hantwerpen.
De H verdween, Antwerpen bleef.
In werkelijkheid is de naam Antwerpen wellicht afkomstig van ‘aanwerp’, een aangeslibd stuk land in de Schelde ter hoogte van het Steen.
Hier ontstond een vroege nederzetting.
Deze aanwerp verdween op het eind van de negentiende eeuw, toen de Scheldekaden werden rechtgetrokken.
Maar de legendarische bevrijder Brabo pronkt nog steeds op de Grote Markt.
De bronzen Brabo fontein (1887) is een werk van de Antwerpse beeldhouwer Jef Lambeaux.
Hoe oud is Antwerpen?
Opgravingen hebben aangetoond dat er zeker al in het Gallo-Romeinse tijdperk(tweede en derde-eeuw van onze tijdrekening) bewoning was aan de Schelde.
Dat was ook het geval omstreeks 650, toen de kerstening startte. In 836 verwoestten de Noormannen de toenmalige woonkern.
Daarna kwamen er opnieuw bewoners aan de ‘aanwerp’, waaraan Antwerpen haar naam zou ontlenen, op de plaats waar vandaag nog steeds de burcht het Steen staat.
Deze kern groeide uit tot de huidige stad.
Toen Antwerpen rond 970 een grensplaats werd van het Duitse Rijk, bouwde men een houten versterking.
Die werd later vervangen door een stenen burcht (het Steen) met een omheiningsmuur en Antwerpen mocht zich markgraafschap (grensgraafschap) van het Heilig Roomse Rijk der Duitse Natie noemen.
De Schelde was de grens en aan de overkant lag het graafschap Vlaanderen.
Aan de zuidzijde van Antwerpen richtte de Heilige Norbertus in de twaalfde eeuw de Sint-Michielsabdij op.
De kanunniken van het kerkje dat daar had gestaan, verhuisden toen naar de noordelijke kern en stichtten daar een nieuwe parochie, met als centrum een Onze-Lieve-Vrouwekerk, de eerste voorloper van de Onze-Lieve-Vrouwekathedraal.
De stad, die vanaf dan deel uitmaakte van het hertogdom Brabant, bleef zich concentrisch uitbreiden met opeenvolgende omwallingen die nog steeds herkenbaar zijn in het stratenpatroon.
Een eerste economische bloeiperiode volgde in de eerste helft van de veertiende eeuw.
Toen werd Antwerpen het belangrijkste handelscentrum en financiële hart van West-Europa, vooral bekend voor haar zeehaven en wolmarkt.
In 1356 werd de stad aangehecht bij het graafschap Vlaanderen en verloor ze heel wat privileges, onder meer ten voordele van Brugge.
Maar vijftig jaar later keerde het politieke en economische tij weer en begon de aanloop naar de ‘Gouden Eeuw’, waarin Antwerpen op elk vlak een wereldstad werd; zowat het New York van de zestiende eeuw.
In 1531 bouwt Dominicus de Waghemakere de allereerste Handelsbeurs, ‘de Moeder van alle beurzen’, die onder meer model stond voor de beurzen van Amsterdam, Londen en Rijsel (Lille).
De Florentijn Lodovico Guicciardini omschreef dit handels- en cultuurcentrum als ‘de mooiste stad ter wereld’.
De beroemdste inwoners uit die tijd zijn: de schilders Quinten Metsys en Bruegel, de drukker Plantin, de humanisten en wetenschapslui Lipsius, Mercator, Dodoens en Ortelius. De spotnaam ‘sinjoren’, die de Antwerpenaars met trots dragen, stamt uit deze Gouden Eeuw.
In de ogen van al dan niet afgunstige bezoekers leidden vele inwoners toen een waar herenleven: hoofs en zelfbewust, als ‘sinjeurs’ (naar het Spaanse señor.)
In de tweede helft van deze eeuw lag de stad echter in het brandpunt van de politiekgodsdienstige strijd tussen het protestantse Noorden en het katholieke Spanje, met dan dieptepunten de Beeldenstorm (1566), de Spaanse Furie (1576) en uiteindelijk de Val van Antwerpen (1585.)
Na de Val kwam de stad weer onder het gezag van Filips II en sloten de Noordelijke Nederlanden de Schelde af.
Economisch gezien was dit een ramp.
