Miserabel weer stemt tot blijdschap

Geachte Medebloggers,

Ik probeer ondanks het miserabele weer te genieten en ik moet zeggen dat dit aardig begint te lukken.
Als ik buren zie retourneren van een camping vakantie.
Maar het gekke is ze hebben zich allemaal vermaakt.
Vreemd want het is al een tijdje kutweer.



Nou ja alles is wel zeiknat maar ze hebben een geweldige vakantie gehad. (Waarschijnlijk omdat dat zo hoort.)
Ik heb er zeer zelden doekjes omgewonden als ik iets of iemand zwaar kut vond.
Ik kan me dan ook terdege ergeren aan mensen die het overdreven leuk hebben gehad op vakantie, en daar een ieder die ze tegenkomen mee lastig moeten vallen.
Ik kan dan ook niet meer genieten als dit soort mensen een volledig verregende vakantie hebben gehad en als verzopen katten terugkeren.



Helaas moet ik tegenwoordig ook met de massa op vakantie omdat mijn kids leerplichtig zijn.
Maar ja, het kan niet altijd meezitten.
Als ze straks groot zijn en het nest hebben verlaten dan ga ik op mijn oude dag omzwerven en genieten van elk moment.

We zijn dan wel dik in de 50 maar ach ja, het is modern dat ouwe lullen gaan reizen. Velen hebben afgewacht tot hun pensioen om leuke dingen te doen.
Dit laat mij koud en onverschillig want al is mijn leven nu redelijk stabiel en moeten de kinderen iets gaan leren voor later.
Het zal mij niet weerhouden om andere dingen te gaan doen.



Ik moet zeggen dat ik langzaam aan wel word afgestompt door mijn directe omgeving, omdat ze liever spelletjes spelen op de computer of naar programma’s van commerciële omroepen kijken die absoluut niets toevoegen aan het leven.

Iets cultureels doen is of saai of eng omdat we er niets vanaf weten.
Of was je op schoolreis met een groep verstandelijk gehandicapten. (Een voordeel van gehandicapten, ze hebben humor en zijn veel dankbaarder.)



Nog even en ze weten me te bepraten om in een caravan te gaan zitten voor twee weken op dezelfde camping.
’s Ochtends met je handdoek en je rol schijtpapier onder je arm, strompel je richting het altijd net te ver wegstaande toiletgebouw.

Goedemorgen zeggend tegen al die vreselijke mensen die op dit onmenselijke tijdstip ook al wakker zijn.
Omdat in een caravan slapen geen pretje is in vergelijking met wat je thuis hebt.



Vakantie in een caravan is en blijft een foute vertaling van "een natte droom".
Gelukkig het was alleen een nare droom en mijn oudste dochter wil al niet eens in een zomerhuisje in Nederland bij zo’n opgesmukt vakantie park.
Volgend jaar gaan we gewoon weer in een paar hotelletjes, als we niet massaal ontslagen worden tenminste, maar ja wie dan leeft wie dan zorgt.
Onthoud maar een ding: “Het maakt niet uit waar je vakantie viert, ze zijn allang blij dat ze jou zakken leeg kunnen kloppen.”

Allemaal nog een fijne camping vakantie toe gewenst.

De Old Sailor,

Oude herinneringen,die je liever niet had meegemaakt.

Geachte medebloggers,

Ik zal niet klagen over het feit dat mijn diensttijd saai is geweest.
Want ik heb me namelijk nooit een moment hoeven vervelen en ja er waren beroerder baantjes dan te moeten varen met een bootje op de Nederlandse wateren.
Omdat wij allerhande speciale technieken leerden om te overleven, moesten we ook door de lucht verplaatsbaar zijn. Tegenwoordig heet dit onder een noemer de luchtmobiele brigade.
In mijn tijd waren dit nog losse onderdeeltjes wat af en toe samen oefende.




En natuurlijk had je af en toe een keer een dienst op afroep bij eventuele ongelukken of rampen waarbij je kon worden ingezet.
Dit was normaliter het saaiste wat je kon overkomen.
Toch was dit in dit weekend niet het geval, onze weekenddienst begon ’s middags om 17:00 uur en de vijand was inmiddels ook met weekend verlof.
Het was erg stil op het kazerne terrein en het was een rustige winterachtige avond. We speelden een beetje kaart, keken wat televisie en onze sergeant een beoefend goochelaar in zijn vrije tijd leerde ons een paar trucjes.



Om 20:00 was er telefoon voor de sergeant en werd de alarmbel geluid.
Binnen vijf minuten zat een ieder bepakt en bezakt in de viertonner, die ons richting Roosendaal reed.
Daar zouden we te horen krijgen dat we ons richting Zeebrugge zouden verplaatsen, om assitentie te verlenen bij de ramp die zich daar had voltrokken.

Alhoewel we naderhand hulp hebben gehad van een aantal psychologen, laten sommige beelden en voorvallen je nooit meer los.
Soms is het voor mij moeilijk om een ander zijn emoties te begrijpen, bijvoorbeeld als een huisdier of familielid op leeftijd aan een slopende ziekte sterft.
Hun plotselinge verdriet kan ik dan niet bevatten, ben ik te hard en realistisch geworden?
Deze vraag rijst nog dagelijks bij me, als ik moeite heb om mijn gevoelens naar buiten te brengen.

Veel van deze ervaringen had ik liever niet gehad, maar ja het is niet meer terug te draaien helaas.
Eindeloos staar ik over het water van het leven, met ogen die niets zeggen maar zwijgend de omgeving opnemen.



Herald of Free Enterprise zonk twintig jaar geleden
BRUSSEL - Op dinsdag 6 maart 2007 is het precies twintig jaar geleden dat de Britse ferry 'Herald of Free Enterprise' kapseisde voor de kust van Zeebrugge. De ramp kostte aan bijna 200 opvarenden het leven. Het was de zwaarste Britse scheepsramp in vredestijd sinds de schipbreuk van de legendarische Titanic in 1912.
De ferry voer op vrijdag 6 maart 1987 de haven van Zeebrugge uit. Op dat ogenblik waren 80 bemanningsleden, 459 passagiers, 81 auto's, 3 bussen en 47 vrachtwagens aan boord van de 'carferry'. Het moest een routinetrip worden naar de Britse havenstad Dover. Na een draaimanoeuvre van 180 graden, stevende de Herald of Free Enterprise op open zee af.

Dat manoeuvre gebeurde met openstaande boegdeuren, en tonnen water stroomden de garagedekken binnen. In nauwelijks een minuut kapseist het schip en gaat het op zijn linkerzij liggen op een zandbank, op amper anderhalve kilometer van de Belgische haven. Het was precies 19.28 uur toen de ramp zich voltrok. Onmiddellijk start een reddingsactie. Belgische maar ook Britse en Nederlandse helikopters vliegen uit, maar de actie is tevergeefs voor bijna 200 opvarenden, die in het ijskoude water aan onderkoeling sterven.

