De prins op het knappe witte paard

Geachte medebloggers,

Dit verhaal is speciaal voor de vrouwelijke lezers.

Eindelijk heb je hem dan gevonden de prins op het witte paard waar je altijd al van gedroomd hebt……………….
En dan na een maand vertoont hij gelijk al een paar mankementjes en ook het paard dat is niet helemaal goed. (Samen kreupelen jullie al door het leven)
Dus kortom prinsen op witte paarden zijn redelijk onbetrouwbaar.
Het is een beetje hetzelfde als de gladde jongen met de sportwagen.
Het ergste is denk ik nog wel dat je toekomstdroom een grote zeepbel is, en er niets van je gedroomde toekomst terechtkomt.

Mijn vrouw is denk ik hetzelfde overkomen, ze dacht dat ze de prins van haar dromen had gevonden.
Het heeft haar nooit aan iets ontbroken en ook liefde hoeft ze niet te kort te komen.
Toch was haar prins vroeger veel liever en veel spontaner. (Dit zijn haar woorden.)
Hoe zou dat toch komen?
Vroeger werd ik niet afgewezen of teleurgesteld.
En we hoefden nergens rekening mee te houden.
Er waren nog geen kinderen en we hadden het financieel nogal goed, verder waren we in de bloei van ons leven en we hadden bijna dagelijks seksuele avonturen. (Wat kan een man zich nog meer wensen.)

Nu zijn we beland in het Charles en Diana epistel daar waar het sprookje ophoudt te bestaan. Het is voor mij een groot dilemma aan het worden, ze zegt dat ze nog steeds veel van me houd maar laat daar absoluut veel te weinig van merken of zien.
De meest voorkomende excuses zijn:
Of de kinderen zijn wakker, of ze klaagt dat ze moe is en wil gaan slapen, maar eerst kijkt ze nog een half uurtje televisie.
Mijn toenaderingspogingen worden afgewezen.

Als ik eens de cirkel doorbreek en het komt tot de daad, dan ben ik te ruig of te haastig.
Ik krijg steeds meer moeite om mijzelf in het gareel te houden.
Soms vraag ik me af worden alle vrouwen met een eigen mening zo afstandelijk tegen hun man.
Er zijn er namelijk nog genoeg die hun man niet mogen tegenspreken in mijn ogen extreem ouderwets, maar ze bestaan nog steeds.

Ik zal nooit een Casanova worden en dat wil ik ook niet worden.
Maar ik begin steeds meer de mannen om mij heen te begrijpen.
Vroeger begreep ik mannen die er een vriendin op na hielden niet, of de midlife losers die buiten de deur hun genot zochten.
Het wordt me steeds duidelijker want als je wordt afgewezen dan ga je op een gegeven moment je heil ergens anders zoeken.
Thuis wordt alleen nog een begrip voor de buitenwereld.

Ik wil niemand kwetsen of verdacht maken, begrijp me niet verkeerd.
Maar het is toch wel een van de redenen waarom vele huwelijken tegenwoordig op de klippen lopen.
En in 90% van de gevallen is de man vreemdgegaan. (Mannen zijn wat minder handig in dit soort dingen te verbergen en met een geheim te leven.)
Hij wordt dan afgeschilderd als de slechterik.
Niemand vraagt naar de werkelijke reden hierachter.
Vooral vrouwen “geilen” erop om dit soort figuren volledig te veroordelen en de grond in te trappen.


Maar ligt de fout niet bij hun eigen geslacht?
Het is best lastig om een prins te blijven als je constant in het harnas wordt gejaagd.
Het witte paard is inmiddels ingeruild voor een familie auto en je zuur verdiende geld zit in een hypotheek verwerkt.
Het sprookjeshuwelijk bestaat nog steeds.
De eens zo knappe prins is omgebouwd tot een Assepoester figuur, die het af toe zwaar heeft te stellen met twee opgroeiende en af en toe lastige dwergen.
En als je dan thuis komt zit er af en toe een “heks” op de bank.
Ik zou dit toch graag zien veranderen en het brengen tot de laatste bladzijde van het sprookjesboek.