Bovendien ontvluchtten niet alleen de protestanten, maar ook de commerciële en intellectuele elite de stad.
Van de 100 000 inwoners in 1570 bleven er in 1590 zowat 40.000 over.
Toch duurde de culturele bloei nog tot halfweg de zeventiende eeuw, met schilders als Rubens, Van Dyck, Jordaens en Teniers, de beeldhouwerfamilies Quellin en Verbrugghen, drukkers als Moretus en de beroemde Antwerpse klavecimbelbouwers.
Vanaf 1650 tot in de negentiende eeuw valt er nog weinig vrolijks over Antwerpen te melden.
De Schelde bleef dicht en de metropool werd een provinciestad.
Onder het Oostenrijkse bewind (1715–1792) probeerde Jozef II de stroom manu militari vrij te maken, maar dit mislukte.
In 1795, onder Franse bezetting, lukte het wel, maar ditmaal stuitten de schepen op een Engelse blokkade.
Geen wonder, want Napoleon beschouwde de Antwerpse haven als ‘een pistool gericht op het hart van Engeland’.
Aan de Franse periode (1792–1815) dankte Antwerpen wel de aanzet tot een moderne haven, maar tegelijk viel het culturele patrimonium ten prooi aan een zelden geziene kunstroof en vernieling.
Er werden zelfs plannen gemaakt om de kathedraal te slopen.
Na de val van Napoleon in Waterloo (1815) volgde een kortstondige hereniging met de Noordelijke Nederlanden en een even korte bloei, die eindigde met de Belgische revolutie (1830) en opnieuw de sluiting van de Schelde.
Een definitieve vrije doorvaart kwam er pas in 1863.
Toen kon de derde grote bloeiperiode van Antwerpen beginnen.
Afgezien van onderbrekingen tijdens de twee wereldoorlogen beleefde Antwerpen in de twintigste eeuw een gestage economische groei.
In 1920 organiseert Antwerpen de Olympische Zomerspelen.
Voor het eerst werd de Olympische vlag gehesen, worden duiven losgelaten als symbool voor de vrede en werd de Olympische eed afgelegd door een atleet.
Op cultureel vlak kreeg de stad in 1993 internationale uitstraling toen ze Culturele Hoofdstad van Europa werd: meteen de erkenning van haar historische en hedendaagse rijkdom waarvan ook u kan genieten.
July 14, 2008
Als de geest het moet verliezen van het lichaam
Geachte Medebloggers,
In het leven kom je soms rare dingen tegen, die je min of meer niet verwacht.
Toch is het niet zo dat ik als realist verwacht dat we allemaal stokoud worden.
Het is namelijk al een paar keer in mijn leven voorgevallen dat er personen die me dierbaar waren, zijn weggevallen.
Naarmate je ouder wordt ga je hier steeds makkelijker mee om.
Je bent meer een steunpunt voor anderen, die nog niet zoveel hebben ervaren in het leven.
Elke dode is een hartverscheurende kwestie voor de nabestaanden, hun leven zal nooit meer hetzelfde zijn.
Voor hen is er de leegte en de stilte die er overblijft.
Nadat er een paar heftige gebeurtenissen in mijn leven zijn voorgevallen, ken ik bij sterfgevallen bijna geen emotie meer; al is elk sterfgeval een ander verhaal er zijn er maar weinig die paradijselijk deze aardkloot verlaten.
Vaak zie je een zekere pijn in het gezicht van de overledene.
Ondanks de weinige emoties zijn je gedachten iedere keer wat verward en het realisme dringt erg door in je geest; als je bedenkt dat degene die dan net heengegaan is niet zoveel in leeftijd verschilde met jezelf.
Af en toe heb je momenten dat je niet kunt slapen en dan overdenk ik mijn eigen leven.
Ik denk dan maar heel simpel en hardop: “Misschien ben ik morgen aan de beurt.”
Maar ja leef het leven zoals het komt, voor je het weet is het afgelopen.
Al vind ik het nog altijd vreemd dat sommige mensen niet kunnen genieten en altijd maar over alle kleine dingen klagen en zeuren.
Ik ben dan ook overtuigd van het feit, als mijn einde komt de geest het zal moeten verliezen van het lichaam.
Na een jaar of tien zijn er nog weinigen die je herinneren en langzaam vervaag je uit een ieders gedachten.