Een dag later bracht de toenmalige Britse premier Margaret Thatcher hulde aan de Belgische autoriteiten voor de snelheid en de doeltreffendheid van het optreden van de reddingsploegen.

Achteraf verliep de identificatie van de slachtoffers vrij moeizaam, omwille van een onvolledige passagierslijst. Slechts een honderdtal passagiers had een reservatie op naam. Velen waren ingegaan op een aanbod van de Britse krant The Sun, om de overtocht te maken voor slechts één pond. Zelfs in de weken na de ramp spoelden nog lijken aan op de Belgische stranden.

Op 27 april werd de ferry naar een voorlopige ankerplaats gesleept. Duikers bergden toen de laatste lichamen. Daarna werd de Herald naar de marinebasis van Zeebrugge gebracht om er door experts te worden onderzocht. Op 13 mei 1987 werd de Herald naar het Nederlandse Vlissingen gesleept en verkocht aan een Nederlandse firma om te worden gesloopt op een scheepswerf in Taiwan.

De conclusie van het officiële onderzoek, gevoerd in Groot-Brittannië, is dat kapitein David Lewry verantwoordelijk is voor de schipbreuk. Na een lange procedure wordt zijn vaarlicentie ingetrokken.

De carferry was eigendom van rederij 'Townsend Thoresen', dat later 'P&O European Ferries' werd. Momenteel varen de ferry's onder de naam P&O Ferries.

Maak het beste van je leven en leef in het nu, want de rest is historie en er is al genoeg ellende in de wereld.

De Old Sailor,

Het is weer voorbij die mooie zomervakantie

Geachte Medebloggers,

We zijn weer terug van vakantie, we hebben ons goed vermaakt in de prachtige stad Antwerpen, deze historische stad is een leuke stad voor mensen van allerlei pluimage.
Ook met kinderen is het goed te doen doordat je met de tram op loopafstand van het Scandic hotel de hele stad bijna te bereiken is. Het hotel is in bezit van een binnen zwembad wat prachtig is als het toch af en toe buiten zeer slecht weer is.



Door een dagkaart te kopen kun je van tram nar tram hoppen en heb je geen stress van zelf te moeten rijden in een vreemde stad. Ook de zoo hebben we bezocht, een typische stadsdierentuin de kinderen vonden dit prachtig en genoten dan ook volop.



Verder was het bezoekje aan miniatuur Antwerpen de moeite waard, al hadden we bij aankomst zoiets van zitten we wel goed?
Het gebouw is namelijk een oude opslagloods aan de haven en de verveloze shelter geeft een wat verlaten aanblik.
Toch geven we het niet direct op en gaan op zoek naar de ingang.
Na een omtrekkende beweging vinden we de ingang en treden binnen in een soort van donker café gedeelte en ik vraag me af of het wel geopend is.

Toch verschijnt er uit het niets een aardige dame en deze voegt ons bij de reeds lopende rondleiding.
De oude baas die de rondleiding verzorgt verteld met hart en ziel over zijn stad.
Ook de geschiedenis van de gebouwen en de stad van vroeger worden zeer volledig uitgelicht.

In de jonge jaren van de stad toen nog de nederzetting Ant verpia geheten, “aanwerp” een aangeslibd stuk land in de schelde was.
Ook vanuit het Latijn gezien zou het aan de werf kunnen betekenen en in de loop der jaren is vervormd tot Antwerpen.
En nog altijd is het een havenstad van belang voor de Belgische economie.
De sage van het hand werpen is dus niet kloppend, maar het is een blijft een leuk verhaal natuurlijk.
Al is aan de vergelijking met de bijbelse mythe van David en Goliath de reus niet te ontkomen.
Hier volgt de vertelling van deze legendarische sage:

HANTWERPEN, de legende
Nog tot in de zeventiende eeuw werd Antwerpen vaak als ‘Hantwerpen’ geschreven. Volgens een oude sage hoorde het ook zo.
Volgens die sage heerste rond het begin van onze tijdrekening de reus Druoon Antigoon over de Schelde.
De reus eiste een zware tol van elke voorbijvarende schipper.
Wie niet wilde betalen, hakte hij een hand af.

Maar hieraan kwam een einde toen een Romeinse soldaat, Silvius Brabo, de reus doodde.
Brabo hakte een hand van Antigoon af en wierp ze in de Schelde.
Vandaar: Hantwerpen.
De H verdween, Antwerpen bleef.

In werkelijkheid is de naam Antwerpen wellicht afkomstig van ‘aanwerp’, een aangeslibd stuk land in de Schelde ter hoogte van het Steen.
Hier ontstond een vroege nederzetting.
Deze aanwerp verdween op het eind van de negentiende eeuw, toen de Scheldekaden werden rechtgetrokken.

Maar de legendarische bevrijder Brabo pronkt nog steeds op de Grote Markt.
De bronzen Brabo fontein (1887) is een werk van de Antwerpse beeldhouwer Jef Lambeaux.



Hoe oud is Antwerpen?
Opgravingen hebben aangetoond dat er zeker al in het Gallo-Romeinse tijdperk(tweede en derde-eeuw van onze tijdrekening) bewoning was aan de Schelde.
Dat was ook het geval omstreeks 650, toen de kerstening startte. In 836 verwoestten de Noormannen de toenmalige woonkern.
Daarna kwamen er opnieuw bewoners aan de ‘aanwerp’, waaraan Antwerpen haar naam zou ontlenen, op de plaats waar vandaag nog steeds de burcht het Steen staat.
Deze kern groeide uit tot de huidige stad.

Toen Antwerpen rond 970 een grensplaats werd van het Duitse Rijk, bouwde men een houten versterking.
Die werd later vervangen door een stenen burcht (het Steen) met een omheiningsmuur en Antwerpen mocht zich markgraafschap (grensgraafschap) van het Heilig Roomse Rijk der Duitse Natie noemen.
De Schelde was de grens en aan de overkant lag het graafschap Vlaanderen.

Aan de zuidzijde van Antwerpen richtte de Heilige Norbertus in de twaalfde eeuw de Sint-Michielsabdij op.
De kanunniken van het kerkje dat daar had gestaan, verhuisden toen naar de noordelijke kern en stichtten daar een nieuwe parochie, met als centrum een Onze-Lieve-Vrouwekerk, de eerste voorloper van de Onze-Lieve-Vrouwekathedraal.
De stad, die vanaf dan deel uitmaakte van het hertogdom Brabant, bleef zich concentrisch uitbreiden met opeenvolgende omwallingen die nog steeds herkenbaar zijn in het stratenpatroon.

Een eerste economische bloeiperiode volgde in de eerste helft van de veertiende eeuw.
Toen werd Antwerpen het belangrijkste handelscentrum en financiële hart van West-Europa, vooral bekend voor haar zeehaven en wolmarkt.
In 1356 werd de stad aangehecht bij het graafschap Vlaanderen en verloor ze heel wat privileges, onder meer ten voordele van Brugge.