Het verhaal eindigt bijna altijd met “en ze leefden nog lang en gelukkig.” Dit zou ik het liefst afsluiten met mijn eigen termen “Leef het leven zolang het daar is, Bid voor minder ruzie, geef je laatste geld uit aan een stevige borrel en neuk of je leven er van afhangt.”

Old Sailor,

Een heldere en doordachte levenswijsheid

Ik las afgelopen week een boek van een van mijn favoriete schrijvers Paulo Coelho.
In het boek “Als een rivier” staan enkel en alleen korte verhalen en anekdotes.



Toch vond ik dit verhaal zeer treffend en goed overdacht omdat dit voor zeer velen de keiharde werkelijkheid is.


Ik heb met Isabella afgesproken in het restaurant waar we altijd komen: het is er nooit druk en je kunt er lekker eten. Ze is net terug uit Nepal en vertelt me dat ze een paar weken in een klooster heeft doorgebracht. Op een middag was ze met een monnik aan het wandelen in de omgeving, toen hij de zak die hij bij zich droeg openmaakte en heel lang naar de inhoud bleef staan kijken. Daarop zei hij tegen mijn vriendin: “Weet je dat bananen je de zin van het bestaan kunnen leren?”



Hij haalde een rotte banaan uit de zak en gooide hem weg.
‘Dat is het leven dat voorbij is, waar we niet op het juiste moment genoten hebben, en nu is het te laat.’



Vervolgens haalde hij er een nog groene banaan uit, liet die zien, en borg hem weer op.
‘Dat is het leven dat nog staat te gebeuren, we moeten het juiste moment afwachten.’



Ten slotte pakte hij een rijpe banaan, pelde hem en gaf de helft aan Isabella.
‘Dit is het nu, en geniet ervan zonder je bang of schuldig te voelen.’

Hoeveel mensen leven niet het leven van de bruine banaan en vergeten om nu al van het leven te genieten. Als ze dan eindelijk kunnen genieten is het vaak te laat om nog leuke uitdagende dingen te doen. Maar ja wie ben ik om te oordelen. Als je ouder bent moet je doen wat je allemaal nog kunt en begrijpt u me niet verkeerd, ik heb niets op gepensioneerden tegen.
Ook de groene banaan zie ik bij me thuis, mijn eigen dochter te oud voor de schommel en nog te jong om te wippen, ze moet gewoon hier en daar nog een beetje wachten met een aantal dingen. Ze komen vanzelf een keer op haar pad.
Ikzelf leef het leven van de rijpe banaan. Ik geniet zoveel ik kan en voel me daar niet bang of schuldig over. Al wordt er wel eens vreemd naar je gekeken als je zomaar ongepland iets doet.

Zzzzzzzondag

Zondagsrust of gewoon luiheid

Ik ben geen slaper en kom tussen zes en zeven uur normalerwijze volledig tot leven.
Mijn wederhelft heeft als hobby slapen, al droomt ze niet meer van de prins op het witte paard.
Ze word eerder achtervolgd door een kudde wilde nachtmerries, die de brutaliteit hebben om haar slaap zo te verstoren dat ze wild om zich heen slaat.


Geen wonder dat je dan doodmoe van slapen wordt
Mijn eega heeft meer slaap nodig en is daarom niet in de stemming voor wat voor soort van leven ook.
Het is zeer zeldzaam dat ze uit haar zelf ’s ochtends uit bed komt als ik thuis ben.
En ik kan u verzekeren dat het redelijk frustrerend is als ze voor de zoveelste keer beweert dat ze moe is of geen zin heeft in dat gedoe.
Ik stort me dan maar weer eens op het schrijven van een blogje.