Wees daarom niet te voorzichtig met het leven te leven en geniet van elk mooi moment.
Probeer elke droom die je hebt zoveel mogelijk waar te maken.
Kijk om je hen en ervaar hoe slecht een ander het soms heeft, en prijs jezelf dan gelukkig dat jij al deze mooie dingen in je leven kunt doen.
Op het moment geniet ik eindeloos van simpele dingen zoals een prachtige zonsondergang, een goeie borrel en van de prachtigste en extravagante figuren die op deze aardbol rondscharrelen.
We hebben de tijd niet om te verspillen, dus wacht niet tot je oud bent en versleten.
Mensen die praten over later moeten bij zichzelf bedenken waarom leef ik in de toekomst en niet in het heden.
Geniet het leven want voor hetzelfde geld kom je morgen door een of ander ongeluk om het leven.
Mijn motto is dan ook: “Leef het leven zolang het daar is, Bid voor minder ruzie, geef je laatste geld uit aan een stevige borrel en neuk of je leven er van afhangt.”
De Old Sailor,
July 6, 2008
Nou vooruit nog eentje dan.
Nou nog eentje dan om het af te leren.
Ik was een beetje aan het sneupen op het Internet en als zeeman ben je geïnteresseerd in bijna alles wat varen kan.
Ik vond een aantal prachtige beelden van een langweerder sloepje wat ik graag zou bezitten, als ik het geld en de ruimte ervoor zou hebben.
Je zou dan zo heerlijk ’s ochtends vroeg uit kunnen lopen om van de prachtige natuur te genieten. De kans zit er redelijk in dat ik er in ieder geval eentje ga huren in de na dagen van deze zomer.
Ik hoef niet zoveel toeristen om me heen.
Van dit soort avonturen zal ik jullie allemaal vertellen op mijn blog.
Je kunt het leven maar een keer genieten en wacht er dan ook niet te lang mee.
Ik blijf het herhalen, maar leef het leven zolang het daar is, Bid voor minder ruzie, geef je laatste geld uit aan een stevige borrel en neuk of je leven er van afhangt.
Fijne vakantie,
De Old Sailor,
July 4, 2008
Het is weer bijna op vakantie
Geachte Medebloggers,
Nog een paar dagen werken en dan gaan we ons weer eens heerlijk laten verwennen in een hotel, kamperen is namelijk niet mijn ding.
We gaan of in een huisje of in een hotel.
Dit jaar is Antwerpen de eindbestemming en de auto is ons favoriete vervoermiddel. We gaan weer optimaal genieten en als de kinderen naar bed zijn gaan pa en ma nog gezellig een flesje wijn opentrekken.
Hierna zullen wij waarschijnlijk weer veel oud en vertrouwd het zogeheten "visserslatijn" spreken.
Het mooie aan Belgen vind ik dat ze veel meer originele (Nederlandstalige)woorden gebruiken, wij zullen ons dan ook volledig laten plezieren.
Laat het schip maar even zonder mij kunnen, de mobiele telefoon blijft thuis en de e-mail lees ik de komende dagen niet.
Ons budget is aardig en wij gaan ons te buiten aan alles wat god verboden heeft.
De kinderen gaan voor het dagje pretpark en zeer waarschijnlijk de dierentuin, moeder voor de rust en vader voor het genieten.
In plaats van met toeristen werken gaan we de toerist uithangen.
Het is dit jaar een korte vakantie maar het vast weer heftig.
We hopen dat we mooi weer krijgen natuurlijk, maar ja dat zal moeten blijken.
In verband met deze komende vakantie is er volgende week waarschijnlijk geen blog.
Kortom we gaan genieten van het leven.
Elke dag dronken is ook een geregeld leven toch?
Subscribe to:
Posts (Atom)
Holidays are not fun when you are poor
Dear Bloggers, The holidays are approaching, the days are gretting shorter, and the temperature is dropping. December is a joyful mont...
-
Dear Bloggers, When you and your spouce get into the adventure of buying property you need to borrow some money if you are a regul...
-
Dear Bloggers, Last evening I found myself on the couch hanging out on the Internet with a good friend of mine chatting about variou...
-
Dear Bloggers, Yesterday morning I had to consult my doctor due to some earlier done bloodtests as my hands have been painful all day long...