Maar vijftig jaar later keerde het politieke en economische tij weer en begon de aanloop naar de ‘Gouden Eeuw’, waarin Antwerpen op elk vlak een wereldstad werd; zowat het New York van de zestiende eeuw.
In 1531 bouwt Dominicus de Waghemakere de allereerste Handelsbeurs, ‘de Moeder van alle beurzen’, die onder meer model stond voor de beurzen van Amsterdam, Londen en Rijsel (Lille).

De Florentijn Lodovico Guicciardini omschreef dit handels- en cultuurcentrum als ‘de mooiste stad ter wereld’.

De beroemdste inwoners uit die tijd zijn: de schilders Quinten Metsys en Bruegel, de drukker Plantin, de humanisten en wetenschapslui Lipsius, Mercator, Dodoens en Ortelius. De spotnaam ‘sinjoren’, die de Antwerpenaars met trots dragen, stamt uit deze Gouden Eeuw.

In de ogen van al dan niet afgunstige bezoekers leidden vele inwoners toen een waar herenleven: hoofs en zelfbewust, als ‘sinjeurs’ (naar het Spaanse señor.)
In de tweede helft van deze eeuw lag de stad echter in het brandpunt van de politiekgodsdienstige strijd tussen het protestantse Noorden en het katholieke Spanje, met dan dieptepunten de Beeldenstorm (1566), de Spaanse Furie (1576) en uiteindelijk de Val van Antwerpen (1585.)

Na de Val kwam de stad weer onder het gezag van Filips II en sloten de Noordelijke Nederlanden de Schelde af.
Economisch gezien was dit een ramp.
Bovendien ontvluchtten niet alleen de protestanten, maar ook de commerciële en intellectuele elite de stad.
Van de 100 000 inwoners in 1570 bleven er in 1590 zowat 40.000 over.

Toch duurde de culturele bloei nog tot halfweg de zeventiende eeuw, met schilders als Rubens, Van Dyck, Jordaens en Teniers, de beeldhouwerfamilies Quellin en Verbrugghen, drukkers als Moretus en de beroemde Antwerpse klavecimbelbouwers.
Vanaf 1650 tot in de negentiende eeuw valt er nog weinig vrolijks over Antwerpen te melden.
De Schelde bleef dicht en de metropool werd een provinciestad.
Onder het Oostenrijkse bewind (1715–1792) probeerde Jozef II de stroom manu militari vrij te maken, maar dit mislukte.
In 1795, onder Franse bezetting, lukte het wel, maar ditmaal stuitten de schepen op een Engelse blokkade.
Geen wonder, want Napoleon beschouwde de Antwerpse haven als ‘een pistool gericht op het hart van Engeland’.

Aan de Franse periode (1792–1815) dankte Antwerpen wel de aanzet tot een moderne haven, maar tegelijk viel het culturele patrimonium ten prooi aan een zelden geziene kunstroof en vernieling.
Er werden zelfs plannen gemaakt om de kathedraal te slopen.
Na de val van Napoleon in Waterloo (1815) volgde een kortstondige hereniging met de Noordelijke Nederlanden en een even korte bloei, die eindigde met de Belgische revolutie (1830) en opnieuw de sluiting van de Schelde.
Een definitieve vrije doorvaart kwam er pas in 1863.

Toen kon de derde grote bloeiperiode van Antwerpen beginnen.
Afgezien van onderbrekingen tijdens de twee wereldoorlogen beleefde Antwerpen in de twintigste eeuw een gestage economische groei.
In 1920 organiseert Antwerpen de Olympische Zomerspelen.
Voor het eerst werd de Olympische vlag gehesen, worden duiven losgelaten als symbool voor de vrede en werd de Olympische eed afgelegd door een atleet.
Op cultureel vlak kreeg de stad in 1993 internationale uitstraling toen ze Culturele Hoofdstad van Europa werd: meteen de erkenning van haar historische en hedendaagse rijkdom waarvan ook u kan genieten.

Als de geest het moet verliezen van het lichaam

Geachte Medebloggers,

In het leven kom je soms rare dingen tegen, die je min of meer niet verwacht.
Toch is het niet zo dat ik als realist verwacht dat we allemaal stokoud worden.
Het is namelijk al een paar keer in mijn leven voorgevallen dat er personen die me dierbaar waren, zijn weggevallen.
Naarmate je ouder wordt ga je hier steeds makkelijker mee om.
Je bent meer een steunpunt voor anderen, die nog niet zoveel hebben ervaren in het leven.
Elke dode is een hartverscheurende kwestie voor de nabestaanden, hun leven zal nooit meer hetzelfde zijn.
Voor hen is er de leegte en de stilte die er overblijft.
Nadat er een paar heftige gebeurtenissen in mijn leven zijn voorgevallen, ken ik bij sterfgevallen bijna geen emotie meer; al is elk sterfgeval een ander verhaal er zijn er maar weinig die paradijselijk deze aardkloot verlaten.
Vaak zie je een zekere pijn in het gezicht van de overledene.
Ondanks de weinige emoties zijn je gedachten iedere keer wat verward en het realisme dringt erg door in je geest; als je bedenkt dat degene die dan net heengegaan is niet zoveel in leeftijd verschilde met jezelf.
Af en toe heb je momenten dat je niet kunt slapen en dan overdenk ik mijn eigen leven.
Ik denk dan maar heel simpel en hardop: “Misschien ben ik morgen aan de beurt.”
Maar ja leef het leven zoals het komt, voor je het weet is het afgelopen.
Al vind ik het nog altijd vreemd dat sommige mensen niet kunnen genieten en altijd maar over alle kleine dingen klagen en zeuren.
Ik ben dan ook overtuigd van het feit, als mijn einde komt de geest het zal moeten verliezen van het lichaam.
Na een jaar of tien zijn er nog weinigen die je herinneren en langzaam vervaag je uit een ieders gedachten.
Wees daarom niet te voorzichtig met het leven te leven en geniet van elk mooi moment.
Probeer elke droom die je hebt zoveel mogelijk waar te maken.
Kijk om je hen en ervaar hoe slecht een ander het soms heeft, en prijs jezelf dan gelukkig dat jij al deze mooie dingen in je leven kunt doen.
Op het moment geniet ik eindeloos van simpele dingen zoals een prachtige zonsondergang, een goeie borrel en van de prachtigste en extravagante figuren die op deze aardbol rondscharrelen.
We hebben de tijd niet om te verspillen, dus wacht niet tot je oud bent en versleten.
Mensen die praten over later moeten bij zichzelf bedenken waarom leef ik in de toekomst en niet in het heden.
Geniet het leven want voor hetzelfde geld kom je morgen door een of ander ongeluk om het leven.