Ik wil me steeds vaker gaan voegen bij de mannen die op zondagochtend langs de waterkant zitten te vissen.
Ook hen verdenk ik van een seksloos bestaan op zondagochtend en is vissen een tijdverdrijf om de gedachten te kunnen verzetten.
Van onder hun paraplu staren zij naar hun dobber die als een ferme erectie boven water staat.
Als deze dan onder gaat is de verrukking niet van de lucht.
Ze genieten van de zogeheten zondagsrust, en dat is niet veel meer.

Vroeger hoorde je in erg christelijke dorpjes alleen naar de kerk te gaan op zondag, en op zondag reizen was dan ook uit den boze.
Dat is tegenwoordig wel anders als ik om acht uur ’s ochtends op mijn fiets stap, is al menig luiaard onderweg met de auto en rijd de eerste al luid toeterend een huis voorbij.
Niemand heeft nog rust denk ik, allemaal jagen we door het leven.

Als ik even later een stukje het bos in fiets heerst er een serene stilte om mij heen.
Al wordt deze spoedig verstoord door een aantal vogeltjes dat vrolijk fluitend naar hun soortgenoten roept.
In de verte hoor je het antwoord terugschallen.
Dit was toch wat ze bedoelen met zondagsrust.
Ik stap van mijn fiets en wandel rustig door het bos.

Na een tijdje overvalt mij een soort moeheid die mij onbekend is en ik ga even zitten op het bankje dat er staat.
Ik steek een sigaretje op en besef hoe rustig het is en hoe alleen ik hier eigenlijk ben.
Het schiet ineens door mijn gedachten dat me iets zou kunnen overkomen zonder dat iemand het zou merken, en dat ze geen contact met me kunnen leggen omdat mijn mobiel zo goed als leeg is.
Weer ontdek ik dat we maar erg klein zijn op deze onmenselijk grote planeet.

Mocht mij op dit moment iets overkomen, zoals bijvoorbeeld een hartaanval is er niemand die hulp kan bieden.
Toch ervaar ik dit niet als onprettig, ik heb me jaren geleden al over dit soort angsten heen gezet.
Er zullen er ongeveer zeven mensen zijn die je echt zullen missen, en ook deze mensen zullen je langzaam maar zeker loslaten en weer verder gaan met hun leven.
De herinneringen blijven al worden deze steeds on scherper en ook de pijn dooft langzaam maar zeker weg.

Ik bedenk opeens dat het tijd is om op te staan en verder te gaan met mijn tocht door niemandsland.
Er wacht me nog een barre tocht bedenk ik achteraf.
Eerst fiets ik door de donkere holle leegte van het bos en van mijn bestaan.
Even later raast er een orkaan van gedachten door mijn brein en deze eindigt in een regenbui van mierzoete tranen.
Als de zon dan daadwerkelijk op mijn wangen prikt en de wind aanhaalt en met een koude Noordwester bries scharrel ik langzaam maar zeker op huis aan.
Ik realiseer me ten zoveelste male dat ik nooit perfect gelukkig zal worden.
Ik stap de garage binnen en zet mijn fiets op zijn plek.
Nog volledig in gedachten verzonken gaat mijn mobiel af en vraagt mijn echtgenote waar ik nu ben.
Verward geef ik antwoord: "Ik sta in de garage."
Ik ben namelijk net terug van mijn wonderbaarlijke reis door het leven.
Toch kan ik vandaag niet helemaal mezelf zijn.
Ontbreekt het mij aan liefde?
Ben ik nog wel degene waar ze haar hart en ziel voor wil geven?
Ik geniet maar van de kleine dingen die mijn kinderen creëren maar het eindeloze verlangen is er nog steeds.


Binnenkort ga ik een hengel en een visakte aanschaffen.

Seks is goed voor je

Seks is gezond en is een probaat middel tegen stress en hoofdpijn

Vrijen is gezond!!

