Eindelijk herfstweer

Eindelijk Herfstweer.

Afgelopen nacht gierde dan eindelijk de wind om het huis en huilde haar klaagzang door de open staande ramen.
Het heeft lang geduurd maar dan eindelijk is het herfstweer. Ook de temperatuur is gedaald en de winterjas kan eindelijk tot boven toe dicht. Binnen is het gezellig en warm, buiten is het koud en guur en natuurlijk stormachtige buien. Meer kan een zeeman toch niet wensen. Op dit moment geniet weer vol op van alle klagende en zeurende mensen. Die weer ouderwets kunnen klagen over het weer. Is hun belevings wereld dan zo klein denk Ik dan wel eens? Of is het omdat ze er echt last van hebben? Ik denk alleen maar het is alleen vervelend maar niet onoverkomelijk, maar als je sommigen hoort klagen zou je bijna denken dat je er binnenkort aan doodgaat.
Er is nog geen dakpan van boven gekomen maar men praat er al weer over of was er een enorme storm over getrokken. Het zal wat worden als er een echte storm komt opzetten, dat er bomen worden ontworteld en er dakpannen van het dak vliegen. Het openbaar vervoer ontwricht is (de NS niet meegerekend want die hebben nu alweer last van vierkante wielen door die vreselijke herfstbladeren.) Het KNMI een weeralarm afkondigt want er komt een storm. Hoe nuchter ons Nederlandse volkje vroeger was, zo overspannen wordt er heden ten dage gereageerd als er iets geks gebeurt en breekt er blinde paniek uit omdat we niet meer naar huis kunnen. Alle weer websites zijn overbelast en de NS site is dan ook niet meer bereikbaar. Het zo simpele leven is zo ingewikkeld geworden, zodra je niet meer mobiel kunt bellen, wappen, smsen, dan is de moderne mens zijn leven afgelopen en is hij eenzaam omdat normaal contact met mensen uit de mode is geraakt.