Mijn motto is dan ook: “Leef het leven zolang het daar is, Bid voor minder ruzie, geef je laatste geld uit aan een stevige borrel en neuk of je leven er van afhangt.”

De Old Sailor,

Nou vooruit nog eentje dan.

Nou nog eentje dan om het af te leren.
Ik was een beetje aan het sneupen op het Internet en als zeeman ben je geïnteresseerd in bijna alles wat varen kan.
Ik vond een aantal prachtige beelden van een langweerder sloepje wat ik graag zou bezitten, als ik het geld en de ruimte ervoor zou hebben.



Je zou dan zo heerlijk ’s ochtends vroeg uit kunnen lopen om van de prachtige natuur te genieten. De kans zit er redelijk in dat ik er in ieder geval eentje ga huren in de na dagen van deze zomer.
Ik hoef niet zoveel toeristen om me heen.
Van dit soort avonturen zal ik jullie allemaal vertellen op mijn blog.
Je kunt het leven maar een keer genieten en wacht er dan ook niet te lang mee.



Ik blijf het herhalen, maar leef het leven zolang het daar is, Bid voor minder ruzie, geef je laatste geld uit aan een stevige borrel en neuk of je leven er van afhangt.

Fijne vakantie,

De Old Sailor,

Het is weer bijna op vakantie

Geachte Medebloggers,

Nog een paar dagen werken en dan gaan we ons weer eens heerlijk laten verwennen in een hotel, kamperen is namelijk niet mijn ding.
We gaan of in een huisje of in een hotel.
Dit jaar is Antwerpen de eindbestemming en de auto is ons favoriete vervoermiddel. We gaan weer optimaal genieten en als de kinderen naar bed zijn gaan pa en ma nog gezellig een flesje wijn opentrekken.
Hierna zullen wij waarschijnlijk weer veel oud en vertrouwd het zogeheten "visserslatijn" spreken.
Het mooie aan Belgen vind ik dat ze veel meer originele (Nederlandstalige)woorden gebruiken, wij zullen ons dan ook volledig laten plezieren.
Laat het schip maar even zonder mij kunnen, de mobiele telefoon blijft thuis en de e-mail lees ik de komende dagen niet.
Ons budget is aardig en wij gaan ons te buiten aan alles wat god verboden heeft.
De kinderen gaan voor het dagje pretpark en zeer waarschijnlijk de dierentuin, moeder voor de rust en vader voor het genieten.
In plaats van met toeristen werken gaan we de toerist uithangen.
Het is dit jaar een korte vakantie maar het vast weer heftig.
We hopen dat we mooi weer krijgen natuurlijk, maar ja dat zal moeten blijken.


In verband met deze komende vakantie is er volgende week waarschijnlijk geen blog.
Kortom we gaan genieten van het leven.
Elke dag dronken is ook een geregeld leven toch?

Oud schip "De Morgenster" begint aan een niew leven

Geachte Medeblogger,

Een Oud schip krijgt een volledig nieuw leven.
Een prachtige droom en een paar handige personen zo zal ik Harry en Marian Müter maar omschrijven.
Ik bezoek regelmatig een goede vriend van me als we in de haven liggen en dan bespreken we onder een kop koffie alles wat er in de wereld en ons leven gebeurt.
Eerder had ik al foto's gezien van het bijna overleden schip dat in 1919 van stapel is gelopen als "Vrouw Maria" en na een bewogen leven en ondertussen verlengd en omgedoopt tot Morgenster.
Ze lag weg te kwijnen in het entrepotdok in Rotterdam.
De Familie Müter heeft haar van een gewisse dood gered.
Ze hebben wat mij betreft een wonder verricht.
Als je deze prachtige website bekijkt kun je meerdere foto's van dit schip bekijken. http://www.zeilbrik.org/
Een droom is werkelijkheid geworden en ik blijf me erover verbazen dat een paar mensen zoiets van haver tot gort uit kunnen denken.
En met hulp van anderen ook alles zelf kunnen maken.
Ik wens de familie Müter veel succes met dit nieuwe avontuur.
Wie echt wil genieten en zich niet wil vervelen kan ook met dit schip mee op reis.
Heb een mooie bries en een goede vaart met deze mooie brik.

De Old Sailor,

Als de zon langzaam ondergaat………

Geachte Medeblogger,

Niet alles in het leven is even gemakkelijk.
En als alles helemaal goed zou gaan, dan zou er ook ergens iets flink fout zitten. Een leven zonder hindernissen bestaat helaas niet.
Op het moment verkeert onze relatie even in zeer slecht weer.
Zelfs de zon wil niet echt meer doorbreken.
Toch leg ik de fout niet alleen bij mijn eega neer.
Ook ik ben niet de allerhandigste als het op het emotionele en liefdegevende vlak aankomt.
Toch hoop ik met wat hulp weer de wind in de zeilen te krijgen.
En onze toekomst weer aan de horizon te zien gloren.
Met het zoeken naar hulp is voor mij iets angstigs omdat ik bang ben dat ze in mijn verleden willen graven.
En ik heb niet echt zin om een paar oude wonden open te rijten.
Maar ja, wat moet je doen als je keuzes beperkt zijn?
Al moet ik toegeven dat sommige periodes niet makkelijk zijn geweest, de humor ben ik gelukkig nooit verloren.
Toch zijn er veel van mijn andere gevoelens ergens verloren gegaan.
Soms ben ik bijvoorbeeld te hard en realistisch als het op sterf gevallen aankomt, dan zijn er weinig of geen emoties te bekennen.
Ik ken geen enkel ander medelijden dan dat de nabestaanden een donkere en vaak moeilijke tijd tegemoet gaan en daar houd alles mee op.
Ik vrees dan ook altijd voor de tere zieltjes die leren om te reanimeren, en volledig kapot gaan aan zelfverwijt als iemand niet valt te redden.
Ik hoop dan ook met heel mijn hart dat mijn huwelijk nog gereanimeerd kan worden. Het is en blijft een kwestie van afwachten.
Ik kan op dit moment alleen maar keihard werken aan de dingen die komen gaan.

Ik sluit af met dit Engelse gedichtje:

Roses are red
violets are blue
sugar is sweat and so are you.
but the roses are wilting and the violets are dead
the sugar bowls is empty and so is my head.

Laten we maar hopen dat het met ons iets beter afloopt.

De Old Sailor,

Verwaaide gedachten en schoenen vol zand.

Geachte Medeblogger,

Vandaag was het weer zo’n zondag, de hele familie was alweer vroeg op en mijn dochter had in haar hoofd om in het zwembad te zitten vandaag.
Maar daar is het net niet warm genoeg voor.
Papa smeert broodjes want er wordt unaniem besloten dat we gaan toeren met de auto.
Ondanks de hoge brandstofprijzen gaan we toch af en toe een paar keer op de bonnefooi een stukje Nederland verkennen.
Eerst bedenk ik dat we ondanks de ietwat koele wind wel op het strand kunnen gaan kijken.
Ik zet koers richting afsluitdijk en aan de andere zijde besluit ik richting Den Helder te rijden automatisch rijden we richting veerhaven en bekijken natuurlijk het schip “Dokter Wagemaker” van de Teso.