Niet dat we dit excuus
nodig hebben om te rollebollen,
maar het maakt de daad nog iets aanlokkelijker.

Hieronder zes redenen om straks te vrijen.

Verstevigen van de spieren.
Seks ontspant lichaam en geest. Drie keer per week vrijen doet 7.500 calorieën verbruiken. Bovendien maakt het leniger en worden botten en spieren sterker. Het testosteronniveau stijgt en vooral mannen profiteren daarvan.

Seks is goed voor het hart.
Tijdens het seksen slaan de hormonen op hol. Het oestrogeenniveau van de vrouw stijgt en dat is goed voor het hart. Bovendien blijft zo het vaginaweefsel soepel.

Extra zuurstof.
Bij het vrijen haal je langer en dieper adem. Extra zuurstof doet de organen beter functioneren.

Seks werkt cholesterolverlagend.
Seksen werkt cholesterolverlagend. Waarom nog speciale boter en andere voedingsproducten in huis halen? Door regelmatig te spelen tussen de lakens, daalt de cholesterol licht.



Seks goed voor hoofdpijn en artritis.
Excuses als ‘vanavond niet, ik heb hoofdpijn’ laat je beter achterwege. Hoofdpijn en artritis verminderen immers door een goeie beurt. De hormonen die vrijkomen bij seksuele opwinding zijn daar verantwoordelijk voor.



Seks, de ultieme Stresskiller.
Vrijen biedt de ultieme ontspanning en werkt als een heuse stresskiller.


Als de wederhelft meewerkt word ik nog stokoud, en supergezond

Gebrek aan inspiratie leidt tot iets raadselachtigs

Ik zag twee beren?


Hier heb je een aantal bere goede raadsels leuk voor verjaardagsfeestjes of andere partijtjes.

Wat past niet in het rijtje?
*bruine beren
*masturberen
*ijsberen

Antwoord :.... Bruine beren, de andere twee zijn werkwoorden.

Wat past niet in het rijtje ?
*bruine beren
*incest
*Kerstmis

Antwoord :.... Bruine beren, de andere twee gebeuren in familieverband.

Wat past niet in het rijtje ?
*bruine beren
*sojascheuten
*vibrators

Antwoord :.... Bruine beren, de andere twee zijn vleesvervangers.

Wat past niet in het rijtje?
*bruine beren
*vulpen
*soa

Antwoord :.... bruine beren, de twee andere zijn relatiegeschenken

Veel Plezier

De stripteaser of is het animatiemeisje

Woord vooraf

Het is triest gesteld met de Nederlandse taal die onze nieuwe generatie moet verder laten leven. Ik ben bang dat onze taal die al niet zo zuiver is spoedig uit zal sterven. Ik realiseer mij terdege dat onze taal hier en daar aan het vernieuwen is.
Dit soort dingen maak je al snel op als je oude boeken aan het lezen bent. sommige prachtige woorden zij allang verloren gegaan in de hedendaagse Nederlandse taal. Doch bij sommige termen wordt een moderner woord gebruikt, want ja wie weet er tegenwoordig nog dat victualiën gewoon proviand is en dat het bij het koken een mondvoorraad betreft op een schip. Dat zijn oude termen omdat men geen weken achtereen op zee meer verblijft. Behalve dan de mensen van de marine. Proviand is tegenwoordig een meer gebruikt woord al word dat tegenwoordig ook al als bedrijfvoorraad aangeduid.