Na de afvaart gaan we eens vragen wat een overtochtje(retour ticket)kost en voor € 35,- gaan we inclusief auto een dagje Texel doen.
Tijdens het aankopen van het kaartje komen we tot de ontdekking dat er net niet genoeg op de betaalrekening staat, maar de telefoon is gewillig en na het over maken van de andere rekening mogen we door de slag boom en stellen ons op in zoals gewoonlijk de verkeerde lijn.

Dat heet nou genieten, het laden en lossen is simpelweg massaproductie net als het uitserveren van koffie aan boord.

Op het eiland rijden we eerst naar het Noordelijkste puntje en in de buurt van de Cocksdorp gaan we richting de vuurtoren.
Deze is helaas niet open voor publiek dus we besluiten maar om naar het strand te gaan dit tot vreugde van onze kinderen.



Er staat een straffe wind vanuit zuidelijke richting die het zand richting de zee jaagt.
Het is verboden te zwemmen hier maar om mijn oudste dochter te overtuigen dat het water toch veel te koud is, besluiten we toch te gaan pootjebaadden.
Het water was wel erg koud moest mijn dochter toegeven en in de tussentijd striemde het zand over onze voeten.
Na een tijdje maken we langs de kustlijn een omtrekkende beweging en wandelen met gepaste snelheid (dit in verband met de vele schelpen) terug richting auto.
Het zand zit overal en mijn oudste dochter zegt “We zijn volledig gezandstraald.” Hier moeten we toch wel om lachen en ik denk dan ook dit is weer zo’n machtig stukje natuur.
Ja zelfs mijn hoofd is leeg gewaaid en al mijn gedachten zijn verdwenen zowel de goede als de slechte.
Het is niet zo dat ik nu alle verwarde geesten oproep om gezamenlijk uit te waaien op Texel, maar de natuur is een bijzondere heelmeester die we nog al te vaak vergeten.
We doorkruisen het eiland per auto en halen voor we aan de terugreis beginnen nog een ijsje in Den Burg, nog even lijkt het er op dat we weer eens hopeloos verdwaald zijn als we via een andere weg terug lopen naar de auto.
Ouderwets zoeken met een minima aan aanknopingspunten vinden we dan toch ons voertuig terug.
We hebben nog acht minuten om de boot te halen, gelukkig is het maar een paar kilometer en redden we het net.
De volgende optie was geweest om de volgende afvaart mee te gaan en nog een uurtje te genieten op dit eiland.
Op de vaste wal aangekomen rijden we weer richting huis, tijdens de nieuwsuitzending op de radio horen we dat het rondom Arnhem noodweer is geweest.
Er zijn hagelstenen zo groot als duiven eieren gevallen en bomen ontworteld, ook is er veel wateroverlast.
En dat terwijl wij tegen een stralend blauwe lucht hebben aangekeken.
Zo verschillend is het weerbeeld van vandaag.
Voor ons is het genieten geblazen en voor de mensen in het Oosten des lands is het misère.

Geniet dan ook van elk klein moment van geluk in het leven.

De Old Sailor,

Navigatie of Vaginazi

Geachte Medeblogger,

Even schieten mij de herinneringen van de vakantie van vorig jaar weer door het hoofd
Het is weer de tijd van het jaar we gaan op vakantie, een soort autorally met twee jengelende en bekvechtende kids achterin.
En dit is voor velen een jaarlijks herhalend ritueel.
Gelukkig ben ik allergisch voor alles wat camping leed heet.
Conclusie geen sleurmobiel voor mij.
De eerste etappe is de rolverdeling als volgt: ik stuur, mijn vrouw leest kaart.
Ergens onderweg zijn we verkeerd gereden, maar ach wat geeft het er staan toch overal files.
Gelukkig hebben we een duidelijke routebeschrijving geprint en deze volgen we maar zo goed en zo kwaad als het gaat
Compleet in tegenstelling tot de aanwijzingen die we hebben gehad, vindt ze ineens dat we linksaf moeten en … ja ze weet het zeker.
Het wordt bijna een echte ruzie maar wijselijk verbijt ik mijn lip en bedenk dat elk commentaar zou kunnen uitmonden in een scheiding.



Vanaf dat moment zit de stemming er goed in en voor de rest van de vakantie kan ik naar seks wel fluiten.
Alles wat vanaf nu fout gaat is mijn schuld en ik heb dit bedacht en moet het verder maar uitzoeken.

Het is zo heerlijk ontspannend dat zogeheten vakantie gevoel.
Voor de volgende etappes hebben we maar besloten dat zij gaat rijden en ik de kaart lees.
We hebben in het holst van de nacht eindelijk onze bestemming gevonden.
Ook het weer is ook de volgende dagen nog niet mijn beste vriend het doet anders niet dan regenen, regenen en nog eens regenen, zelfs de lokale bevolking heeft nog nooit zoveel “kutweer” gezien.
Nu kunnen vrouwen veel dingen maar kaartlezen is en blijft een ramp.



Ik doe mijn ogen dicht en ga slapen... en verdwaal heerlijk als ik alleen ergens naartoe moet rijden.
Ik ben nu toch serieus van plan om een Tomtom te gaan kopen.

Ik wens een ieder een fijne vakantietijd toe,

De Old Sailor,

Een echte tv celeb……………..laat me niet lachen

Geachte Medeblogger,

Vanaf heden is het mogelijk dat u mij zou kunnen herkennen van de televisie.
Er loopt op het moment een docusoap serie bij RTV Noord Holland dit team geeft een alledaags beeld van wat onze passagiers doen en wat een aantal bemanningsleden heeft te doen als dagelijks werk.



In mijn kennissen kring vergelijkt men het programma met de afleveringen van Hotel en anderen zien er ook iets in terug van de documentaire de cruise die een aantal jaren geleden werd uitgezonden op Discovery channel.



Het is ook leuk in elkaar gezet en de meesten die ik gesproken heb, zijn bijzonder enthousiast over de samenstelling van het programma.
Het is in ieder geval geen saai verhaal. Een bijzonder leuk iets om aan mee te werken en zo treed ik dan een klein beetje in de voetsporen van mijn beroemde (Achter achter nicht of zoiets) familielid Simone Kleinsma.
Ik heb nog geen ster allures en hoop die ook niet te krijgen.
Mocht u zich willen storten in onze zeevarende perikelen ga dan naar de volgende link
http://www.rtvnh.nl/programmas/gemist/ onder het kopje IJMUIDEN NEWCASTLE vind u complete uitzending klik hierop en geniet met volle teugen.

De Old Sailor,

Oude liefde of oud zeer?

Wat deze man nog altijd bij vele vrouwen losmaakt is mij nog steeds een raadsel.