Geachte Medeblogger,


Ik moet toegeven dat ik niet de allerhoogste opleiding heb genoten maar ik heb mezelf nooit bewust voor joker gezet door de verkeerde expressies te gebruiken.
Ik raak zo af en toe nog weleens met wat jeugd in gesprek en merk dan al snel dat hun taalgebruik gewoon te triest is voor woorden. Ik zal proberen me niet teveel te storen aan dit soort dingen. Maar het wordt steeds lastiger. Ik mocht weer eens met het openbaar vervoer reizen. In de trein en bus is het best lastig om contact te krijgen. 90% draagt van die oordopjes of een koptelefoon en luistert naar muziek, daarnaast sms-en ze met leeftijdgenoten en blijven hierdoor in een heel klein cirkeltje zitten en raken ietwat de grip op andere dingen in het leven kwijt. Als je dan eindelijk contact weet te leggen zijn het vaak niet de allermoeilijkste dingen waar ze zich aan wagen. Waar zijn toch de rebellen gebleven die wij vroeger waren.
Wij durfden het gevecht nog aan met onze oudere medemens en een levende discussie ontstond spontaan. Er waren altijd mensen bij die zich zijdelings met het onderwerp van gesprek bemoeiden. Dit gaf een leuke atmosfeer in de trein. Onderweg kom je dan ook de meest domme schrijffouten tegen. Op borden van een nieuwbouwplan staan de meest vreselijke spelling fouten. Op de deur van het toilet staat een woord in gekerft dat mij opvalt dor de t op het eind in plaats van een d (dit soort van vandalisme is altijd al toegepast door de wat minder hoge iq's) Maar als ik van het station naar de bus wandel valt mij een reclamebord op voor belegde broodjes het laatste woord is met een t geschreven. Ik bestel een broodje aan de balie en vertel de dame erachter van de schrijf fout. Deze kleurt hoogrood en laat haar collega dit veranderen en al is het nu na enen. Het was nog niemand opgevallen of niemand heeft durven reageren denk ik, of ziet men dit soort dingen niet meer. In de bus naar huis volg ik uit verveling wat mijn buurjongen (getooid met oordopjes dus niet erg spraakzaam) zit te schrijven want hij is onafscheidelijk van zijn mobiele telefoon en ik las wat hij verstuurde en terug ontving. Het is een weinig zeggend verhaal over en weer vol met schrijf fouten en sms afkortingen. Toch zat er een hele leuke tussen. Het clubje vrienden heeft dit weekend een animatie meisje (lees animeermeisje)gehuurd om voor de jarige een striptease te komen doen. Het zal je toch gebeuren zeg dat er een getekend figuurtje komt strippen.




Ik heb niet gefaald in het leven, ik heb alleen tienduizend andere dingen gedaan die niet werkten. En als we onze jeugdige medemens een beetje helpen om de juiste woorden in de Nederlandse taal te gebruiken dan komt het misschien ooit nog goed.

De rijkdom voorbij................