Het is toch vreemd denk ik wel eens, dat er bij veel vrouwen een gebrek aan realiteitszin leeft.
Kunnen ze niet gewoon accepteren dat schoonheid vergankelijk is.



Ik ben zelf niet de knapste en ik lig niet meer in de markt en dat is gewoon omdat je wat ouder aan het worden bent.
Maar nu heb ik het idee dat ook mijn eigen vrouw mij niet meer zo aantrekkelijk vind als vroeger.
Ik krijg steeds minder aandacht van haar.
Toch komt ze nog iedere avond nog thuis en zegt dat ze van me houd.
Dat moet ik dan maar geloven en beschouwen als een compliment.
Aan de andere kant hangt ze elke avond voor de televisie en aanbidt de programma’s zoals shownieuws en klaagt aan de andere kant dat ze moe is.
Het is moeilijk voor me om mezelf voor te stellen dat dit een leven is waarvan ik vroeger heb gedroomd.
Het irriteert me dan ook mateloos dat ze zit weg te dromen bij films waarvan het plot zo doorzichtig is, dat je van te voren al redelijk kan bepalen waar het op uit draait.

Toch worden vele oude helden die te jong gestorven zijn nog altijd aanbeden door een aantal over fanatieke aanhangters en in mijn ogen is het soms te zielig voor woorden.
Het gekke is dat de minder knappe mannen al snel vergeten zijn, of ze zijn vervangen door een ander die wel knap is om te zien.
Als je gaat zoeken naar oude helden dan springen James Dean en Elvis er met kop en schouders er bovenuit.
Toch zijn ook deze mensen geleefd door hun omgeving en door de pers.



Kijk ik naar Johnny Depp en Brad Pitt dan kijk ik naar een stel verwende jongetjes.
En deze jongetjes kunnen zich alles veroorloven omdat de kijker het wil, want zo ziek zijn wij tegenwoordig als maatschappij.
Doe een misstap en het volk zal je met behulp van de pers afslachtten als een dier wat niet kan vluchten.
Het zou gewoon politiek gezien aan banden moeten worden gelegd.
In mijn ogen zijn het gewoon primitieve middeleeuwse praktijken en is alleen de lichamelijk geweldsfactor er uit gehaald, de mentale geweldpleging mag gewoon straffeloos doorgaan.
Door deze vorm van onderdrukking gaan ook hedendaagse helden er volledig aan onderdoor.
Elke beweging die je maakt is voer voor de persmuskieten.


Een foto levert bakken met geld op en voor geld zetten we al onze principes opzij.
Want wat was de wereld in de ban van de sekstapes van Paris Hilton en de kut van Britney Spears, de wereld hing letterlijk aan de roddelpers hun lippen.



Waarom zijn het toch altijd die figuren die zelf niet in de picture willen het nieuwsgierigst naar andermans leed.
Wat zijn we toch een zielig volkje, waarom vinden we niet gewoon een hobby waarvan we echt kunnen genieten.
Is het omdat ze zo jaloers zijn op andermans rijkdommen, of zijn ze gewoon te blind om te zien dat ze eigenlijk zelf veel rijker zijn door het simpele feit dat ze in vrijheid kunnen leven.
Ze kunnen doen wat ze willen zonder dat de pers achter hun aanzit.


Ik zal toch echt binnenkort om een vis akte en een hengel uitmoeten.

De Old Sailor,

Vaderdag een trieste aangelegenheid.

Vanmorgen word ik wakker en de hele wereld slaapt nog.
Buiten regent het en deze klettert tegen het raam.
Het is vaderdag vandaag dus ik kruip er nog maar weer even in.
Ik probeer nog om mijn vrouw in beweging te krijgen, maar ook hier krijg ik dezelfde antwoorden.
"Blijf van me af en laat me met rust."
Inmiddels is mijn wachten op niets uitgelopen en ik besluit dan ook maar om mijn kleren aan te doen en mezelf dan maar op een ontbijtje te trakteren.
Mijn kinderen zijn ook niet op het idee gekomen dat papa, ontbijt op bed wel erg leuk vindt.
Maar ach wat mopper ik nou. Ik moet toch blij zijn dat ik nog in een vrij gezonde staat op deze aardkloot mag vertoeven en ik woon nog steeds bij mijn gezin.
Mijn gedachten dwalen even af naar al die gescheiden vaders en bedenk dan dat ik niet klagen mag.
Maar het is wel jammer dat je zelfs op vaderdag gewoon volledig genegeerd word door een ieder die beweert dat ze nog altijd van je houden.
Persoonlijk hoop ik dat deze liefdeloosheid van korte duur zal zijn en dat er snel andere tijden aan zullen breken.
Helaas is het zo dat je van je eigen huisgenoten geen ereplaatsje meer krijgt.
We zijn door het liberalisme en feminisme van ons voetstuk gestoten.
En nu worden we langzaam aan vergeten, we zijn alleen nog nuttig op het gebied dat we een gratis kinderoppas zijn.
Zelfs voor het maken van kinderen zijn we binnenkort niet meer nodig.

Ach vader, werk je kapot en sterf daarna een gewisse dood dan heb je een goed leven gehad en mag je verder niet klagen.

De Old Sailor,

Henkie - De fiets

Een beetje humor kan geen kwaad met dit vieze natte weer.

Een regeringsmaatregel

Het nieuwe Rijkswapen :

Officiële mededeling :
De Nederlandse Regering heeft vandaag medegedeeld, dat het Rijkswapen wordt vervangen door een condoom.
Dit, omdat het meer weergeeft waar de Nederlandse politiek voor staat.
Een condoom staat inflatie toe, stopt productie, vernietigt de volgende generatie, voorkomt een hoop gelul en...
geeft u een gevoel van veiligheid terwijl u in feite genaaid wordt!

Het is in het kort gezegd een aaneenschakeling van alle narigheid om je heen.
Het wordt de hoogste tijd om eens te gaan dwarsliggen in heel Europa en een week lang alle vervoer door de lucht, over de weg en over water volledig stil te leggen.
Het is toch te zot voor woorden dat de alsmaar hoger wordende brandstof prijzen moeten worden door berekend aan de clientele. Het bovenstaande artikeltje werd mij via e-mail aangestuurd hierdoor kon ik helaas de auteur niet achterhalen.

Mijn motto is dan ook leef het leven zolang het daar is, Bid voor minder ruzie, geef je laatste geld uit aan een stevige borrel en neuk of je leven er van afhangt.

De Old Sailor,

Old Sailor: Als kosten hoger worden dan de baten..

Old Sailor: Als kosten hoger worden dan de baten..: "http://www.journallive.co.uk/north-east-news/todays-news/2008/05/28/rising-oil-costs-sink-ferry-route-61634-20984552/2/"

Als kosten hoger worden dan de baten..

Geachte Medebloggers,
U heeft wellicht gemerkt bij de benzine stations dat de prijzen zo stiekem aan steeds hoger worden en dat sommige mensen meer en meer moeite krijgen om de auto nog op de weg te houden.
Het treft in dit geval niet alleen de automobilist maar ook de vracht vervoerders en de grotere verbruikers zoals de scheep- en luchtvaart industrie.
De Maatschappij waarvoor ik werk moet hierdoor een van de schepen verkopen en de route opheffen omdat het simpelweg niet meer lonend is.
Hierdoor word het dan ook weer eens pijnlijk duidelijk dat het zomaar ineens afgelopen kan zijn met het leuke werk wat je aan het doen bent.
En aangezien je in 2 ploegen werkt staan er in een geval als dit toch al gauw een 300mensen ineens op non actief.
Het is natuurlijk moeilijk tegen te houden maar er zullen er op deze manier weer veel op zoek moeten naar ander werk.

Te Koop ook overname van bemanning is mogelijk.

Want ik verwacht dat ook enkele luchtvaart maatschappijen op de korte termijn het moeten opgeven.
We zijn weer terug bij af om zomaar te zeggen alleen de rijken kunnen nog op vakantie en de gewone man moet weer op de fiets naar zijn werk omdat hij zich geen auto meer kan veroorloven.
De wereld is niet gek, zou je zo denken er zijn toch meer manieren om voer-, vaar-, en vliegtuigen te laten bewegen.
Maar dit is politiek toch geen interessante materie want hoe moet je belasting heffen op zonne energie bijvoorbeeld.

Helaas moeten we afscheid nemen van de Queen die ook een aantal jaren dienst heeft gedaan op de Amsterdam - Newcastle route.
Laten we maar hopen dat er snel verbetering komt in deze extreem dure tijden.
voor de belangstellenden hier is het verhaal wat in de krant "the journal" is vermeld in de omgeving van Newcastle.
http://www.journallive.co.uk/north-east-news/todays-news/2008/05/28/rising-oil-costs-sink-ferry-route-61634-20984552/2/

de Old Sailor,

Wil jij mijn Tarzan wezen?

Wil jij mijn Tarzan wezen?

Dat is toch de vraag waar iedere rechtschapen man op hoopt en vooral als een mooie vrouw als Chantal Janzen dit aan je zou vragen.
Ik zou met plezier alle luxe achterlaten om een tijd met deze schoonheid in de jungle door te brengen.
Het is er in mijn ogen niet leuker op geworden sinds de vrouwen meer en meer zelfstandig zijn geworden.



Je bent als man een beetje overbodig geworden en dat is toch jammer aan een kant, vriendinnetjes zie je niet meer en het contact onder de jongeren is virtueel geworden.
Ik droom er tenminste nog van om hand in hand met een meisje te mogen flaneren.
Ik laat dan ook volledig mijn fantasie op volle toeren draaien, als ik nadenk over hoe het zou kunnen zijn om alle spannende dingen die het leven bied samen met Chantal in een verlaten jungle te mogen doen.
Het is toch ook wel strelend dat ze is uitgeroepen tot meest sexy vrouw.
Ik vraag me af of de jongeren de werkelijkheid nog wel kunnen onderscheiden van de fantasie.
Echt alles is anders geworden en laat ze ons dan maar ouderwets noemen maar wij deden nog echt ons best om meisje te leren kennen.
Als ik terugdenk aan de tijd dat ik mijn eerste echte vriendinnetje achter op de brommer thuisbracht.
De ontdekkingen die ik op seksueel gebied deed als ik met haar het park of het bos in ging.
Ik was nog volledig groen maar genoot van alles wat we deden.
Het was dan ook mijn allereerste echte liefde en ik leefde op een grote roze wolk.
De klap was dan ook moeilijk te verwerken toen het uit raakte.
Onze vlam van passie was gedoofd en ik had het niet eens gemerkt, een voorbeeld van liefde maakt blind.
Ik heb wel een maand lang even niets meer van vrouwen willen weten het gevolg van een gebroken hart.



En toen werd ik verleid door een andere mooie goeduitziende jongedame.
In een klap was ik genezen van mijn gebroken hart, en weer was mijn hoofd op hol.
Toch was zij gelijk degene die mij met beide benen op de grond zette en tegen me zei: “Ik vind het heerlijk hoe je met me omgaat, maar maak jezelf niet gek want na de zomer is het weer voorbij.”
Ook al volgde er een tweede zomer en heb ik toen wel met heel veel passie van haar genoten.
Ik heb me niet de illusies gemaakt dat ik met haar oud zou worden.
Al zou ik nu wel willen weten wat ze van haar leven heeft gemaakt.
Dit heb ik altijd in mijn achterhoofd gehouden, Ik heb daardoor waarschijnlijk een aantal meisjes harten weten te behoeden.
Ze konden zonder al teveel pijn en verdriet verder met hun leven.
Het is voornamelijk in momenten dat ik wat minder goed in mijn vel zit dat ik me dit soort dingen af loop te vragen.
En verlang ik terug naar mijn jonge jaren al gingen deze niet voorbij zonder enige slag of stoot, het on bevangene aan het leven trok me nogal.
En je hoefde voor niemand te zorgen, soms ben ik wel eens jaloers op de mensen om me heen die bewust nog single zijn en zowel avonturen als avontuurtjes aangaan.

Droom voorzichtig en laat je fantasie de vrije loop, maar doe het veilig.
Het is voor de nabestaanden toch altijd lastig om te vertellen dat hij of zij aan het kruis is gestorven.

De Old Sailor,

Vakantie moet je in je eigen tijd genieten

Vakantie is elke minuut genieten.

Het is onderweg weer goed te merken dat de vakantietijd weer is begonnen.
Het weer is aan het opknappen en de mens trekt er weer op uit
En daar is niets mis mee, toch veroorzaken mensen met een caravan meer ellende dan genoegen, vooral als je voor je werk de weg op moet.
Denk nou niet dat ik mensen die hun tijd in een caravan doorbrengen dit genoegen misgun.
Toch is het een ergernis dat voornamelijk onze gepensioneerde medemens zich tijdens de spitsuren op de weg begeeft.
Dit levert in mijn ogen een stukje extra vertraging op en hiermee snijden ze zichzelf op de lange duur in de vingers.
Door de vele files en andere opstoppingen draait onze economie een tandje langzamer.
Het zou in mijn opinie een algemene regel moeten worden om caravan bezitters te verbieden te rijden tussen zes uur ’s ochtends tot tien uur ’s ochtends en drie uur ’s middags tot zeven uur ’s avonds.



Ook vrachtwagens mogen op deze tijdstippen niet inhalen om de doorstroming te bevorderen.
Onze pensionadas hebben namelijk alle tijd van de wereld om er op uit te trekken.
En toch kom ik ze te vaak tegen op deze verkeerde momenten van de dag, waardoor de boel vaak genoeg ernstig stagneert onderweg.
In mijn opinie zou dit in Europees verband moeten worden vastgelegd zodat er bij de buitenlanders geen twijfel mogelijk is.