Geachte Medebloggers,

Waar gaat het toch heen met ons we vergooien al onze rijkdommen tot de goedkoopste toe. Is dit nou wat we echt willen veel materieel en geen genegenheid.
Als ik om me heen kijk, dan zie ik dat de wereld zo langzamerhand aan het doordraaien en aan het verharden is. Alles draait nog om commercie en zoveel mogelijk winstbejag uit je personeel te knijpen. Nog geen 20 jaar terug werd je nog vriendelijk te woord gestaan door een mevrouw of een meneer als je ergens heen belde en in de winkel door de winkelman of door een winkelmeisje, bij de bakker door de bakkersvrouw, in het restaurant werd je bediend door een vriendelijke goed opgeleide kelner en achter de bar stond een goedlachse barman en ga zo maar door. Maar deze mensen zijn een zeldzaamheid geworden. Alles is zo uitgeknepen dat iedereen moet rennen of door een automaat vervangen is. En dat doet wel pijn want echte service bestaat bijna niet meer. Iedereen jaagt zich in het zweet voor een paar luizige centen en moet thuis vaak genoeg de eindjes aan elkaar knopen. Al had men niet veel er was een zekere compassie voor elkaar. Tegenwoordig loert de een nog jaloerser naar de ander alsof het de gewoonste zaak van de wereld is. En als je het niet kan betalen, heb je gewoon pech gehad. Ook de liefde is commercieel geworden op Internet tilt het op van de spam en seks sites en ik las recentelijk een stuk over onze eigen Nederlandse jongeren. Maar is het dan nog wel echte liefde? Dat vraag ik me dan af. Het is toch te vreselijk voor woorden dat puber meisjes voor een Bacardi Breezer met een leeftijdgenoot sex hebben. Dat is toch geen liefde maar pure prostitutie. In mijn dagen moest je nog echt je best doen om een meisje te versieren. En als je dan eentje had versierd was er nog altijd een stukje van je opvoeding dat je in de weg stond. Pas na een tijdje werd het verkering en hadden de vlinders de overmacht. Je zweefde als het ware tussen hemel en aarde. Als je dan eindelijk met je meisje hand in hand over de kade flaneerde was je de rijkste man op aarde, ook al had je geen cent op zak. Je had het kostbaarste bezit in je hand en dat was, dat je haar hart had gewonnen. Dit soort liefde is niet in geld uit te drukken en geloof me het zal vast nog ergens bestaan. Het was in mijn ogen dan ook hartverscheurend dat mijn eerste echte liefde voorbij was. Ik had het gevoel dat alles wat ik had in klap kwijt was geraakt. Vele jaren later en na een paar minder heftige relaties vond ik dat de liefde een raar gevoel was met een bittere nasmaak. Tot ik op een dag mijn huidige echtgenote tegenkwam. Plotseling zweefde ik weer en mijn hart ging tekeer als een vurig wild briesend paard. Op dat moment was ik armer dan arm en leefde het leven meer dan mijn baan opbracht, maar ik was rijker dan ik dacht met deze mooie bloem in mijn hand. Het is tot op de dag van vandaag dat ze de passie in me doet ontbranden als een laaiend vuur. (mijn hart zit vol met brandplekken hierdoor.) Ik zweef tegenwoordig niet meer maar ik geniet er zichtbaar van als andere mannen naar haar lonken en mij met argus ogen observeren. Want ik mag nog altijd met mijn meisje, hand in hand over de kade flaneren. (Al heet de kade tegenwoordig boulevard) Tot besluit zeg ik nog dit: "Lieve meisjes droom je droom van de prins op het witte paard of iets dergelijks, en houd jezelf niet voor de gek. Zoek niet te heftig de liefde dient zich vanzelf aan. Als je hart eenmaal is gevangen zal je soms wel eens moeten knokken om te zorgen dat de band die je hebt niet breekt. Liefde overwint alles.

De Old Sailor,

Ook de cruise industrie heeft een harde dobber

Deze dame werd door de schuldeisers aan de ketting gelegd en de 650 passagiers worden hier dan weer het slachtoffer van. Maar ja ze hebben aan een kant geluk gehad dat ze niet op de Noordkaap zijn vastgelegd. Op Madera is het weer tenminste nog een beetje lekker. Het volgende deel van het bericht was te vinden op het Internet.

Een cruiseschip met 650 mensen aan boord wordt op het vakantieeiland Madera door de Portugese overheid aan de ketting gehouden. De havenautoriteiten van Funchal verboden de "Van Gogh" uit te varen op grond van een gerechtelijk bevel.

Betalingsverplichtingen
De beslissing werd genomen omdat de touroperator uitstaande betalingsverplichtingen niet was nagekomen. "Het schip zal zijn tocht kunnen voortzetten, zo gauw we de toelating van het gerecht hebben gekregen", zei de chef van de havendienst, Coelho Candido.

Wereldreis
De "Van Gogh" was in januari vanuit de Britse haven Falmouth op wereldreis vertrokken. Niet veel later raakte de touroperator in financiële problemen. Madera zou het laatste station voor de terugkeer naar Groot-Brittannië zijn. Een aantal passagiers stapte in Madera van boord en keerde inmiddels per vliegtuig naar huis terug.