Ook het betalen voor het rijden in de spitsuren is een optie maar ja dan moeten we er geen koopje van maken en het vrachtverkeer hoeft niet meer te betalen om de prijzen enigszins in de hand te kunnen houden.

Over het spitsverkeer valt ook nog veel te zeggen, veel te veel mensen blijven denken dat ze met de auto de stad in moeten. Het is namelijk zo dat mensen het liefst voor de deur uit willen stappen. Alleen als je een auto met chauffeur hebt valt dit nog binnen de mogelijkheden. Want het is ook uitermate slecht geregeld in ons kikkerlandje. Maak de centras van de stad onbereikbaar om verstopping te voorkomen en maak het openbaar vervoer gewoon betaalbaar voor iedereen. Dat je niet meer struikelt (straatvervuiling)over de grote pooierbakken in de P.C.Hooftstraat in Amsterdam bijvoorbeeld ook omhoog gevallen figuren kunnen gewoon een taxi nemen en hoeven niet met de "gewone burger" in de bus of in de tram. Als je je auto onverhoeds per ongeluk hebt meegenomen wordt hij binnen 2 tot 3 minuten afgesleept naar de buitenkant van de stad en moet je alsnog een taxi nemen.


al zou ik deze meneer niet direct afslepen zonder enige waarschuwing.

Ik heb zelf een tijdje in het prachtige Australië gewoond en daar vielen mij toen al bepaalde dingen op, dingen die bij ons ook gemakkelijk toegepast kunnen worden.
In Australië heeft men het openbaar vervoer zo ingesteld dat je vanaf de buitenringen van de steden elke 5 a 10 minuten op de trein of bus kunt stappen, een tweede slimme zet is gedaan dat men grote parkeergarages naast het station heeft gezet en je parkeerkaartje is je toegangsbewijs voor de trein, geen extra kosten dus.
Parkeren kost gemiddeld gezien twee euro per uur en binnen de kortste keren ben je in het centrum, zonder enige parkeerstress.
In de stad zelf is het parkeren onmogelijk duur gemaakt en zie je dan ook niet echt veel particuliere auto’s rondrijden. Bewoners hebben recht op een parkeervergunning andere mensen kunnen gewoon net als iedereen per dag betalen.
Parkeren in de stad kost gemiddeld ongeveer 45 euro en de bussen hebben altijd voorrang door de busbanen die dwars door de hele stad lopen.
Het centrum zelf is alleen toegankelijk voor bussen en taxi’s.
Het rijden op een busbaan kost je als automobilist direct 130 euro en hier wordt streng toezicht opgehouden.

Ook in Europa wordt het tijd dat onze grote steden dit soort vormen worden toegepast.
Het bussysteem is eenvoudig te begrijpen als je weet waar Noord.Zuid, Oost en West liggen. Het Noorden: buslijnen beginnend met een 1 rijden naar de noordelijke stranden, beginnend met een 2 naar de noordelijke stadswijken, Het Zuiden beginnend met een 4 sommigen gaan naar het zuidwesten, Het Westen beginnend met een 5 en het Oosten beginnend met een 3.



Verbeter onze toekomst en neem drastisch maatregelen.
Vakantieverkeer kan aan banden gelegd worden zonder dat iemand er schade van heeft.
Voor een ieder die nog gaat, alvast een fijne vakantie toegewenst en geniet met mate.

De Old Sailor,

Vergeet nooit groeten als je weggaat,

Vergeet nooit groeten als je weggaat,

Probeer op alle momenten van de dag het leven dat je lief is te overdenken, ook al valt het niet altijd mee.
Soms heb je het idee dat de rest van de wereld tegen je is en wil je er soms zelf een einde aan bedenken.

Al schreeuw je nog zo hard je zult moeten accepteren in dit leven er maar weinigen zijn die echt van je houden.
Probeer hun dan ook zoveel mogelijk je zonnige kant te laten zien. Al word je van binnen uit verscheurd door pijn en verdriet omdat je niet meer jezelf kunt zijn.
Niemand zit op jouw verhaal te wachten en ook niemand is daadwerkelijk geïnteresseerd in jouw aanklacht tegen het soms zo afschuwelijk lijkende leven.
Het leven dat jou ziel vol littekens heeft gekrast zonder ook maar een greintje van spijt te hebben.

Als het dan even tegenzit in het leven of in je relatie, wil je soms kwaad de deur uitrennen en zonder gedag te zeggen verdwijnen in de stilte of het geweld van je omgeving.
Toch besef ik achteraf dat dit een egoïstische daad is en bedenk dan dat het lot ook vandaag mijn pad kan kruisen en mij in een klap kan wegrukken uit mijn liefhebbende omgeving.
Dat er veel verdriet zal zijn als jij uit hun leven verdwijnt is een bepaalde logica.
Soms lig ik ’s nachts wakker en overdenk in tranen hoe het zou zijn voor hen als ik er niet meer zou zijn.
Om het simpele feit dat het lot heeft beslist dat het nu mijn tijd is.

Ik heb dan ook in volle overgave geluisterd naar het nummer If tomorrow never comes dat vertolkt wordt door Ronan Keating.
Waarom maken wij mensen het elkaar toch af en toe zo moeilijk in het leven.
Morgen is het misschien wel afgelopen met je omdat je simpelweg niet uitkeek en werd overreden door een bus of een vrachtwagen, of je raakte per ongeluk verzeild in een schietpartij.
Wie zal het zeggen, wat je overkomt is een gedeelte van je leven.
Ga dus nooit van huis zonder te groeten.
Ook al heb je nog zo’n slecht humeur en haat je alles en iedereen op deze wereld. Het kan elke dag je laatste keer zijn.

Ik blijf daarom bij mijn motto: leef het leven zolang het daar is, Bid voor minder ruzie, geef je laatste geld uit aan een stevige borrel en neuk of je leven er van afhangt.

De Old Sailor,

Hier is de songtekst van het nummer.

Sometimes late at night
I lie awake and watch her sleeping
She's lost in peaceful dreams
So I turn out the lights and lay there in the dark
And the thought crosses my mind
If I never wake in the morning
Would she ever doubt the way I feel
About her in my heart

Chorus
If tomorrow never comes
Will she know how much I loved her
That I try in every way
To show her every day
That she's my only one
If my time on earth were through
And she must face the world without me
Is the love I gave her in the past
Gonna be enough to last
If tomorrow never comes

'Cause I've lost loved ones in my life
Who never knew how much I loved them
Now I live with the regret
That my true feelings for them never were revealed
So I made a promise to myself
To say each day how much she means to me
And avoid that circumstance
Where there's no second chance
To tell her how I feel

Chorus

So tell that someone that you love
Just what you're thinking of
If tomorrow never comes